Καλησπέρα σας. Ένα άλλο χρήσιμο και ενδιαφέρον θέμα για τους συζύγους και την οικογένεια. Πως πρέπει να λύνουν τα θέματα στο γάμο και τι να κάνουν αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν?
Καταρχήν να πούμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 1387 Αστικού Κώδικα οι σύζυγοι είναι υποχρεωμένοι να συναποφασίζουν για κάθε θέμα του συζυγικού τους βίου και μόνο όταν ο ένας σύζυγος έχει φυσική ή νομική αδυναμία αποφασίζει ο άλλος μόνος του. Η ρύθμιση αυτή του κοινού συζυγικού βίου θα πρέπει να μην εμποδίζει την επαγγελματική και την υπόλοιπη δραστηριότητα του καθενός από αυτούς και να μην παραβιάζει τη σφαίρα της προσωπικότητάς του. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου και ήρθε να αντικαταστήσει το παλιό ανδροκρατικό αρχηγικό σύστημα με το συντροφικό σύστημα, δηλαδή την απόφαση του άντρα με την απόφαση και των δύο συζύγων στα συζυγικά θέματα με βάση την αρχή της ισονομίας και το πνεύμα της συντροφικότητας.
Κατά την αρχή της συναπόφασης αποτελεί δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση καθενός συζύγου να συμμετέχει στη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων περί των συζυγικών θεμάτων. Η συζυγική ζωή, σύμφωνα με τη διάταξη και το πνεύμα του νομοθέτη, περιλαμβάνει μία ευρύτερη ερμηνεία που σημαίνει, δηλαδή κάθε πρόβλημα το οποίο έχει σχέση με την εν γένει οικογενειακή ζωή και καταλαμβάνει κάθε πρόβλημα της οικογένειας, που σύζυγοι έχουν και καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν από κοινού. Ο νομοθέτης θέλει και τους δύο συζύγους ισότιμους.
Το άρθρο 1386 Αστικού Κώδικα το οποίο επίσης είναι αναγκαστικού δικαίου ορίζει ότι ο γάμος παράγει και για τους δύο συζύγους μία αμοιβαία υποχρέωση για συμβίωση, εφόσον η σχετική αξίωση δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος. Υποχρέωση για συμβίωση περιλαμβάνει την αμοιβαία υποχρέωση συνοίκησης, αμοιβαίας βοήθειας, περιθάλψεως, εκτελέσεως των συζυγικών καθηκόντων, αμοιβαίας πίστης και οτιδήποτε άλλο απορρέει από τον γάμο ως συντροφικού θεσμού καθώς και το δικαίωμα συναπόφασης για συζυγικά/οικογενειακά θέματα. Οι σύζυγοι βέβαια δεν είναι αρμόδιοι για συναπόφαση για προβλήματα συζυγικής/ οικογενειακής ζωής τα οποία ο νόμος ρυθμίζει απευθείας με διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, που ούτως ή άλλως δεσμεύουν τους συζύγους και κατά συνέπεια δεν μπορεί ο ένας ή ο άλλος σύζυγος ή από κοινού να προσπαθήσουν να τους τροποποιήσουν με απόφασή τους. Αυτά τα θέματα που ρυθμίζει έτσι υποχρεωτικά ο νόμος κείνται εκτός του πεδίου λήψεως συναπόφασής τους.
free image by pixabay.com
Κατ΄ακολουθία των παραπάνω οι σύζυγοι όταν διαφωνούν οφείλουν να αναζητούν μία συμβιβαστική λύση. Να παραιτούνται από εγωϊσμούς, να επιδεικνύουν σοβαρότητα, μία αμοιβαία υποχωρητικότητα και να προσπαθούν να ξεπεράσουν τη διαφωνία τους με το επιβαλλόμενο πνεύμα συντροφικότητας. Θα πρέπει να επικρατήσει το πνεύμα κατανόησης, ειλικρίνειας και και η αρχή της ισότητας που διαπνέει το οικογενειακό δίκαιο. Να αναζητήσουν να βρουν μία κοινή λύση και να πάρουνε κοινές αποφάσεις. Το να μην συμμετέχουν στη διαδικασία λήψεως κοινών αποφάσεων, το να δείχνουν αδιάλλακτη στάση και να παραμελούν οποιαδήποτε προσπάθεια για να βρουν μία κοινή αποδεκτή λύση αυτό συνιστά ευθέως παράβαση της υποχρέωσης για συμβίωση, που προβλέπει και το άρθρο 1386 Αστικού Κώδικα ως θεμελιώδη υποχρέωση των συζύγων. Η διάταξη αυτή είναι αναγκαστικού δικαίου δεν μπορεί να αλλάξει ή τροποποιηθεί από τους συζύγους.
