Συνταγή "πολιτισμένου" χωρισμού - διαζυγίου.

Κανείς δεν θέλει να βιώσει ένα χωρισμό και ένα διαζύγιο. Είναι από τα χειρότερα σενάρια σε ένα γάμο και μιά από τις πιό ψυχοφθόρες διαδικασίες και στρεσογόνες καταστάσεις στη ζωή του ανθρώπου. Αν όμως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς διότι εκτιμάτε ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, το διαζύγιο δεν μπορεί να αποφευχθεί. 

Ποια είναι άραγε η συνταγή στις περιπτώσεις αυτές, δηλαδή για ένα διαζύγιο και ένα "πολιτισμένο" χωρισμό με τις λιγότερες επιπτώσεις?  Ξεχώρισα, κατά τη γνώμη μου, κυρίως τέσσερα (4) σημεία και σας τα έγραψα στο παρακάτω infographic:

Διαφέρει η διατροφή του συζύγου εν διαστάσει και η διατροφή του μετά το διαζύγιο?

Η αξίωση διατροφής του συζύγου κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά την διάσταση είναι εντελώς διαφορετική από την αξίωση διατροφής του μετά το διαζύγιο.

Η πρώτη προϋποθέτει  ύπαρξη γάμου και η αναγνώρισή της είναι ο κανόνας, ενώ η αναγνώριση της δεύτερης  (μετά το διαζύγιο) αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. 

Η αξίωση διατροφής μετά το διαζύγιο προϋποθέτει προϋπάρχοντα γάμο και αμετάκλητη  λύση του γάμου, δηλαδή διαζύγιο. Δηλαδή, οι δύο αξιώσεις διατροφής στηρίζονται σε διαφορετική νομική βάση και διέπονται από εντελώς διαφορετικές διατάξεις. 

Τι ισχύει για την προσωρινή επιδίκαση απαίτησης σε τροχαίο ατύχημα?

" ......Eπί σωματικής αναπηρίας, για τη θεμελίωση του δικαιώματος αποζημιώσεως εντός του πλαισίου των διατάξεων των άρθρων 914 και 929 AK, κρίσιμο και αποφασιστικό είναι, ποια οικονομικά αποτελέσματα επέφερε στον παθόντα η βλάβη του σώματος ή της υγείας του. H σωματική αναπηρία ενός προσώπου, που είναι συνέπεια κάποιας αδικοπραξίας, τότε μόνο προκαλεί ζημία στον παθόντα, η οποία έγκειται στην αποστέρηση μελλοντικών εισοδημάτων, όταν αποδεικνύεται στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι το παθόν πρόσωπο, εξ αιτίας της αναπηρίας του και μάλιστα ανεξαρτήτως του ποσοστού αυτής που προσδιορίζεται ιατρικώς, περιέρχεται σε αδυναμία να μετέλθει την επαγγελματική δραστηριότητα την οποία ασκούσε προηγουμένως (EA 331/1993 EπΣυγκΔ 1994. 386, EA 186/1993 EπΣυγκΔ 1994. 378, EA 1291/1993 EπΣυγκΔ 1993. 255). 

Iδιαίτερη αντιμετώπιση έχουν οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες ορισμένη επαγγελματική δραστηριότητα επιτρέπεται κατά το νόμο να ασκηθεί μόνο μετά από χορήγηση αδείας της αρχής (συνήθως διοικητικής), η οποία ερευνά τη συνδρομή της τηρήσεως ορισμένων διατυπώσεων (AΠ 1845/1986 EEN 1987. 665, EA 8951/1989 EπΣυγκΔ 1994. 300, EA 9825/1995 EλλΔνη 38. 1871, EφΠειρ 438/1982 NοB 30. 1098, KPHTIKOΣ Aποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα Έκδοση 1992 αριθμ. 43, 44 και 283). Tέτοια είναι η περίπτωση του πωλητή λαϊκών αγορών (EA 4340/1983 EπΣυγκΔ 11. 441), αλλά και η περίπτωση του εκμεταλλευομένου κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, για τη λειτουργία του οποίου απαιτείται άδεια της αρχής (βλ. την Α1β/8577/83 υγειονομική διάταξη σε συνδυασμό προς α.ν. 2520/1940). 

Περιοριστικοί όροι και προσωρινή κράτηση σύμφωνα με το άρθρο 281 Κ.Π.Δ όπως ισχύει σήμερα.

 Προσωρινή κράτηση και περιοριστικοί όροι   

                 

Το 'Αρθρο 282 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας 

(υπό την μορφή ερωταπαντήσεων)

-Πότε είναι δυνατό να διαταχθούν περιοριστικοί όροι?  (παρ. 1)

  1. `Οσο διαρκεί η προδικασία, αν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής του κατηγορουμένου για κακούργημα ή πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών, είναι δυνατό να διαταχθούν περιοριστικοί όροι, εφόσον αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο για την επίτευξη των αναφερόμενων στο άρθρο 296 σκοπών.

-Ποιοί είναι οι περιοριστικοί όροι? Σε περίπτωση ανηλίκων ποιοί όροι μπορεί να διατάσσονται?   (παρ. 2)

  2. Περιοριστικοί όροι είναι ιδίως η παροχή εγγύησης, η υποχρέωση του κατηγορουμένου να εμφανίζεται κατά διαστήματα στον ανακριτή ή σε άλλη αρχή, η απαγόρευση να μεταβαίνει ή να διαμένει σε ορισμένο τόπο ή στο εξωτερικό, η απαγόρευση να συναναστρέφεται ή να συναντάται με ορισμέναπρόσωπα «και ο κατ` οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση».

«Για τους ανηλίκους ως περιοριστικοί όροι είναι δυνατόν να διατάσσονται ένα ή περισσότερα από τα αναμορφωτικά μέτρα που προβλέπονται στις περιπτώσεις α` έως ια` του άρθρου 122 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα. Σε περίπτωση παραβίασης των όρων αυτών είναι δυνατή η αντικατάστασή τους με το μέτρο της περίπτωσης ιβ` της παρ. 1 του άρθρου 122 του Ποινικού Κώδικα.»