Απόφαση δικαστηρίου γιά Domain name
Απόφαση υπ΄ αριθ. 3096/2007 ΠΠΡ ΑΘ (απόσπασμα)
"....Με το ΠΔ 432/1987 ιδρύθηκε το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, που είναι ανεξάρτητο ερευνητικό ίδρυμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα του Ν 1514/1985, μεταξύ δε των ερευνητικών ινστιτούτων αυτού είναι και το ινστιτούτο πληροφορικής, του οποίου αντικείμενο είναι "η έρευνα, μελέτη και υλοποίηση πληροφορικής προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης (άρθρο 4 παρ. 1 του ως άνω ΠΔ). Εξάλλου, με τη διάταξη του άρθρου 2, όπως έχει ήδη τροποποιηθεί, του Ν 2246/1994 περί "οργανώσεως και λειτουργίας του τομέα τηλεπικοινωνιών" ιδρύθηκε η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, η οποία είναι ανεξάρτητη δημόσια αρχή. Με την εξουσιοδότηση των διατάξεων του νόμου αυτού η ως άνω επιτροπή εξέδωσε την από Νοεμβρίου 1999 απόφαση της, με την οποία, εκχώρησε στο Ινστιτούτο Πληροφορικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας, και Ερευνας το δικαίωμα "διαχειρίσεως" των διακριτικών ονομάτων, που χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο. Με την απόφαση αυτή η Ε.Ε.Τ.Τ. εκχώρησε στο παραπάνω ινστιτούτο (Ι.Τ.Ε.) το δικαίωμα διαχειρίσεως των ονομάτων χώρου που χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο. Με αυτή την ιδιότητα το Ίδρυμα ήταν υποχρεωμένο να παρέχει την αποκλειστικότητα χρήσεως ενός domain name σε οποιονδήποτε χρήστη, ο οποίος εκπλήρωνε τις τυπικές του υποχρεώσεις και είχε την απαιτούμενη προτεραιότητα δηλώσεως στη χρήση. Άλλη δυνατότητα ελέγχου εκ μέρους του Ι.Τ.Ε. ως διαχειριστή των domain names δεν υπήρχε. Περαιτέρω σε περίπτωση απαγόρευσης χρήσεως ενός domain name απαιτείτο η τεχνική παρέμβαση του Ι.Τ.Ε. το οποίο, με την ιδιότητα του διαχειριστή, είτε θα απέκλειε τη χρήση ενός αμφισβητούμενου domain name , είτε θα απέδιδε αυτό στη χρήση του δικαιούχου. Είναι αυτονόητο ότι για να ενεργήσει είτε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο το Ι.Τ.Ε. και συνεπώς, για να δεσμεύεται από την απόφαση που θα εκδιδόταν , έπρεπε να είναι διάδικο στην ανοιγείσα δίκη. Ήδη, με την υπ`αριθμ. 268/73/31-12-2002 απόφαση της Ε.Ε.Τ.Τ. (κανονισμός διαχείρισης και εκχώρησης ονομάτων χώρου domain names με κατάληξη .gr. η ως άνω επιτροπή είναι πλέον αποκλειστικά αρμόδια για την εκχώρηση ονομάτων διαδικτύου (αρ. 1 παρ. 3 της απόφασης) και για τη διαγραφή τους (αρ. 6 παρ. 1 της απόφασης). Στο Ι.Τ.Ε. ανατέθηκε αρχικά ο ρόλος του καταχωρητή (αρ. 19α παρ. 4 της απόφασης) και ήδη, μετά από διεθνή διαγωνισμό, που ανατέθηκε από 3-7-2004, η τήρηση του μητρώου με την από 31-7-2003 σύμβαση υπηρεσιών για το έργο "Ανάπτυξη και εγκατάσταση του μητρώον συστήματος ονοματοδοσίας διαδικτύου κλπ" μετά και την έκδοση της 310/16/17-3-2004 απόφασης της Ε.Ε.Τ.Τ. η οποία δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β 558/2-4-2004). Στο άρθρο 3 της ανωτέρω σύμβασης αναφέρεται ότι αντικείμενο των υπηρεσιών της αναδόχου είναι η ανάπτυξη και εγκατάσταση Μητρώου Ονομάτων χώρου με κατάληξη .gr . Από τα παραπάνω προκύπτει ότι διαχειριστής των ονομάτων χώρου είναι πλέον από 3-7-2004 η (Ε.Ε.Τ.Τ.) ενώ το Ι.Τ.Ε., ως απλός τη ρητής Μητρώου δεν έχει πλέον αρμοδιότητα εκχώρησης ή διαγραφής ενός ονόματος χώρου.