Να επισημανθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται ο/η σύζυγος να ενεργεί μονομερώς και να λαμβάνει έτσι μόνος του αποφάσεις για τα θέματα που αφορούν την συζυγική/οικογενειακή ζωή τους. Αυτό ισχύει έστω και αν πρόκειται για κατεπείγουσες υποθέσεις. Μονομερείς αποφάσεις επιτρέπονται κατ΄ εξαίρεση από το οικογενειακό δίκαιο μόνο σε περιπτώσεις, που υπάρχει νομική ή φυσική αδυναμία να συμπράξει ο άλλος σύζυγος στη λήψη απόφασης, επίσης όταν πρόκειται για θέματα που ανάγονται στην προσωπική σφαίρα του καθενός συζύγου καθώς και στην περίπτωση εκείνη που ο ένας σύζυγος μπορεί να αποφασίζει μόνος του αν έχει την συγκατάθεση του άλλου συζύγου για συγκεκριμένα θέματα του οικογενειακού βίου.
Διαφορετικά οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μονομερούς απόφασης του ενός συζύγου θα συνεπάγεται παράβαση του άρθρου 1387 Αστικού Κώδικα και θα προξενούσε κλονισμό της έγγαμης συμβίωσης. Φυσική αδυναμία του ενός συζύγου για να συμμετέχει στη λήψη κοινών αποφάσεων υπάρχει σε περίπτωση απουσίας ασθένειας ή άλλου πραγματικού κωλύματος που εμποδίζει την επικοινωνία με τον άλλο σύζυγο, ενώ νομική αδυναμία έχουμε στις περιπτώσεις δικαστικής συμπαράστασης και πνευματικής διαταραχής υπό την έννοια του άρθρου 131 Αστικού Κώδικα και για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί αυτή διαταραχή.
Σε περίπτωση διαφωνίας ο νομοθέτης δεν προβλέπει την λύση της διαφωνίας των συζύγων στην καθημερινή ζωή της οικογένειας μέσω των δικαστηρίων. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να προσφύγει ο σύζυγος στη δικαιοσύνη, όταν προσβάλλονται σοβαρά τα δικαιώματά του συστηματικά και κατ΄επανάληψη. Θα μπορούσε μάλιστα να το κάνει αυτό μόνο α. σε περιπτώσεις επείγουσες ζητώντας λήψη ασφαλιστικών μέτρων, β. εάν ακόμη η διαφωνία των συζύγων ήταν παρατεταμένη ή επαναλαμβανόμενη σε πολλά οικογενειακά θέματα δηλαδή είχε μόνιμο χαρακτήρα ( όχι μεμονωμένα περιστατικά) καθώς και γ. σε ορισμένες περιπτώσεις που προβλέπονται από ειδικές διατάξεις.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ οι σύζυγοι θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να επιλύουν τις οικογενειακές διαφορές με αμοιβαίες και ειλικρινείς προσπάθειες για το καλό και την μακροημέρευση της οικογένειας. Η προσφυγή στα δικαστήρια είναι η έσχατη λύση. Μην ξεχνάτε ακόμη ότι οι οικογένειες συγκροτούν τον πυλώνα του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να αντέξει την πρωτοφανή οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας.
---------- . ----------
* Υ.Γ. : Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Για οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία επικοινωνήστε μαζί μας. Θα χαρώ πολύ να συνομιλήσω μαζί σας για το θέμα που σας απασχολεί. - Γιώργος Γιαγκουδάκης, Ειδικός Δικηγόρος Διαζυγίων - Οικογενειακού δικαίου στη Καβάλα - Tηλέφωνα 2510834031, κιν. 6945227120
