Πως πρέπει να αποφασίζει για την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων το δικαστήριο; - Νομολογία

Απόφαση 174/2015 Αρείου Πάγου (απόσπασμα)

".....Κατά το άρθρο 1511 ΑΚ σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1510, 1512-1514 ΑΚ προκύπτει ότι, όταν το δικαστήριο καλείται να αποφασίσει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας ανηλίκου τέκνου σε έναν από τους εν διαστάσει ευρισκομένους γονείς του, πρέπει να έχει ως αποκλειστικό οδηγό της δικαιοδοτικής του κρίσης το γενικό συμφέρον και μόνον του ανηλίκου τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό και ηθικό, χωρίς να επιδρά αυτοτελώς στη λήψη της απόφασής του κανένας από τους διαφορετικούς παράγοντες που συνοδεύουν το πρόσωπο κάθε γονέα, όπως είναι το φύλο, η φυλή, η γλώσσα, η θρησκεία, η κοινωνική προέλευση, η περιουσιακή κατάσταση κλπ.
Για τη λήψη της απόφασης το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και τους με ανεπηρέαστη επιλογή αναπτυχθέντες μέχρι τότε δεσμούς του διαθέτοντος ικανότητα διακρίσεως τέκνου με τους γονείς του (και τους τυχόν αδελφούς του), τις τυχόν συμφωνίες των γονέων σχετικά με την επιμέλεια και την περιουσία του, καθώς και τη γνώμη του, εφόσον αυτό, κατά την ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου, εν όψει της ηλικίας του και της πνευματικής του ανάπτυξης, είναι ικανό να αντιληφθεί το πραγματικό του συμφέρον. Οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαιτίου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας-επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητάς του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς. 

Ποιος από τους εν διαστάσει συζύγους δικαιούται τη χρήση των κινητών; (Νομολογία)

Την απάντηση στο ερώτημα "Ποιος από τους εν διαστάσει συζύγους δικαιούται τη χρήση των κινητών;"  δίνει τεκμηριωμένα  η απόφαση του υπ΄ αριθμ. 2065/2012 Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Παραθέτω σχετικό απόσπασμα αυτής παρακάτω:

"........Μετά την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου του ΑΚ με το ν. 1329/1983 εισήχθη ως νόμιμο μεν περιουσιακό σύστημα των συζύγων η περιουσιακή αυτοτέλεια με αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα (άρθρο 1397,1400-1402 ΑΚ), ως συμβατικό δε περιουσιακό σύστημα (άρθρα 1403- 1405) η κοινοκτημοσύνη των αποκτημάτων. Ανεξάρτητα από το σύστημα που διέπει τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, ο ν. 1329/1983 τροποποίησε και διεύρυνε τη ρύθμιση των κινητών πραγμάτων που εισφέρονται ή αποκτώνται στη διάρκεια του γάμου (άρθρο 1394, 1395, 1398, 1520 ΑΚ).

Η νέα ρύθμιση χαρακτηρίζεται από την ίση μεταχείριση των συζύγων. Για την επίλυση των αμφισβητήσεων που είναι ενδεχόμενο να προκύψουν σχετικά με το ποιος σύζυγος είναι νομέας και κάτοχος των επιμέρους κινητών του συζυγικού οίκου, είτε όταν εγείρονται αξιώσεις τρίτων, είτε στις σχέσεις μεταξύ των ιδίων των συζύγων, ο νομοθέτης έχει προνοήσει με την καθιέρωση διαφόρων τεκμηρίων (ΑΚ 1398). 

Συναινετικό διαζύγιο - Ποιές συμφωνίες επικυρώνει το δικαστήριο. - Νομολογία

Απόφαση υπ΄ αριθ. 381/2013 ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ-

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ (απόσπασμα)

".... Σύμφωνα με το άρθρο 1441 ΑΚ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ. 2 Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος από 2 Απριλίου 2012 (άρθρο 113 Ν. 4055/2012): 

