Δικαστική ρύθμιση στο δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας του γονιού με το ανήλικο τέκνο - Νομολογία

 Ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Το δικαστήριο καθορίζει τον τρόπο κατά τον οποίο θα γίνεται η επικοινωνία 

ΑΠΟΦΑΣΗ  /2002  ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Απόσπασμα)

 "...Kατά το άρθρο 1520 ΑΚ, όπως ισχύει μετά το νόμο 1329/1983, ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, διατηρεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό, και, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του ανηλίκου ως προς την άσκηση του δικαιώματος αυτού, το δικαστήριο καθορίζει τον τρόπο κατά τον οποίο θα γίνεται η επικοινωνία ( ΑΠ 719/1996 ΕΕΝ 65. 60, ΕφΘεσ 2322/1997ΕλλΔνη. 40. 359 ). Το άκρως προσωπικό αυτό δικαίωμα του γονέα για επικοινωνία με το ανήλικο τέκνο του απορρέει από το φυσικό δεσμό του αίματος και του αισθήματος στοργής προς αυτό, συντελεί δε στην ανάπτυξη του ψυχικού του κόσμου και την εν γένει προσωπικότητά του, γι’ αυτό η άσκησή του αποβλέπει κυρίως στο καλώς εννούμενο συμφέρον του τέκνου, αφού σκοπός του δικαιώματος αυτού είναι η διατήρηση του ψυχικού δεσμου γονέα και τέκνου και η δυνατότητα του άλλου γονέα άμεσης γνώσης για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, την πνευματική ανάπτυξη και γενικά τη δυνατότητα της παρακολούθησης της όλης κατάστασης του τέκνου. 

Συνέπεια μη προκαταβολής εξόδων σε δίκες διατροφής - Νομολογία

Ο υπόχρεος σε προκαταβολή των τελών και εξόδων, αν την παραλείψει, θεωρείται ότι δεν εμφανίσθηκε και συνεπώς δικάζεται ερήμην. (πλασματική ερημοδικία εναγόμενου)

Απόφαση 14/2015 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ   (απόσπασμα)

"............Περαιτέρω, το άρθρο 173 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ όπως ισχύει, ορίζει ότι σε δίκες διατροφής, όποιος έχει υποχρέωση σύμφωνα με το νόμο ή με δικαιοπραξία να δώσει διατροφή προκαταβάλλει και τα, κατά την κρίση του δικαστή, έξοδα και τέλη του ενάγοντος έως το ποσό των 300 ευρώ.

 Ο προσδιορισμός γίνεται όπως ειδικότερα ορίζει το άρθρο 174 Κ.Πολ.Δ και κατά το άρθρο 175 του ιδίου κώδικα ο υπόχρεος σε προκαταβολή των τελών και εξόδων, αν την παραλείψει, θεωρείται ότι δεν εμφανίσθηκε και συνεπώς δικάζεται ερήμην κατά το άρθρο 271 παρ. 1 Κ,Πολ.Δ, εφόσον μη προκαταβάλλοντας τα έξοδα και τέλη που ορίσθηκαν κατά τα άρθρα 173 παρ. 4 και 174 Κ.Πολ.Δ δεν λαμβάνει κανονικά μέρος στη συζήτηση (Εφ.Λαρ. 350/2004, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών, Εφ.ΑΘ. 1381/2000, Δ/νη 41. 806). 

Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι, η υποχρέωση καταβολής των προκαταβλητέων εξόδων και τελών διαδικαστικής πράξης ή συζήτησης πρέπει, μετά τον κατά τα παραπάνω γενόμενο προσδιορισμό τους, να εκπληρώνεται έως τη συζήτηση της υποθέσεως ή την επιχείρηση της πράξης, κατά τη χρονική ενέργεια των οποίων πρέπει να υπάρχει και σχετική απόδειξη καταβολής τους, εφόσον ορίζει η διάταξη του άρθρου 174 παρ.2 Κ.Πολ.Δ ότι η εν λόγω απόδειξη πρέπει να προσάγεται στο γραμματέα, όταν συζητείται η υπόθεση ή επιχειρείται η πράξη (Εφ.Δωδ. 77/2004, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών, Εφ.ΑΘ. 1381/2000, ό.,π.). 

Πότε οφείλεται διατροφή για το παρελθόν - Νομολογία

                 ΑΠΟΦΑΣΗ  2002 Μον. Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης

     Αριθμός κατάθεσης αγωγής ......./1-11-2001

 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ (ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ)

         ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή XXXXXXXX, Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα XXXXXXXη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την 22 Απριλίου 2002  για να δικάσει την αγωγή με αριθμό καταθέσεως  ....../1-11-2001 και αντικείμενο διατροφή ανηλίκων τέκνων, μεταξύ

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ XXXXXXXX, το γένος XXXXXXXXX, κατοίκου XXXXXXXXς, ως ασκούσης την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της XXXXXXXX και XXXXXXX, που παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας της δικηγόρου ..................... XXXXXXXX ( ΑΜ XXXXX ).

