* Δημοσιεύτηκε 26/10/2013 στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας
Σε προηγούμενα
άρθρα αναφέρθηκα στη διατροφή συζύγου
εν διαστάσει και στις συνέπειες διαζυγίου
μία εκ των οποίων, εφόσον συντρέχουν
ορισμένες προϋποθέσεις, είναι και η
γέννηση του δικαιώματος διατροφής του
ενός συζύγου μετά την αμετάκλητη λύση
του γάμου.
Καταρχήν να
αναφέρουμε ότι οι διατάξεις σχετικά με
τη διατροφή μετά το διαζύγιο (άρθ. 1442 -
1444 Α.Κ.) είναι ενδοτικού δικαίου και
μπορούν να ρυθμιστούν αυτά τα θέματα
μεταξύ των δύο πρώην συζύγων συμβατικά
(είτε πριν, είτε μετά το γάμο) ακόμη και
με συμβατική παραίτηση και για το μέλλον
από την αξίωση αυτή, με επιφύλαξη τυχόν
αντίθεσης στα χρηστά ήθη. Επιτρέπεται
ειδικότερα να συμφωνηθεί ότι οφείλεται
διατροφή, ακόμη και αν δε συντρέχουν οι
προβλεπόμενες από το άρθρο 1442 Α. Κ.
προϋποθέσεις, υπό τις οποίες μπορεί να
αξιωθεί μεταγαμιαία διατροφή και χωρίς
τους χρονικούς περιορισμούς που τίθενται
στο άρθρο αυτό (απόφαση 92/2006 ΑΠ).
Αποτελεί την
εξαίρεση και όχι το κανόνα η αναγνώριση
της αξίωσης διατροφής μετά το διαζύγιο.
Πρόκειται για αξίωση οικογενειακού
δικαίου, ακατάσχετη, ανεπίδεκτη
συμψηφισμού και εκχωρήσεως, που λειτουργεί
ως μέτρο κονωνικής πρόνοιας.