free picture by pixabay.com
Καλές Γιορτές και Καλή Χρονιά με υγεία
Σχετικά για τη μεταρρύθμιση δικαστικού συμβιβασμού για διατροφή
και γονική μέριμνα το δικαστήριο έλαβε υπόψιν ότι:
"........Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1494 ΑΚ και 334 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, για να ζητηθεί η μεταρρύθμιση ανέκκλητης ή τελεσίδικης απόφασης, που καταδικάζει σε καταβολή περιοδικών παροχών, οι οποίες οφείλονται κατά το νόμο από οποιαδήποτε αιτία και γίνονται απαιτητές στο μέλλον, πρέπει να μεσολάβησε ουσιώδης μεταβολή των συνθηκών, στις οποίες βασίσθηκε η απαγγελία της καταδίκης και μάλιστα σε χρόνο, κατά τον οποίο εκείνος που ζητεί τη μεταρρύθμιση, δεν μπορούσε να προβάλει τη μεταβολή στην αρχική δίκη (ολ ΑΠ 2/1994 Ελλ.Δνη 35.352-353, ΑΠ 1732/1984 ΕλλΔνη 26. 209, ΑΠ 82/1984 ΝοΒ 33. 238, ΑΠ 171/1984 ΝοΒ 33. 253, ΑΠ 125/1981 ΝοΒ 29. 1367, ΑΠ 1469/1980 ΝοΒ 29. 848, EA 12521/1995 Eλλ.Δνη 39.153 ΕφΠατρ. 174/1984 Δ 15. 529, EA 3223/1986 Noβ 1986. 1244).
Mε δικαστική απόφαση εξομοιώνεται και ο δικαστικός συμβιβασμός τη δύναμη της οποίας έχει, αφού με αυτόν περατώνεται η δίκη και λύεται οριστικώς η διαφορά σύμφωνα με το περιεχόμενό του ( ΑΠ 1468/1991 Ελλ. Δνη 33. 835, ΑΠ 1220/1980 Νοβ. 29.548, ΕΑ 12521/1995 Ελλ. Δνη 39. 153, αντίθετη ΕΑ 5561/2000 Ελλ. Δνη 42. 234 ). Εξάλλου από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 και 1493 ΑΚ προκύπτει ότι η αξίωση διατροφής υπέρ ανιόντος ή κατιόντος, αν και προέρχεται από το νόμο, δεν αποκλείεται να καταστεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ δικαιούχου και υποχρέου της διατροφής ( άρθρο 361 ΑΚ ). Η συμφωνία αυτή τελεί υπό τον περιορισμό του άρθρου 1499 του ΑΚ, σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρέπεται να περιληφθεί σ΄αυτήν όρος που να αναφέρεται σε παραίτηση του δικαιούχου διατροφής για το μέλλον. Η πιο πάνω συμφωνία είναι, υπό την προαναφερόμενη προϋπόθεση της μη παραίτησης για το μέλλον, έγκυρη, εφόσον όμως το μέτρο και το ύψος της διατροφής, όπως καθορίσθηκαν από τη συμφωνία δεν διαφέρουν σημαντικά από τη διατροφή που θα επιδίκαζε το δικαστήριο σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις. Η ρύθμιση όμως με σύμβαση του δικαιώματος διατροφής από το νόμο, δεν μεταβάλλει την υποχρέωση διατροφής σε υποχρέωση από σύμβαση ( βλ. ΑΠ 620/1999 Δνη 41.73, ΕφΠατρ.735/1995 Αρχ. Νομ. 12. 234,, ΕΑ 1021/1990 Νοβ.1990.829, ΕΑ 6684/1990 Ελλ.Δνη 33.188 ) και συνεπώς όταν μετά τη σύναψη της σύμβασης μεταβάλλονται ουσιωδώς οι όροι της διατροφής, η απαίτηση διατροφής, που ανάγεται στο μέλλον, μεταβάλλεται, ώστε να τελεί σε αρμονία με αυτή τη μεταβολή των συνθηκών. Έτσι, εκείνος εκ των ενδιαφερομένων που ευνοείται από την εν λόγω μεταβολή, μπορεί να ζητήσει, από το αρμόδιο δικαστήριο με αγωγή την αναγνώριση και επιδίκαση της, κατά τα προεκτιθέμενα, έχουσας μεταβληθεί απαιτήσεως διατροφής που ρυθμίσθηκε με σύμβαση ( βλ. ΕΑ 10372/1986 Νοβ. 35, 555 και ανάλογη ΕΑ 1021/1990 Νοβ. 38. 829 ).
