Σε σχετικό άρθρο στο παρελθόν έγραψα για το τι είναι η αυτοδικία κατά τον ποινικό κώδικα. Εκεί αναφέρθηκα εν συντομία και για την περίπτωση της θεμιτής αυτοδικίας, δηλαδή αυτήν που επιτρέπει ο νόμος κατ΄εξαίρεση και δεν είναι συνεπώς απαγορευμένη.
Αλλά ας θυμηθούμε πάλι τι είναι αυτοδικία. Αυτοδικία τελεί αυτός που αν του προσβάλλουν ή αμφισβητούν κάποιο δικαίωμα, προσπαθεί αυτοδύναμα και αυθαίρετα την ικανοποίηση των αξιώσεων του απο το δικαίωμά του, ασχέτως αν πραγματικά το έχει αυτό το νόμιμο δικαίωμα ή πιστεύει ότι το έχει.
Έτσι για παράδειγμα ο εμισθωτής πρέπει να ασκήσει αγωγή εξώσεως, αν λήξει η μίσθωση του ακινήτου του για να εκδοθεί απόφαση εξώσεως και όχι να αλλάξει τις κλειδαριές του μισθίου ή να πετάξει τα πράγματα του μισθωτή στο δρόμο, διαφορετικά διαπράττει το αδίκημα της αυτοδικίας, η οποία εδω δεν είναι θεμιτή, δηλαδή δεν είναι δικαιολογημένη από το νόμο.
Παραλείποντας κάποιος να προσφύγει στην δικαστική αρχή τελεί αυτοδικία, εκτός και αν συντρέχει περίπτωση θεμιτής αυτοδικίας, που επιτρέπεται από τον νόμο, επειδή γίνεται κάτω από έκτακτες συνθήκες και αίρεται ο κατ' αρχήν άδικος χαρακτήρας της αυτοδικίας.
Παράδειγμα θεμιτής αυτοδικίας: την στιγμή που κάποιος μου αφαιρεί το κινητό μου τηλέφωνο έχω το δικαίωμα να τον καταδιώξω και να το πάρω με τη βία, γιατί μέχρις ότου προσφύγω στην αρχή (που δεν είναι παρούσα) θα χάσω το κινητό που μου αφαίρεσε ο άγνωστος (άρθρο 282 ΑΚ. και 985 Α.Κ.).
Παράδειγμα θεμιτής αυτοδικίας: την στιγμή που κάποιος μου αφαιρεί το κινητό μου τηλέφωνο έχω το δικαίωμα να τον καταδιώξω και να το πάρω με τη βία, γιατί μέχρις ότου προσφύγω στην αρχή (που δεν είναι παρούσα) θα χάσω το κινητό που μου αφαίρεσε ο άγνωστος (άρθρο 282 ΑΚ. και 985 Α.Κ.).