«Οι σύζυγοι μπορούν με έγγραφη συμφωνία να λύσουν το γάμο τους, εφόσον έχει διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την κατάρτιση της. Η συμφωνία αυτή υπογράφεται από τα συμβαλλόμενα μέρη και από τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους ή μόνον από τους τελευταίους, εφόσον είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο, το οποίο πρέπει να έχει δοθεί μέσα στον τελευταίο μήνα πριν από την υπογραφή του συμφωνητικού. Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να λυθεί ο γάμος πρέπει η ανωτέρω συμφωνία να συνοδεύεται με άλλη έγγραφη συμφωνία των συζύγων που να ρυθμίζει την επιμέλεια των τέκνων και την επικοινωνία με αυτά, η οποία ισχύει ώσπου να εκδοθεί η απόφαση για το θέμα αυτό σύμφωνα με το άρθρο 1513. Η κατά τα ανωτέρω έγγραφη συμφωνία, καθώς και το έγγραφο συμφωνητικό που αφορά την επιμέλεια και την επικοινωνία των ανήλικων τέκνων ή τη διατροφή αυτών, εφόσον έχει συμφωνηθεί, υποβάλλονται μαζί με τα ειδικά πληρεξούσια, όταν απαιτείται, στο αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο, το οποίο με απόφασή του, που εκδίδεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας επικυρώνει τις συμφωνίες και κηρύσσει τη λύση του γάμου, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις. Η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου που αφορά την επιμέλεια, επικοινωνία και διατροφή των ανήλικων τέκνων αποτελεί εκτελεστό τίτλο». 

"Θέλω να μάθω τα δικαιώματά μου" μου είπε ένας κύριος που ήθελε να χωρίσει (Video)

*   * Χρόνος ανάγνωσης  περίπου 2 λεπτά και 23 δεύτερα

"Θέλω να μάθω τα δικαιώματά μου" μου είπε ένας κύριος που ήθελε να χωρίσει (Video).

Ο χωρισμός για το ζευγάρι και το διαζύγιο είναι μια οδυνηρή εμπειρία με πολλές συνέπειες και σε πολλά επίπεδα για την οικογένεια που βιώνει αυτήν την κατάσταση. Η ενημέρωση και οι κατάλληλες συμβουλές από ειδικούς, όταν οι σχέσεις είναι διαταραγμένες αλλά και σε αυτή τη φάση του χωρισμού βοηθάει το ζευγάρι να βρει την λύση στο πρόβλημα που έχει φτάσει στο αμήν,  δηλαδή στο απροχώρητο. Από νομική άποψη οι σύζυγοι οπωσδήποτε θα πρέπει να γνωρίζουν από την αρχή, ποια είναι τα νόμιμα δικαιώματά τους, πως θα τα διεκδικήσουν, πως θα κινηθούν εντός των νομικών πλαισίων που ορίζει ο νόμος και ειδικότερα θα πρέπει να γνωρίζουν: 

Αναστολή εκτέλεσης της ποινής υπό όρο - Αρθρο 99 επ. Ποινικού Κώδικα

                               Αναστολή  εκτέλεσης  της  ποινής   υπό   όρο 

                       (ΆΡΘΡΑ Ποινικού Κώδικα όπως ισχύουν σήμερα 11/2/2016)

                   >> Ποινές που αναστέλλονται και διάρκεια της αναστολής. <<

                                     Αρθρο 99  Ποινικού Κώδικα

 1. Αν κάποιος που δεν έχει καταδικασθεί αμετάκλητα για κακούργημα ή πλημμέλημα σε περιοριστική της ελευθερίας ποινή μεγαλύτερη από ένα έτος, με μία μόνη ή με περισσότερες αποφάσεις που οι ποινές δεν υπερβαίνουν συνολικά το πιο πάνω όριο, καταδικασθεί σε τέτοια ποινή που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη, το δικαστήριο με την απόφαση του διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής για ορισμένο διάστημα, που δεν μπορεί να είναι κατώτερο από ένα και ανώτερο από τρία έτη, εκτός αν κρίνει με βάση ειδικά μνημονευόμενα στην αιτιολογία της αποφάσεως στοιχεία ότι η εκτέλεση της ποινής κατά το άρθρο 82 είναι απολύτως αναγκαία για να αποτρέψει τον κατάδικο από την τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων. Ο χρόνος αναστολής δεν μπορεί να είναι βραχύτερος από τη διάρκεια της ποινής. Η αναστολή εκτέλεσης της ποινής δεν μπορεί να εξαρτηθεί 

από την προηγούμενη καταβολή των δικαστικών εξόδων.

Ακάλυπτος χώρος – Πυλωτή - Θέσεις Στάθμευσης | Νομολογία

 ΜΠρΑθ 2321/2015 (απόσπασμα).

".... Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2 παρ 1, 4 παρ 1, 5 και 13 του ν. 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του ΕισΝΑΚ, προκύπτει ότι στην οριζόντια ιδιοκτησία ιδρύεται, κυρίως μεν χωριστή κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος ορόφου, παρεπομένως, δε, αναγκαστική συγκυριότητα που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ' ανάλογη μερίδα επί των μερών του όλου ακινήτου, τα οποία χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυλές κλπ, επί των οποίων (κοινών μερών) κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται σε απόλυτη χρήση ανεξάρτητα από το μέγεθος της ιδανικής του μερίδας (ΕφΠειρ 80/1996 ΕλΔ/νη 37/1158). 

Αποχή δικηγόρων και αναβολή ποινικής δίκης - Νομολογία

 Παραθέτω πιo κάτω ενδεικτικά δύο αποσπάσματα απόφάσεων Αρείου Πάγου για το θέμα της αναβολής ποινικής δίκης, λόγω αποχής δικηγόρων (άρθρο 349 παρ.7 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας).

  22/2015 ΑΠ (απόσπασμα απόφασης).  - ".....Κατά τις διατάξεις του άρθρου 349 παρ. 1 και 7 του ΚΠοινΔ το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αναβολή της δίκης για λόγο ανώτερης βίας, τον οποίον αποτελεί και η αποχή των δικηγόρων. 'Ομως, η εμμονή του δικηγόρου στην άσκηση του δικαιώματος αποχής από τα καθήκοντα του για την προστασία εργασιακών και συναφών συμφερόντων του είναι μικρότερης σημασίας έννομο αγαθό από την απονομή της δικαιοσύνης και πρέπει, όταν επίκειται κίνδυνος παραγραφής της υποθέσεως και ματαιώσεως της αξιώσεως της Πολιτείας προς τιμωρία του ποινικού αδικήματος που αποδίδεται στον εντολέα του, να υποχωρήσει. Οπωσδήποτε δε, πρέπει ο δικηγόρος να ισχυριστεί και να αποδείξει ότι ζήτησε άδεια από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για να παραστεί στη δίκη και αυτός δεν του το επέτρεψε, λαμβανομένου υπόψη και του ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι επιτρέπουν στα μέλη τους να παρίστανται σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, όπως είναι οι υποθέσεις, στις οποίες ανακύπτει κίνδυνος παραγραφή( ΑΠ 322/2013).  

Κατά τη διάταξη των άρθρων 170 παρ. 2, 171 παρ. 1 εδ. δ`, 349, 501 παρ. 1 και 510 παρ. 1 του ΚΠοινΔ προκύπτει ότι η παραδοχή ή μη του αιτήματος του κατηγορουμένου για αναβολή της δίκης για σημαντικά αίτια, απόκειται στην κυριαρχική και ανέλεγκτη αναιρετικώς κρίση του Δικαστηρίου, το οποίο, όμως, αν υποβληθεί τέτοιο αίτημα, οφείλει να απαντήσει σ" αυτό, διότι άλλως δημιουργείται λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως από τα άρθρα 170 παρ. 2 και 510 παρ. 1 στοιχ. ΒΛ του ίδιου Κώδικα. (Ολ ΑΠ 7/2005)...."  

Αναβολή της ποινικής δίκης (άρθρο 349 Κ.Π.Δ) για σημαντικά αίτια

  Αναβολή της δίκης  ('Αρθρο 349 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας)

 1. Το δικαστήριο, μετά από πρόταση του εισαγγελέα ή και αυτεπαγγέλτως, μπορεί να διατάξει μόνο μία φορά την Αναβολή της δίκης για λόγους ανώτερης βίας, με αίτημα δε κάποιου από τους διαδίκους, μία μόνο φορά, για σοβαρούς λόγους υγείας ή λόγους ανώτερης βίας.

 2. Η αναβολή που χορηγείται με αίτημα διαδίκου, για λόγο που αφορά αυτόν ή το συνήγορο του, δεν μπορεί να υπερβεί τους τρεις μήνες και διατάσσεται μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας, οι οποίοι αποδεικνύονται με έγγραφο νοσηλευτικού ιδρύματος, ή λόγους ανώτερης βίας. Οι λόγοι αυτοί προσδιορίζονται στην απόφαση, η οποία πρέπει να είναι ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη.