Απόφαση δικαστηρίου γιά προσβολή προσωπικότητας μέσω internet
Απόφαση υπ΄ αριθ. 164/2011 ΕΦ ΑΘ (απόσπασμα)
".... Εξ άλλου, κατά την παρ. 1 του άρθρου μόνου του Ν 1178/1981 περί αστικής ευθύνης του τύπου και άλλων τινών διατάξεων που εφαρμόζονται αναλόγως και επί προσβολών, της προσωπικότητας, που συντελούνται στο διαδίκτυο (internet) μέσω ηλεκτρονικών ιστοσελίδων (sites), που λειτουργούν ως Διεθνές μέσο μετακίνησης πληροφοριών (ΕφΑθ 8962/2006 ΕλλΔνη 2007,1515- 1516) «ο ιδιοκτήτης παντός εντύπου υποχρεούται εις πλήρη αποζημίωσιν διά την παράνομον περιουσιακήν ζημίαν ως και εις χρηματικήν ικανοποίησιν διά την ηθική βλάβη, οι οποίαι υπαιτίως προξενήθησαν διά δημοσιεύματος, θίγοντος την τιμή και την υπόληψη παντός ατόμου, έστω και αν η κατά το άρθρο 914 του ΑΚ υπαιτιότης, η κατά το άρθρο 919 του ΑΚ πρόθεσης και η κατά το άρθρο 920 ΑΚ γνώσις ή υπαίτιος άγνοια συντρέχει εις τον συντάκτην του δημοσιεύματος ή εάν ούτος είναι άγνωστος, εις τον εκδότην ή τον Διευθυντή συντάξεως εντύπου». Περαιτέρω, από τις προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 57 και 59 ΑΚ σαφώς προκύπτει ότι η προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου, με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής. Τα έννομα αγαθά που περικλείονται στο δικαίωμα της προσωπικότητας (η τιμή, η ιδιωτική ζωή, η εικόνα κ.α.) δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις, εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ίδιας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας «προσωπικότητας». Η εικόνα του ανθρώπου ανήκει όχι στο κοινό, αλλά μόνο σε εκείνον που παριστάνει και γι` αυτό η από άλλον αποτύπωση, με φωτογράφηση ή άλλον τρόπο, ή η προβολή αυτής δημοσίως, χωρίς τη συναίνεση του εικονιζόμενου, αποτελεί καθεαυτή, παράνομη προσβολή της προσωπικότητας, δηλαδή του δικαιώματος επί της ίδιας εικόνας και δεν απαιτείται να προσβάλλεται συγχρόνως και άλλο αγαθό της προσωπικότητας του, όπως η τιμή ή η υπόληψη του. Αν συμβεί και το εικονιζόμενο πρόσωπο εμφανίζεται υπό συνθήκες που μειώνουν την υπόληψη του και δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις και αρνητικό κλίμα σε βάρος του, τότε προσβάλλονται περισσότερες εκφάνσεις της προσωπικότητας του (εικόνα, υπόληψη) και η προσβολή είναι σημαντικότερη. Αν η προβολή της εικόνας γίνεται από πρόσωπο που άμεσα συνδέεται με τη λειτουργία του τύπου, γίνεται δε κατ` αυτή τη λειτουργία η οποία κατά το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 1) είναι ελεύθερη, εφόσον ο απεικονιζόμενος δεν αποτελεί πρόσωπο που ενδιαφέρει το κοινωντκό σύνολο, το παράνομο της προσβολής αίρεται με τη συναίνεση ή έγκριση του εικονιζόμενου ή εφόσον συντρέχουν λόγοι που θεμελιώνονται στην ανάγκη προστασίας δικαιολογημένου συμφέροντος (ΑΠ 543/2009, ΑΠ 195/2007 ΝΟΜΟΣ). Στα πρόσωπα που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο και επομένως είναι επιτρεπτή η προβολή της εικόνας τους, περιλαμβάνονται αυτά που ανήκουν στη σύγχρονη επικαιρότητα, είτε υπό απόλυτη έννοια (π.χ. πολιτικοί, καλλιτέχνες αθλητές κ.λπ.), είτε υπό σχετική έννοια (π.χ. δράσεις σοβαρών εγκληματικών πράξεων, βλ. ΕφΑΘ 5783/1997 ΕλλΔνη 39,667, ΕφΑΘ 8661/2000 ΝΟΜΟΣ).
Τέλος όταν η ηθική βλάβη - προσβολή έχει επέλθει με πράξεις που ενόψει των περιστάσεων εμφανίζουν ενότητα και συνιστούν λογικά ένα «ενταίο βιοτικό συμβάν», όπως συμβαίνει όταν η προσβολή έγινε με περισσότερες μεταδόσεις ή εκπομπές, οφείλεται χρηματική ικανοποίηση, συγκεντρούμενη σε μία παροχή (ενιαίο χρηματικό ποσό), ως εκ της ταυτότητας του σκοπού, συνιστάμενου στην ικανοποίηση του προσβληθέντος για την ενιαία βλάβη που υπέστη, ήτοι στην ικανοποίηση ενός και του αυτού συμφέροντος (βλ. ΑΠ 518/2008, ΑΠ 14/2007 ΝΟΜΟΣ).
Ο καθορισμός δε με το άρθρο 4 παρ. 10 του Ν 2328/1995 ελαχίστου ποσού χρηματικής ικανοποιήσεως αφορά τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβελείας (100.000.000 δρχ.), σκοπό δε έχει να διασφαλίσει μια ελάχιστη προστασία των πολιτών από ιδιαίτερα έντονες, λόγω της μεγάλης δημοσιότητας προσβολής της τιμής και της υπόληψης τους και είναι σύμφωνη με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος επιταγή για τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, αποτελεί δε άσκηση της παρεχόμενης από το άρθρο 26 παρ. 1 του Συντάγματος εξουσίας στον νομοθέτη την άσκηση της δικαιοδοτικής του λειτουργίας, να ερευνά, αν στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την επιδίκαση του άνω ελαχίστου ορίου χρηματικής ικανοποιήσεως, παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας μεταξύ του χρησιμοποιούμενου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού και σε περίπτωση παραβιάσεως λόγω των ειδικών συνθηκών (είδος, βαρύτητα προσβολής, έκταση δημοσιότητα, βαθμό πταίσματος και κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των μερών), να μην εφαρμόσει τη διάταξη αυτή για το ελάχιστο όριο σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 εδ. 2 του Συντάγματος (βλ. σχετ. ΑΠ 1337/2008, ΑΠ 195/20071, ΑΠ 1183/2006 δημ. ΝΟΜΟΣ)......"
