Ιερό το δικαίωμα επικοινωνίας του χωρισμένου γονιού με τα ανήλικα τέκνα του και ρυθμίζεται σε κάθε περίπτωση από το αρμόδιο δικαστήριο δικαστικώς με γνώμονα τα αληθινό συμφέρον των τέκνων. Ειδικότερα:
"... Kατά το άρθρο 1520 ΑΚ, όπως ισχύει μετά το νόμο 1329/1983, ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό, και, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του ανηλίκου ως προς την άσκηση του δικαιώματος αυτού, το δικαστήριο καθορίζει τον τρόπο κατά τον οποίο θα γίνεται η επικοινωνία ( ΑΠ 719/1996 ΕΕΝ 65. 60, ΕφΘεσ 2322/1997ΕλλΔνη. 40. 359 ).
Το άκρως προσωπικό αυτό δικαίωμα του γονέα για επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του απορρέει από το φυσικό δεσμό του αίματος και του αισθήματος στοργής προς αυτό, συντελεί δε στην ανάπτυξη του ψυχικού του κόσμου και την εν γένει προσωπικότητά του, γι’ αυτό η άσκησή του αποβλέπει κυρίως στο καλώς εννούμενο συμφέρον του τέκνου, αφού σκοπός του δικαιώματος αυτού είναι η διατήρηση του ψυχικού δεσμου γονέα και τέκνου και η δυνατότητα του άλλου γονέα άμεσης γνώσης για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, την πνευματική ανάπτυξη και γενικά τη δυνατότητα της παρακολούθησης της όλης κατάστασης του τέκνου. Η επικοινωνία γονέα-τέκνου στοχεύει στη διατήρηση του δεσμού ανάμεσα στα δύο μέρη, στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του τέκνου και την άμβλυνση των συνεπειών της ανώμαλης εξέλιξης της έγγαμης συμβίωσης. Είναι τρόπος έκφρασης αισθημάτων αγάπης, ενδιαφέροντος και στοργής προς το τέκνο, τα οποία το τελευταίο απολαμβάνει από την επικοινωνία ( ΕΑ 416/1999 Αρχ. Νομ. 51. 357, ΕΑ 1461/1997 Ελλ.Δνη 38. 868 και τις εκεί παραπομπές ). Εξάλλου η ρύθμιση του παραπάνω δικαιώματος, εφόσον λειτουργεί στο πλαίσιο διατάξεων που προβλέπουν την άσκηση του δικαιώματος, αλλά και του καθήκοντος των γονέων περί τη γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου τους, για την οποία ο νόμος επιτάσσει η ρύθμιση αυτής να αποβλέπει πρωτίστως στο συμφέρον του τέκνου, γίνεται με γνώμονα πάντοτε το καλώς εννοούμενο συμφέρον του ανηλίκου.
