Φανταστείτε να ξυπνάτε μια μέρα και να νιώθετε ότι το παιδί σας δεν είναι πια κοντά σας. Όχι γιατί έκανε κάτι λάθος. Όχι γιατί εσείς κάνατε κάτι λάθος. Αλλά γιατί κάτι έχει αλλάξει. Το παιδί σας απομακρύνεται, οι λέξεις του γίνονται πιο απόμακρες, και το βλέμμα του δεν έχει πια τη ζεστασιά που γνωρίζατε.
Αυτή είναι η γονική αποξένωση. Μια κατάσταση που πλήττει χιλιάδες οικογένειες, και όμως, συχνά κανείς δεν μιλά γι’ αυτή.
Τι είναι, λοιπόν, η γονική αποξένωση;
Είναι όταν ένα παιδί αρχίζει να απορρίπτει τον έναν γονέα, χωρίς πραγματικό λόγο. Όχι επειδή το παιδί το θέλει. Αλλά επειδή έχει επηρεαστεί. Μπορεί να είναι από τις διαμάχες των γονιών. Μπορεί να είναι από τα λόγια του ενός γονέα για τον άλλον. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι πάντα το ίδιο: ένα παιδί που νιώθει διχασμένο.
Και τα σημάδια είναι εκεί, αν τα προσέξουμε.
- Το παιδί δείχνει να μη θέλει να σας μιλήσει. Ή όταν το κάνει, είναι σαν να σας κρατά σε απόσταση.
- Δεν ενδιαφέρεται πια για όσα κάνατε μαζί – τα παιχνίδια, τις βόλτες, τα κοινά σας ενδιαφέροντα.
- Κάθε φορά που είστε μαζί, υπάρχει μια ένταση. Σαν να περιμένει κάτι άσχημο να συμβεί.
- Και μπορεί να σας κατηγορεί για πράγματα που δεν έχετε κάνει. Πράγματα που ίσως άκουσε από αλλού.
Ξέρετε τι πονά περισσότερο;
Το ότι αυτή η κατάσταση δεν πληγώνει μόνο εσάς. Πληγώνει το ίδιο το παιδί. Ένα παιδί που μεγαλώνει με την ιδέα ότι πρέπει να απορρίψει έναν από τους δύο ανθρώπους που αγαπά περισσότερο στον κόσμο.
Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.
- Το παιδί μπορεί να χάσει την αυτοπεποίθησή του.
- Να δυσκολευτεί να εμπιστευτεί ανθρώπους στη ζωή του.
- Να νιώθει συνεχώς άγχος και συναισθηματική πίεση.
- Και να δυσκολεύεται ακόμα και στις σχέσεις του, στο σχολείο, στις φιλίες, και αργότερα στην ενήλικη ζωή του.
Μπορούμε να το αφήσουμε έτσι; Όχι.