Ένα επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο γονιός που επιδιώκει αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών του είναι η έλλειψη συνεργασίας με τον άλλο γονιό, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αυτοσκοπός του. Είναι βάσιμο αυτό το επιχείρημα και τι έχουν αποφασίσει τα δικαστήρια επί του θέματος αυτού.
Αν είστε χωρισμένος γονιός και σας απασχολεί το θέμα της επιμέλειας τότε το βίντεο αυτό είναι για εσάς. Μείνετε μέχρι το τέλος για να μάθετε πως και τι έχουν αποφασίσει τα ελληνικά δικαστήρια στο σημαντικό αυτό θέμα.
Καλησπέρα αγαπητές φίλες και φίλοι. Είμαι ο Γιώργος Γιαγκουδάκης, νομικός σύμβουλος οικογενειακού δικαίου και σας ενημερώνω, όπως πάντα, με χρήσιμα νομικά βίντεο οικογενειακού δικαίου.
Ξεκινάμε αμέσως, χωρίς καμιά καθυστέρηση, στo σημερινό θέμα μας.
Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι η αρμονική συνεργασία των γονιών είναι το καλύτερο πράγμα για το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών και σε αυτό θα πρέπει από κοινού να φροντίζουν οι γονείς. Αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό και υπάρχει έλλειψη συνεργασίας των γονιών, πως θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το γεγονός αυτό από τα δικαστήρια και τι αποφάσισαν τα δικαστήρια?
Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ότι σε καθεστώς διάσπασης συμβίωσης, εφόσον η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας δεν είναι δυνατή ή προς το συμφέρον του τέκνου, το Δικαστήριο μπορεί να την αναθέσει σε ένα γονέα, ή να την αναθέσει σε τρίτο ή τέλος να την κατανείμει μεταξύ των γονέων. Το Δικαστήριο θα πρέπει να ενεργεί πάντοτε με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου.
Σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου των γονέων το συμφέρον του ανηλίκου μπορεί να επιβάλει να συμβιώνει τόσο με τη μητέρα του όσο και με τον πατέρα του. Έτσι προκαλείται η μικρότερη δυνατή διατάραξη του τρόπου ζωής του με το να ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας αυτού από κοινού στη μητέρα και στον πατέρα του, δηλαδή με το να γίνεται συνεπιμέλεια ή χρονική (ή εναλλασσόμενη) κατανομή αυτής ανάμεσα στους δύο γονείς, οι οποίοι θα οφείλουν να φροντίζουν για την ομαλή ανάπτυξη και το καλό του τέκνου τους από κοινού.
Να σημειώσω στο σημείο αυτό πως από την επισκόπηση της μέχρι σήμερα πρόσφατης νομολογίας προκύπτουν τα εξής:
👉 Στις περισσότερες δικαστικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί μετά το νόμο 4800/2021, έχει γίνει δεκτό ότι η έλλειψη συνεργασίας των γονέων δεν πρέπει να συνιστά εμπόδιο για την επιλογή της συνεπιμέλειας ή της χρονικής κατανομής της επιμέλειας. Περαιτέρω στην εν λόγω νομολογία επισημαίνονται τα ακόλουθα:
➤ Η τυχόν εξάρτηση α. της συνεπιμέλειας ή β. της χρονικά κατανεμημένης γονικής μέριμνας ή επιμέλειας από τη διάθεση συνεργασίας των γονέων αποδυναμώνει τη συγκεκριμένη λύση, διότι αφήνει τη δυνατότητα στον γονέα που είναι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος με τα παιδιά να τα επηρεάσει σε βάρος του άλλου γονέα και να επιτύχει μέσω της άρνησής του να συνεργαστεί για μια τέτοια λύση, το μείζον. Δηλαδή ο γονιός αυτός να ασκεί αποκλειστικά τη γονική μέριμνα ή επιμέλεια των τέκνων, αφήνοντας στο περιθώριο τον άλλο γονέα.
Το δικαστήριο στην εκάστοτε περίπτωση υπόθεσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν όλες τις σχέσεις και περιστάσεις προκειμένου να αποφασίσει σχετικά με το θέμα αυτό.
Δικηγορος Καβαλας - Αρθρα, νομικες συμβουλες.
