Αριθ. Απόφασης 119/2010 ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1494 ΑΚ και 334 ΚΠολΔ προκύπτει ότι για να ζητηθεί η μεταρρύθμιση ανέκκλητης ή τελεσίδικης απόφασης που καταδικάζει σε καταβολή περιοδικών παροχών, οι οποίες οφείλονται από το νόμο από οποιαδήποτε αιτία, της είναι η διατροφή τέκνου (άρθ. 1489 §2 ΑΚ) και γίνονται απαιτητές στο μέλλον, πρέπει να επήλθε ουσιώδης μεταβολή των συνθηκών οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση της καταδίκης ή της αναγνωρίσεως της υποχρεώσεως του εναγομένου, δηλαδή της διάγνωσης του δικαιώματος που κρίθηκε στη δίκη και μάλιστα σε χρόνο κατά το οποίο εκείνος που ζητεί τη μεταρρύθμιση δεν μπορούσε να προβάλει τη μεταβολή στην οριστική δίκη.

Εξάλλου από τις διατάξει των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 ΑΚ, προκύπτει ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμο και συμβιώνουν, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, το μέτρο δε της διατροφής προσδιορίζεται με βάσει τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής τουςκαι περιλαμβάνει τα αναγκαία για την εν γένει συντήρηση του έξοδα (ΑΠ 1384/2008 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1681/2005 Ελλ.Δνη 47.461). Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβιώσεως, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη εκπαίδευσης και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακοί κατάσταση του υπόχρεου (ΑΠ 1681/2005 ο.π.)