Η Παράνομη κατακράτηση ακόμη και για λίγα λεπτά τιμωρείται με Φυλάκιση (Μέρος Β΄)

* Δημοσιεύτηκε  28/7/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας

Υποκείμενο του εγκλήματος (δράστης) της παράνομης κατακράτησης μπορεί να είναι είτε ιδιώτης, είτε δημόσιος υπάλληλος. Αντικείμενο του εγκλήματος (παθών) μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος χωρίς διάκριση. Απαιτείται όμως η ύπαρξη βούλησης και ικανότητας ως προς τη μεταβολή του τόπου διαμονής από τον κατακρατηθέντα και εκδήλωση της βούλησης αυτής, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα της παράνομης κατακράτησης και να καταστεί κάποιος αντικείμενο του εγκλήματος. Κατά τη κρατούσα γνώμη ο παράφρων και το νήπιο δεν μπορεί να είναι αντικείμενο του εγκλήματος.

Η ύπαρξη προηγούμενης συναίνεσης του παθόντος (ικανού προς συναίνεση), διαρκούσης της (συναίνεσης) καθ΄όλη τη διάρκεια της κατακράτησης, μη αντικείμενης στα χρηστά ήθη ή στη δημόσια τάξη, όπως και η συνδρομή νομικής πλάνης, αποκλείει την ύπαρξη της παράνομης κατακράτησης.

Κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 31 παρ. 2 του ΠΚ, "η πράξη όμως δεν καταλογίζεται στο δράστη, αν αυτός πίστεψε λόγω πλάνης ότι έχει δικαίωμα να τελέσει την πράξη και η πλάνη του αυτή ήταν συγγνωστή" (συγχωρητέα).

Η Παράνομη κατακράτηση ακόμη και για λίγα λεπτά τιμωρείται με Φυλάκιση (Μέρος Α΄)

* Δημοσιεύτηκε  26/7 /2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας  

Η Παράνομη κατακράτηση διακρίνεται σε κοινή και σε παράνομη "κατακράτηση παρά το Σύνταγμα", για την οποία θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.

Το έγκλημα της κοινής παράνομης κατακράτησης περιλαμβάνεται στο 18ο Κεφάλαιο του Ειδικού Μέρους του Ποινικού Κώδικα με τίτλο "Εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας".

Το άρθρο 326 Π.Κ. προβλέπει το έγκλημα της κοινής παράνομης κατακράτησης σύμφωνα με το οποίο:

" 'Οποιος με πρόθεση κατακρατεί άλλον χωρίς τη θέλησή του ή του στερεί με άλλον τρόπο την ελευθερία της κίνησής του τιμωρείται με Φυλάκιση και αν η κατακράτηση διήρκεσε μακρό χρονικό διάστημα, με Φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών."

Πρόκειται για διαρκές έγκλημα. Η προθεσμία παραγραφής του ξεκινά από τότε που ο κατακρατηθείς ανέκτησε την ελευθερία του. Πρόκειται για πλημμέλημα, που διώκεται αυτεπάγγελτα. Το έγκλημα αυτό μπορεί να τελεσθεί με θετική ενέργεια, αλλά και με παράλειψη οφειλομένης ενέργειας, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθ. 15 Π.Κ. Η οφειλόμενη ενέργεια μπορεί να επιβάλλεται από το νόμο, από σύμβαση ή από προηγούμενη ενέργεια του δράστη.

Ρύθμιση γονικής μέριμνας σε διακοπή συζυγικής συμβίωσης, δυνατός ο αποκλεισμός επικοινωνίας (απόφαση 537/2012 Α.Π.)

 Η απόφαση  αυτή  του Αρείου Πάγου απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε πιο κάτω δίνει την έννοια και το περιεχόμενο της γονικής μέριμνας των ανηλίκων τέκνων, το κριτήριο ρύθμισης αυτής επί διακοπής συμβίωσης των συζύγων,  το πως πρέπει εν προκειμένω το δικαστήριο να εξειδικεύει αυτή την αόριστη νομική έννοια. Αξιοσημείωτο είναι πως σύμφωνα με την απόφαση: υφίσταται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή της συζύγου - μητέρας στο ζήτημα ανάθεσης γονικής μέριμνας και επιμέλειας έναντι του συζύγου πατρός   (αναφορικά με τo στοιχείο της μικρής ηλικίας των ανηλίκων για το προσδιορισμό του συμφέροντός τους) Μ Ο Ν Ο κατά την νηπιακή ηλικία. Επίσης γίνεται δεκτό ότι η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου,  ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο της νηπιακή ηλικίας, αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου.

Παραθέτει η απόφαση αυτή μια σειρά από κρίσιμα στοιχεία προσδιορισμού του αληθινού συμφέροντος του τέκνου για την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων. Περαιτέρω γίνεται αναφορά του πότε υφίσταται  παράβαση των καθηκόντων των γονέων, για τις περιπτώσεις κακής άσκησης της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας του ανηλίκου και  του ότι είναι επιτρεπτό να αποκλεισθεί η προσωπική επικοινωνία του γονέως με το ανήλικο τέκνο του, εάν τούτο επιβάλλεται από το συμφέρον του τελευταίου.