free picture by pixabay.com
Καλές Γιορτές και Καλή Χρονιά με υγεία
Σχετικά για τη μεταρρύθμιση δικαστικού συμβιβασμού για διατροφή
και γονική μέριμνα το δικαστήριο έλαβε υπόψιν ότι:
"........Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1494 ΑΚ και 334 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, για να ζητηθεί η μεταρρύθμιση ανέκκλητης ή τελεσίδικης απόφασης, που καταδικάζει σε καταβολή περιοδικών παροχών, οι οποίες οφείλονται κατά το νόμο από οποιαδήποτε αιτία και γίνονται απαιτητές στο μέλλον, πρέπει να μεσολάβησε ουσιώδης μεταβολή των συνθηκών, στις οποίες βασίσθηκε η απαγγελία της καταδίκης και μάλιστα σε χρόνο, κατά τον οποίο εκείνος που ζητεί τη μεταρρύθμιση, δεν μπορούσε να προβάλει τη μεταβολή στην αρχική δίκη (ολ ΑΠ 2/1994 Ελλ.Δνη 35.352-353, ΑΠ 1732/1984 ΕλλΔνη 26. 209, ΑΠ 82/1984 ΝοΒ 33. 238, ΑΠ 171/1984 ΝοΒ 33. 253, ΑΠ 125/1981 ΝοΒ 29. 1367, ΑΠ 1469/1980 ΝοΒ 29. 848, EA 12521/1995 Eλλ.Δνη 39.153 ΕφΠατρ. 174/1984 Δ 15. 529, EA 3223/1986 Noβ 1986. 1244).
Mε δικαστική απόφαση εξομοιώνεται και ο δικαστικός συμβιβασμός τη δύναμη της οποίας έχει, αφού με αυτόν περατώνεται η δίκη και λύεται οριστικώς η διαφορά σύμφωνα με το περιεχόμενό του ( ΑΠ 1468/1991 Ελλ. Δνη 33. 835, ΑΠ 1220/1980 Νοβ. 29.548, ΕΑ 12521/1995 Ελλ. Δνη 39. 153, αντίθετη ΕΑ 5561/2000 Ελλ. Δνη 42. 234 ). Εξάλλου από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 και 1493 ΑΚ προκύπτει ότι η αξίωση διατροφής υπέρ ανιόντος ή κατιόντος, αν και προέρχεται από το νόμο, δεν αποκλείεται να καταστεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ δικαιούχου και υποχρέου της διατροφής ( άρθρο 361 ΑΚ ). Η συμφωνία αυτή τελεί υπό τον περιορισμό του άρθρου 1499 του ΑΚ, σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρέπεται να περιληφθεί σ΄αυτήν όρος που να αναφέρεται σε παραίτηση του δικαιούχου διατροφής για το μέλλον. Η πιο πάνω συμφωνία είναι, υπό την προαναφερόμενη προϋπόθεση της μη παραίτησης για το μέλλον, έγκυρη, εφόσον όμως το μέτρο και το ύψος της διατροφής, όπως καθορίσθηκαν από τη συμφωνία δεν διαφέρουν σημαντικά από τη διατροφή που θα επιδίκαζε το δικαστήριο σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις. Η ρύθμιση όμως με σύμβαση του δικαιώματος διατροφής από το νόμο, δεν μεταβάλλει την υποχρέωση διατροφής σε υποχρέωση από σύμβαση ( βλ. ΑΠ 620/1999 Δνη 41.73, ΕφΠατρ.735/1995 Αρχ. Νομ. 12. 234,, ΕΑ 1021/1990 Νοβ.1990.829, ΕΑ 6684/1990 Ελλ.Δνη 33.188 ) και συνεπώς όταν μετά τη σύναψη της σύμβασης μεταβάλλονται ουσιωδώς οι όροι της διατροφής, η απαίτηση διατροφής, που ανάγεται στο μέλλον, μεταβάλλεται, ώστε να τελεί σε αρμονία με αυτή τη μεταβολή των συνθηκών. Έτσι, εκείνος εκ των ενδιαφερομένων που ευνοείται από την εν λόγω μεταβολή, μπορεί να ζητήσει, από το αρμόδιο δικαστήριο με αγωγή την αναγνώριση και επιδίκαση της, κατά τα προεκτιθέμενα, έχουσας μεταβληθεί απαιτήσεως διατροφής που ρυθμίσθηκε με σύμβαση ( βλ. ΕΑ 10372/1986 Νοβ. 35, 555 και ανάλογη ΕΑ 1021/1990 Νοβ. 38. 829 ).