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΨΨΨΨΨΨ, κατοίκου ΨΨΨΨΨΨΨ, που παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της  δικηγόρου ............ ΨΨΨΨΨΨΨΨ ( ΑΜ ΨΨΨΨΨΨ ).

 Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά, όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

            ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

             ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Με την υπό κρίση αγωγή, που κατατέθηκε στις 1-11-2001 και επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 3-1-2002 ( βλ. την υπ’ αριθμ. ......./2002 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ΧΧΧΧΧΧΧΧ ) τα ενάγοντα ανήλικα τέκνα του εναγομένου, ΧΧΧΧΧΧΧΧ και ΧΧΧΧΧΧΧ, νομίμως εκπροσωπούμενα από τη μητέρα τους, με την οποία και διαμένουν, μετά την αμετάκλητη λύση του γάμου των γονέων τους, διατεινόμενα ότι, λόγω της απορίας τους και της ανικανότητάς τους προς εργασία, δεν μπορούν να αυτοδιατραφούν, ενώ ο εναγόμενος πατέρας τους δύναται, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στην αγωγή, να καλύψει τις διατροφικές τους ανάγκες, ζητούν, να υποχρεωθεί ο τελευταίος, με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή, να καταβάλλει στη νόμιμη εκπρόσωπο μητέρα τους, ως συμμετοχή του στην τακτική εις χρήμα διατροφή τους, το ποσό των 90.000 δραχμών  στο πρώτο από αυτά και το ποσό των 80.000 δραχμών στο δεύτερο, την πρώτη ημέρα κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα των δύο ετών από την 24-11-2001 ( δηλαδή από τη λήξη του προγενεστέρου χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο ο εναγόμενος υποχρεώθηκε να καταβάλει σ’ αυτά διατροφή με βάση δικαστική απόφαση ), άλλως από την επίδοση της ένδικης αγωγής, με το νόμιμο τόκο, από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης μέχρις εξοφλήσεως και να καταδικασθεί στην προκαταβολή των εξόδων και τελών της δίκης, ως και στην εν γένει δικαστική τους δαπάνη. Το Δικαστήριο είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο να δικάσει υπό κρίση αγωγή (άρθρα 16 παρ.10, και 22 Κ.Πολ.Δ), κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681 Β Κ.Πολ.Δ). 

Πότε είναι καταχρηστική η άσκηση δικαιώματος διατροφής από το ενήλικο τέκνο - Νομολογία

 Απόφ. 46/2010 ΜΠΡ ΑΡΤΑΣ (απόσπασμα)  

-Απόρριψη της αγωγής διατροφής ενηλίκου τέκνου, λόγω καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του. (Άρθρο . 281 Α.Κ.) 

 Η διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, που έχει έντονο χαρακτήρα κανόνα δημόσιας τάξης, αφού σκοπεί στην πάταξη παραβιάσεων των αρχών της καλής πίστης των χρηστών ηθών και την άσκηση του κάθε δικαιώματος σύμφωνα με τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του, ήτοι στην πάταξη της κακοπιστίας και της ανηθτκότητας στις συναλλαγές, δεν αποκλείεται να εφαρμοστεί και σε δικαιώματα που πηγάζουν απο διατάξεις δημόσιας τάξης χωρίς να έχει επιρροή αυτό και μόνον το γεγονός ότι ο χαρακτήρας των διατάξεων αυτών είναι περισσότερο έντονος ή όχι, εφόσον η συμπεριφορά του δικαιούχου εμφανίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση να υπερακοντίζει καταφανώς τα όρια που διαγράφονται ανωτέρω, πράγμα το οποίο δεν προϋποθέτει απαραιτήτως ότι από την άσκηση του συγκεκριμένου δικαιώματος δημιουργείται κατάσταση συνεπαγόμενη αφόρητες συνέπειες για τον οφειλέτη (ΟλΑΠ 569/1986 ΕλλΔνη 32. 796). 

Τι μπορεί να γίνει αν ο κατηγορούμενος λείπει στο εξωτερικό και δεν θέλει να ερημοδικασθεί στην Ελλάδα? (video)

* *Χρόνος ανάγνωσης άρθρου: περίπου 1 λεπτό και 53 δεύτερα    

Πρόσφατα δέχομαι αρκετά ερωτήματα από Ελλήνες του εξωτερικού όπως το εξής: 

Βρίσκομαι στην Γερμανία για εργασία και το επόμενο διάστημα εχω δικαστήριο ποινικό στην Ελλάδα? Μπορώ να βάλω δικηγόρο να παραστεί αντί εμού,  χωρις να δικαστω ερήμην φυσικά?

