Η συγγνώμη του συζύγου "σταματά" το διαζύγιο?

Ως συγγνώμη  νοείται η εξωτερίκευση (ρητή ή σιωπηρή) της βουλήσεως του συζύγου, στο πρόσωπο του οποίου έχει γεννηθεί δικαίωμα διαζεύξεως, ότι επιθυμεί την εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης παρά τον ισχυρό κλονισμό της έγγαμης συμβίωσης που προκλήθηκε από λόγο που αναφέρεται στο πρόσωπο του άλλου συζύγου . Δεν μπορούν να καλυφθούν από τη συγγνώμη ανυπαίτιες καταστάσεις στις οποίες οφείλεται ο κλονισμός του γάμου. 

Μετά τη ρύθμιση του νέου δικαίου (ν. 1329/1983), κατά την οποία ο ισχυρός κλονισμός αποσυνδέθηκε από την υπαιτιότητα του εναγομένου συζύγου, η ως άνω παροχή συγγνώμης δεν αποτελεί πλέον αυτοτελή αποσβεστικό λόγο του δικαιώματος προς διάζευξη. Αν όμως έχει δοθεί συγγνώμη για συζυγικά παραπτώματα, το δικαστήριο μπορεί να κρίνει ότι ήρθη το στοιχείο του κλονισμού της έγγαμης σχέσεως που είναι αναγκαίο για την ύπαρξη δικαιώματος προς διάζευξη και έτσι η αγωγή διαζυγίου θα απορριφθεί. 

Δεν αποκλείεται, ωστόσο, να αποδεικνύεται ότι, κατ` εξαίρεση, ο κλονισμός εξακολουθεί να υπάρχει, παρά την παροχή συγγνώμης. Το δικαστήριο, επομένως, κατά την έρευνά του για την ύπαρξη κλονισμού στον οποίο στηρίζεται η αγωγή, θα λάβει υπόψη του τα συνιστώντα την παροχή συγγνώμης περιστατικά και θα τα συνεκτιμήσει με τις υπόλοιπες αποδείξεις και είναι δυνατόν να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, παρά την παροχή συγγνώμης, εξακολουθεί να υπάρχει ο κλονισμός που προκλήθηκε από τη συμπεριφορά για την οποία παρασχέθηκε η συγγνώμη. - (Σχετική νομολογία: Α.Π. 345/2010, 1068/2014 ΑΠ,  263/2012 ΑΠ,  345/2010 ΑΠ,  1282/2011 ΑΠ,  98/1994 ΑΠ).