Απόφ. 46/2010 ΜΠΡ ΑΡΤΑΣ (απόσπασμα)
-Απόρριψη της αγωγής διατροφής ενηλίκου τέκνου, λόγω καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του. (Άρθρο . 281 Α.Κ.)
Η διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, που έχει έντονο χαρακτήρα κανόνα δημόσιας τάξης, αφού σκοπεί στην πάταξη παραβιάσεων των αρχών της καλής πίστης των χρηστών ηθών και την άσκηση του κάθε δικαιώματος σύμφωνα με τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του, ήτοι στην πάταξη της κακοπιστίας και της ανηθτκότητας στις συναλλαγές, δεν αποκλείεται να εφαρμοστεί και σε δικαιώματα που πηγάζουν απο διατάξεις δημόσιας τάξης χωρίς να έχει επιρροή αυτό και μόνον το γεγονός ότι ο χαρακτήρας των διατάξεων αυτών είναι περισσότερο έντονος ή όχι, εφόσον η συμπεριφορά του δικαιούχου εμφανίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση να υπερακοντίζει καταφανώς τα όρια που διαγράφονται ανωτέρω, πράγμα το οποίο δεν προϋποθέτει απαραιτήτως ότι από την άσκηση του συγκεκριμένου δικαιώματος δημιουργείται κατάσταση συνεπαγόμενη αφόρητες συνέπειες για τον οφειλέτη (ΟλΑΠ 569/1986 ΕλλΔνη 32. 796).
free photo by pixabay.com
Εκδήλωση των ανωτέρω στοιχείων αποτελεί η επιθυμία του ενός να επικοινωνεί με το άλλο, να προσφέρει στήριξη και συμπαράσταση σε καλές ή κακές στιγμές της ζωής του άλλου και να επιδεικνύει σεβασμό στην προσωπικότητά του. Στην κοινωνία η συγγενική σχέση που συνδέει τον ανιόντα με τον κατιόντα αποτελεί τον ιστό και το ηθικό υπόβαθρο της, απόρροια της δε (της συγγενικής σχέσης) είναι ότι και ο ένας να δικαιούται και ο άλλος να υποχρεούται να διατρέφει τον άλλον, όταν υπάρχει λόγος προς τούτο. Από το όλο πνεύμα των σχετικών διατάξεων του οικογενειακού δικαίου του Αστικού Κώδικα και ιδίως εκείνων που ρυθμίζουν τα του τρόπου της επικοινωνίας μεταξύ ανιόντων και κατιόντων, προκύπτει οτι θέληση του νομοθέτη είναι ο δεσμός αυτός της συγγένειας να υπάρχει ακόμη και σε περίπτωση διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης, όταν οι σχέσεις των γονέων των τέκνων δεν είναι αρμονικές αλλά τεταμένες, ακόμη δε και εχθρικές (ΕφΠειρ 3/1996 Ε/λλΔνη 1996. 1392, ΜΠρΘεσ 22549/2009 Αρμ 2009. 1366).
...........................................................
...............................................................
Εντούτοις, η πρώτη ενάγουσα ζητεί, με την κρινόμενη αγωγή της, να υποχρεωθεί ο πατέρας της να της καταβάλει διατροφή σε χρήμα, θεμελιώνοντας το δικαίωμά της αυτό, μόνο στο τυπικό γεγονός ότι γεννήθηκε απο τον εναγόμενο, με τον οποίο σήμερα δεν την συνδέει κανένα ουσιαστικό στοιχείο, απ` αυτά που υπάρχουν και προσδίδουν στη σχέση της συγγένειας πατέρα και κόρης την πραγματική της υπόσταση, αφού προς αυτόν έχει επιδείξει πλήρη αδιαφορία και περιφρόνηση, αν και δεν συνέτρεξε ανάλογη συμπεριφορά του πάτερα της προς την ίδια. Υπό τα δεδομένα αυτά η πρώτη ενάγουσα ασκεί καταχρηστικά το δικαίωμα διατροφής που έχει έναντι του εναγομένου πατέρα της, καθ` υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης, των χρηστών ηθών, του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος αυτής, υπερακονίζοντας με την κακόπιστη συμπεριφορά της τα όρια του άρθρου 281 ΑΚ.
Κατ` ακολουθία των ανωτέρω, αφού γίνει δεκτή η σχετική ένσταση του εναγόμενου ως ουσιαστικά βάσιμη, και χωρίς να εξετασθεί η ουσιαστική βασιμότητα των λοιπών ενστάσεών του, η έρευνα των οποίων παρέλκει, πρέπει η κρισιολογούμενη αγωγή να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ` ουσίαν αβάσιμη και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα, μεταξύ των εναγόντων και του εναγόμενου, λόγω της συγγένειάς τους, κατά το μέρος που δεν καλύπτονται απ` αυτά που έχουν ήδη προκαταβληθεί (άρθ. 179 ΚΠολΔ)...".