Σχετικά δε με τον τρόπο χρήσης των "διακριτικών ονομάτων του διεθνούς διαδικτύου" ή κατά τον καθιερωμένο διεθνή όρο "domain name" πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Η χρήση των "domain names" ανάγεται στις αρχικές εφαρμογές του διαδικτύου και στην αυτονόητη ανάγκη προσδιορισμού της ταυτότητας των χρηστών. Η αναγκαιότητα προκαταρκτικής ταχύτητας όσο και περιεκτικής δηλώσεως των στοιχείων ταυτότητας των χρηστών κατά τη διαδικτυακή επικοινωνία διαμόρφωσε διεθνώς ορισμένη μεθοδολογία, την οποία ακολούθησε και η ελληνική αντίστοιχη ρύθμιση. To "domain name" αποτελείται από σειρά αλφαριθμητικών χαρακτήρων (τουλάχιστον τριών και όχι περισσοτέρων των είκοσι τεσσάρων), χωρίς ή με λογικό ειρμό, σε μία ή περισσότερες λέξεις, που χωρίζονται από διάφορα σημεία. Η τελευταία από τις λέξεις (κατά κανόνα συγκεκομένη) αποτελεί και σημείο αναφορά, συνήθως της χώρας αρχειακής καταχώρησης του "domain name" του χρήστη (π.χ."gr"= Greece κλπ) ή της βασικής ιδιότητας του ("org"=Organization). Κατά συνέπεια, το "domain name" είναι η διαδικτυακή δήλωση- πιστοποίηση της ταυτότητας του χρήστη ή κατ` άλλη διατύπωση η ηλεκτρονική του διεύθυνση ή το πρωτόκολλο ανοίγματος της ηλεκτρονικής σελίδας στον κυβερνοχώρο.
Εξάλλου, εφόσον παρέχεται δυνατότητα περιορισμένου αριθμού "domain name" για κάθε χρήστη αλλά και για την επιβαλλόμενη συντομία αυτού του είδους επικοινωνίας, συνήθως το ίδιο το "domain name" είναι η "εμπορική επωνυμία" αλλά και το "εμπορικό σήμα" του χρήστη μέσα στο διαδίκτυο. Βέβαια δεν μπορεί κατ` αρχήν το "domain name" να ταυτισθεί με την εμπορική επωνυμία και το εμπορικό σήμα, η κατοχύρωση των οποίων υπόκειται στους κανόνες των ως άνω νόμων. Αντίθετα και σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, που εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα το "domain name" αποκτάται με πολύ μικρότερο έλεγχο. Παρά το ότι "domain name" δεν ταυτίζεται με την εμπορική επωνυμία, το διακριτικό τίτλο και τον εμπορικό τίτλο, μπορεί όμως να αποδοθεί σε αυτό κατά έμμεσο τρόπο λειτουργία τόσο διακριτικού τίτλου όσο και σήματος, διότι, όπως τα προηγούμενα, έτσι και το τελευταίο, έχει πρωταρχικά εξατομικευτική και αναγνωριστική λειτουργία. Η ευχέρεια ελεύθερης χρήσης οποιασδήποτε ονομασίας, όσο γνωστής και φημισμένης και αν είναι, από τον πρώτο τυχόντα θα προκαλούσε τεράστιες ή και ανεπανόρθωτες ζημίες στην επιχείρηση που καθιερώθηκε στις συναλλαγές με την επίμαχη ονομασία. Για τη διαφύλαξη έτσι των νομίμων συμφερόντων των παραπάνω επιχειρήσεων θα πρέπει να αποδοθεί στο "domain name" μία οιονεί λειτουργία διακριτικού τίτλου και σήματος. Τούτο ενισχύεται και από το ότι οι κάτοχοι "domain name" στην πράξη εμφανίζονται στο Διαδίκτυο με τα διακριτικά γνωρίσματα που τους κατέστησαν γνωστούς στον υλικό κόσμο, δηλαδή χρησιμοποιούν το όνομα, την επωνυμία ή το σήμα τους (βλ. ΜΠρΣύρου 637/1999 με σημ. Β. Τουντόπουλου, Μελέτη Απ. Ανθιμου με τίτλο Εισαγωγή στην προβληματική του Domain Name ΔΕΕ 1999, 815 επ.)......"
