Για την γονική αποξένωση μιλήσαμε πολλές φορές. Πρόκειται για την σκοτεινή πλευρά του διαζυγίου και για την ψυχολογική - συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών που δεν φαίνεται.
Μείνετε μέχρι το τέλος για να παρακολουθήσετε το σημερινό βίντεό μας.
Για όσους τυχόν δεν με γνωρίζουν είμαι ο Γιώργος Γιαγκουδάκης, νομικός σύμβουλος - ειδικός δικηγόρος οικογενειακού δικαίου και σας ενημερώνω συνεχώς με χρήσιμα νομικά βίντεο οικογενειακού δικαίου. Ξεκινάμε κατευθείαν το θέμα μας.
Άραγε υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που μιλούν για γονική αποξένωση και την συναισθηματική κακοποίηση?
Ναι υπάρχουν αλλά είναι δυστυχώς ελάχιστες και που επαναλαμβάνουν μεταξύ άλλων ότι η γονική αποξένωση συνεπάγεται συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού.
Συγκεκριμένα τονίζουν επί λέξει με πανομοιότυπο τρόπο (copy paste) ότι:
Εάν ένας γονέας παρεμπόδισε αδικαιολόγητα την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα, τούτο συνιστά καταχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας, που είναι δυνατόν να επισύρει ακόμη και τις συνέπειες του άρθρου 1532 ΑΚ. Και αυτό, γιατί η συστηματική και κατ’ επανάληψη παρεμπόδιση της συμμετοχής του άλλου γονέα στην από κοινού άσκηση της επιμέλειας ή της επικοινωνίας του με το τέκνο του μπορεί να οδηγήσει σε αποκοπή του τέκνου από τον γονέα με τον οποίο αυτό δε διαμένει μαζί, κατάσταση που συνιστά γονική αποξένωση και οδηγεί σε δομικές ανισορροπίες και σε τελική ανάλυση στη συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού.
Έχω να παρατηρήσω ότι η παραπάνω πρόταση είναι σωστή και σημαντική, καθώς η γονική αποξένωση αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τα παιδιά, τους γονείς και την κοινωνία μας. Ωστόσο, η επαναληπτική χρήση της παραπάνω πρότασης κλισέ σε δικαστικές αποφάσεις υποδηλώνει ότι οι δικαστές δεν δίνουν την απαιτούμενη προσοχή που όφειλαν να δώσουν κατά την ταπεινή γνώμη μου στο σημαντικό αυτό θέμα της γονικής αποξένωσης.
Η γονική αποξένωση μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της ψυχολογικής βλάβης, της διαταραχής της ανάπτυξης και της δυσκολίας στη δημιουργία σχέσεων. Είναι σημαντικό οι δικαστές μας να εκπαιδευτούν κατάλληλα για να κατανοούν τις αιτίες και τις συνέπειες της γονικής αποξένωσης, ώστε να μπορούν να λάβουν σωστές αποφάσεις που είναι για το καλύτερο συμφέρον των παιδιών μας.
Επίσης εξάλλου επισημαίνεται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) με την απόφασή του υπ` αριθ. 60457/2000 της 5ης Φεβρουαρίου 2004, έκρινε ότι αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της οικογενειακής ζωής η αμοιβαία απόλαυση της συντροφιάς μεταξύ του γονέα και του τέκνου. Αυτό ισχύει έστω και αν η σχέση μεταξύ των γονέων έχει καταρρεύσει και εγχώρια μέτρα (αποφάσεις δικαστηρίων) που εμποδίζουν την απόλαυση αυτή αποτελούν παρέμβαση στο δικαίωμα, το προστατευόμενο από το άρθρο 8 της Σύμβασης.
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις (δεν μιλάμε εδώ για αυτές) που η λήψη μέτρων από τον ασκούντα την επιμέλεια γονέα για τον περιορισμό της επικοινωνίας του ανήλικου τέκνου με τον άλλο γονέα δικαιολογείται από το ίδιο το συμφέρον του τέκνου, όπως π.χ. σε διαπιστωμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος του τέκνου ή σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης αυτού από τον τελευταίο αυτό γονέα.