Σήμερα θα απαντήσουμε σε αυτήν την σημαντική κατά τη γνώμη μου ερώτηση, δηλαδή αν μπορεί ο γονιός να ισχυριστεί βάσιμα στο δικαστήριο ότι θα κινδυνεύσει η δική του διατροφή, σε περίπτωση που υποχρεωθεί να δώσει διατροφή στα ανήλικα παιδιά του.
Γειά σας, είμαι ο Γιώργος Γιαγκουδάκης, δικηγόρος Καβάλας ειδικός σε οικογενειακό δίκαιο και σας ενημερώνω, με χρήσιμα και ενδιαφέροντα θέματα οικογενειακού δικαίου.
Είναι πολύ σημαντικό να είσαι ενημερωμένος, να γνωρίζεις τα δικαιώματά σου, πότε και πως μπορείς να τα ασκήσεις προς όφελός σου.
Εγγραφείτε στο κανάλι μου κάτω δεξιά στο κόκκινο κουμπί. Kάντε ένα κλικ στο καμπανάκι για να ενημερώνεστε αμέσως για τα νέα βίντεό μου και τις ενημερωτικές live μεταδόσεις μου στις οποίες μόνο οι εγεγγραμένοι θα μπορούν να συμμετέχουν στο live chat.
Ας έρθουμε αμέσως να δώσουμε την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα:
Το σχετικό άρθρο 1487 Α.Κ. προβλέπει τα εξής:
"Δεν έχει υποχρέωση διατροφής εκείνος που, ενόψει και των λοιπών υποχρεώσεών του, δεν είναι σε θέση να τη δώσει χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή. Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει, όταν πρόκειται για τη διατροφή ανήλικου τέκνου από το γονέα του, εκτός αν αυτό μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υποχρέου, ή αν μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του."
Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι ο γονέας δεν μπορεί να προτείνει κατά του ανηλίκου τέκνου την ένσταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής, ΕΚΤΟΣ αν επικαλεστεί και αποδείξει ταυτόχρονα Α. ότι ο ανήλικος μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υποχρέου σε διατροφή του (ένσταση παραπομπής) ή Β. ότι ο ανήλικος μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του. Αν, όμως, πρόκειται για τον άλλο υπόχρεο διατροφής γονέα δεν προβάλλεται η ένσταση αυτή, αλλά η ένσταση συνεισφοράς από το άρθρο 1489 παρ. 2 ΑΚ, ως ειδικότερη.