Η απάντηση είναι η εξής:

Ο κατηγορούμενος οφείλει να εμφανίζεται αυτοπροσώπως στο ακροατήριο κατά τη συζήτηση της υπόθεσής του και μπορεί επίσης να διορίζει δικηγόρο ως συνήγορο για την υπεράσπισή του. 

Ο κατηγορούμενος για πταίσματα, πλημμελήματα και κακουργήματα που δεν μπορεί όμως να παραστεί στο ποινικό δικαστήριο για την υπόθεσή του, για διάφορους λόγους π.χ. είναι στο εξωτερικό, δεν μπορεί να πάρει άδεια από την εργασια του, μπορεί να εκπροσωπηθεί από το δικηγόρο του σύμφωνα με το άρθρο 340 παρ. 2 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.  

Ο διορισμός του δικηγόρου γίνεται με  απλή έγγραφη εξουσιοδότηση του κατηγορουμένου με σχετική δήλωσή του, κατά τις διατυπώσεις του άρθρου 42 παρ. 2 εδ. γ ΚΠΔ. . Την εξουσιοδότηση αυτή  χρησιμοποιεί στη δίκη της υπόθεσής του κατηγορουμένου ο δικηγόρος του για την παράστασή του και διενέργεια όλων των διαδικαστικών πράξεων. 

Παράγεται δεδικασμένο από την απόφαση διαζυγίου για ζητήματα υπαιτιότητας σε άλλη δίκη?

Απόφαση  με αριθμό 1570/2014 ΑΠ  (απόσπασμα) 

" .....Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1439 παρ. 1 Α.Κ., καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. 

Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης χωρίς να απαιτείται το στοιχείο της υπαιτιότητας για να δύναται να ζητηθεί το διαζύγιο. Έτσι ο ενάγων, για τη θεμελίωση και παραδοχή της αγωγής του, θα πρέπει να επικαλεστεί και αποδείξει ότι ο γάμος έχει κλονιστεί από ορισμένα γεγονότα που αναφέρονται στο πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων με την έννοια της ύπαρξης αιτιώδους συνδέσμου ανάμεσα στα αντικειμενικώς πρόσφορα κλονιστικά της έγγαμης σχέσης γεγονότα αυτά και στο πρόσωπο του εναγομένου συζύγου του ή και των δύο και ότι ο κλονισμός είναι τόσο ισχυρός ώστε βασίμως η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης έχει καταστεί γι` αυτόν αφόρητη. 

Βεβαίωση δικαστικών εξόδων ή χρηματικών ποινών έως 3000 ευρώ - ΓνδτΕισΑΠ 13/2011

ΓνδτΕισ ΑΠ 13/2011-Κράτηση σε σωφρονιστικά καταστήματα ατόμων που οφείλουν μόνο δικαστικά έξοδα ή χρηματική ποινή έως 3.000 ευρώ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                                                   Αθήνα 2 Νοεμβρίου 2011

Ο ΕΙΣΑΓΓΈΛΕΥΣ   ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ    

 Αριθμ. Πρωτ. 3250

Αριθμ. Γνωμ. 13

  

Προς Τον Διευθυντή του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσ/κης 

  

ΘΕΜΑ: «Κράτηση σε σωφρονιστικά καταστήματα ατόμων του οφείλουν μόνο δικαστικά έξοδα ή χρηματική ποινή έως 3.000 ευρώ» 

Σε απάντηση των ερωτημάτων που διαλαμβάνονται στο 15010/15-7-2011 έγγραφο σας, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρ. 33 παρ. 3 του Ν. 3904/23-12-2010 το οποίο αναφέρει ότι: «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου παύει η κράτηση, σε σωφρονιστικά καταστήματα ατόμων που οφείλουν μόνο δικαστικά έξοδα η χρηματική ποινή έως τρεις χιλιάδες ευρώ», σας γνωρίζουμε ότι η γνώμη μας - σε καθένα και κατά σειρά από τα επί μέρους τεθέντα ερωτήματα - είναι η εξής:

Α) Η παράγραφος 3 του άρθρ. 33 του Ν. 3904/23-12-2010, ισχύει και για τις αποφάσεις που εκδίδονται και μετά την ισχύ του νόμου, καθόσον ο νομοθέτης δεν επιθυμεί πλέον να εισπράττονται τα δικαστικά έξοδα και η χρηματική ποινή έως 3.000 ευρώ, με κράτηση του καταδικασθέντος, σε σωφρονιστικά καταστήματα, αλλά στις περιπτώσεις αυτές το ποσό των εξόδων και η χρηματική ποινή, θα εισπράττονται με άλλο τρόπο, (ήτοι με βεβαίωση αυτών στην οικεία ΔΟΥ - κατάσχεση περιουσίας του υπόχρεου κατά τις διατάξεις του ΚΕΔΕ).