Λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος σχετικά με τη παραγραφή υφ' όρον ποινών που προβλέπει ο ν.4411/2016 ενημερωτικά παραθέτω τις παρακάτω σχετικές ποινικές αποφάσεις Αρείου Πάγου (αποσπάσματα):
- 1397/2016 ΑΠ (απόσπασμα ποινικής απόφασης Αρείου Πάγου σχετικά με το ν. 4411/2016)
"...Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 9 του Ν.4411/2016, 2 και 14 του Π.Κ. και 568 του ΚΠοινΔ προκύπτει ότι οι στερητικές της ελευθερίας ποινές διαρκείας μέχρι έξι μηνών που έχουν επιβληθεί μέχρι τη δημοσίευση του άνω νόμου (3-8-2016) εφόσον δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και δεν έχουν μέχρι την ως άνω χρονολογία εκτιθεί παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, ενώ οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 (του άνω άρθρου) αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή δημόσιου κατήγορου κατά περίπτωση. Εξαιρούνται των άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 81Α, 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259, 358 και 390 Π.Κ. καθώς και των νόμων 927/1979 και 3304/2005.
Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις σαφώς προκύπτει ότι αυτές, σύμφωνα και με την από το άρθρο 94 παρ. 3 του Π.Κ. καθιερωθείσα αρχή της αυτοτέλειας των ποινών που έχουν συνεπιμετρηθεί στη συνολική ποινή, αναφέρονται στις επί μέρους ποινές, έστω και αν έχουν συνεπιμετρηθεί στη συνολική ποινή...........
Συνεπώς, αφού η ποινή που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο για κάθε πράξη δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες και δεν έχει καταστεί αμετάκλητη, ούτε προκύπτει ότι έχει εκτιθεί, δεν μπορεί να εκδικαστεί η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως με τα σημερινά δεδομένα, γιατί η υπόθεση έπρεπε κατά νόμο να τεθεί στο αρχείο από τον αρμόδιο Εισαγγελέα, δεδομένου ότι δεν υπάγεται σε κάποια από τις εξαιρέσεις που αναφέρονται παραπάνω και πρέπει η συζήτηση αυτής να κηρυχθεί απαράδεκτη. Διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος τούτου θα προσέκρουε στο άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ και 470 ΚΠΔ...."