Τα ίδια ισχύουν και όταν το δικαίωμα διατροφής έχει ρυθμισθεί με δικαστικό συμβιβασμό, αφού και αυτός αποτελεί κατά βάση σύμβαση του ουσιαστικού δικαίου και οι συνέπειές του είναι αποτέλεσμα της σύμπτωσης των δηλώσεων βουλήσεως των διαδίκων ( ΕΑ 5561/2000 Ελλ.Δνη 42.234 και τις εκεί παραπομπές). Περαιτέρω με την διφυούς, δικονομικού και ουσιαστικού χαρακτήρα, σύμβαση του δικαστικού συμβιβασμού, ρυθμίζονται έννομες σχέσεις περιουσιακού δικαίου, επιδεκτικές διαθέσεως ( ΑΠ 1268/1990 ΕΕΝ.58. 534). Συνεπώς δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο δικαστικού συμβιβασμού οι διαφορές οι αναφερόμενες σε θέματα προσωπικής ή οικογενειακής καταστάσεως ή γαμικών σχέσεων, διότι οι σχέσεις αυτές, ως εκ του ηθικού περιεχομένου τους ανάγονται στη δημόσια τάξη και αποτελούν αναγκαστικό δίκαιο ( ΑΠ 344/1996 Ελλ.Δνη 38. 84, ΕΑ 1461/1997 Ελλ.Δνη 38. 868 ).
Για ορισμένες όμως, περιοριστικά αναφερόμενες στο νόμο, διαφορές οικογενειακού δικαίου και συγκεκριμένα για διαφορές που αναφέρονται στην άσκηση της γονικής μέριμνας, ή μόνο της επιμέλειας για ανήλικο τέκνο και στην επικοινωνία με αυτό, παρότι και αυτές δεν συνιστούν ιδιωτικές διαφορές δεκτικές διαθέσεως, επιβάλεται πλέον, μετά την τροποποίηση του άρθρου 681 Γ παρ. 2 εδ. 3 ΚΠολΔ με το άρθρο 38 Ν. 2447/1996, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 19 παρ. 3 Ν. 2521/1997, η, επί ποινή απαραδέκτου της συζητήσεως των αγωγών που έχουν ως αντικείμενο τις διαφορές αυτές, απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης αυτών. Η απόπειρα δηλαδή αυτή για συμβιβαστική επίλυση των διαφορών αυτών συνιστά διαδικαστική προϋπόθεση του παραδεκτού της συζητήσεως της αγωγής ( ΕΑ 9215/1999 Ελλ. Δνη. 40. 1109-1110 ). Ο συμβιβασμός όμως αυτός στις εν λόγω διαφορές και όταν επιτυγχάνεται, δεν δεσμεύει οπωσδήποτε το Δικαστήριο, παρά μόνο όταν αποβλέπει στο συμφέρον του ανηλίκου ( άρθρο 681 Γ παρ. 2 εδάφιο τελευταίο ). Αυτό σημαίνει ότι, η διάγνωση της έννομης σχέσης και η επίλυση της διαφοράς εξακολουθούν να γίνονται από το δικαστήριο, ανεξαρτήτως επιτεύξεως ή μη συμβιβασμού, εφόσον το τελευταίο ερευνά υποχρεωτικά, με βάση τα αποδεικτικά μέσα που προσάγονται από τους διαδίκους, αν ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε εξυπηρετεί ή όχι το αληθινό συμφέρον του ανηλίκου και εκδίδει ανάλογα απόφαση σύμφωνη ή αντίθετη προς το περιεχόμενο του συμβιβασμού ( πρβ. ΕΑ 3743/1996 Ελλ.Δνη 39. 386 και ιδίως 391).
Συνεπώς ο πιο πάνω δικαστκός συμβιβασμός δεν συνιστά εκτελεστό τίτλο, ούτε καταργείται με αυτόν καθ’ εαυτόν η δίκη που άνοιξε με την άσκηση των άνω αγωγών, αλλά η δίκη περατώνεται με την έκδοση της δικαστικής απόφασης. Επομένως δικαστικός συμβιβασμός που γίνεται για τις πιο πάνω διαφορές χωρίς να επακολουθήσει δικαστική απόφαση δεν επιφέρει τα αποτελέσματα του δικαστικού συμβιβασμού. ....... "
(απόσπασμα απόφασης ..../2003 Μον. Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης - ειδική διαδικασία διατροφών).
-------- . --------
* Υ.Γ. : Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Για οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία επικοινωνήστε μαζί μας. Θα χαρώ πολύ να συνομιλήσω μαζί σας για το θέμα που σας απασχολεί. - Γιώργος Γιαγκουδάκης, Ειδικός Δικηγόρος Διαζυγίων - Οικογενειακού δικαίου στη Καβάλα - Tηλέφωνα 2510834031, κιν. 6945227120
