Πότε προσβάλλεται η τιμή με εξύβριση; (Μέρος Β΄)

   

    

* Δημοσιεύτηκε  10 / 2/2014      στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας    

  Αγαπητοί Αναγνώστες, συνεχίζοντας με το β΄μέρος του άρθρου για την εξύβριση θα μιλήσουμε για την περίπτωση της απαλλαγής του δράστη της εξύβρισης λόγω δικαιολογημένης αγανάκτησης, την απρόκλητη έμπρακτη εξύβριση, την υποβολή έγκλησης στην εξύβριση, τις προσβολές τιμής με ομαδικούς χαρακτηρισμούς, τη δημοσίευση της δικαστικής απόφασης σε προσβολές τιμής και τέλος επιγραμματικά τις προσβολές παραπλήσιων εννόμων αγαθών.

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΤΗ ΕΞΥΒΡΙΣΗΣ ΛΟΓΩ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ Κατά τη παρ. 3 του άρθρου 361 (εξύβριση) προβλέπεται ότι: " Η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 308 (δικαιολογημένη αγανάκτηση σε απλή σωματική βλάβη) έχει και σ` αυτή την περίπτωση εφαρμογή". Κατά το άρθρο 308 παρ. 3 : " 3. Ο υπαίτιος της πράξης της παρ. 1 είναι δυνατό να απαλλαγεί από κάθε ποινή αν παρασύρθηκε στην πράξη από δικαιολογημένη αγανάκτηση εξαιτίας μιας αμέσως προηγούμενης πράξης που τέλεσε ο παθών εναντίον του ή ενώπιόν του και που ήταν ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση."

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 361 παρ. 3 και 308 παρ. 3 του Π.Κ., προκύπτει ότι ο ισχυρισμός του υπαιτίου της πράξεως της εξυβρίσεως, ότι παρασύρθηκε στην πράξη από δικαιολογημένη αγανάκτηση εξαιτίας μιας αμέσως προηγούμενης πράξης που τέλεσε ο παθών εναντίον του ή ενώπιόν του και που ήταν ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση, είναι αυτοτελής, εφόσον κατά τις διατάξεις αυτές, σε περίπτωση βασιμότητάς του, είναι δυνατό ο υπαίτιος να απαλλαγεί από κάθε ποινή.

Επιβάλλεται η πράξη του υπαιτίου να θεωρηθεί ως απολύτως αναγκαία, η οποία προκλήθηκε από επιτακτική έκδηλη κατάσταση αγανακτήσεως και να υπάρχει χρονική συμβατότητα μεταξύ της εξυβρίσεως και της λαβούσης χώραν προηγουμένης συμπεριφοράς του παθόντος, η οποία να χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση, υπό την έννοια της άκρας σημαντικής προσβολής του προσώπου του υπαιτίου, η οποία του επιτρέπει να αμυνθεί χάριν προστασίας της ατομικότητας. Η σύγκριση των δύο καταστάσεων, ήτοι της εξυβρίσεως και της υπάρξεως των όρων της παρ. 3 του άρ. 308 ΠΚ θα λάβει χώραν από το δικαστήριο, η δε αλληλεπίδραση εξαρτάται εκ των προβαλλομένων πραγματικών περιστατικών, η θετική ή αρνητική κρίση θα θεμελιωθεί σε αποδεκτά γενόμενα γεγονότα, τα οποία θα αποτελούν βάση της δικαστικής κρίσεως.

Πρέπει, όμως, οι ισχυρισμοί αυτοί να προβάλλονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, με όλα δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά που είναι αναγκαία για τη θεμελίωσή τους και δεν αρκεί μόνη η επίκληση της νομικής διάταξης που τους προβλέπει ή του χαρακτηρισμού με τον οποίο είναι γνωστοί στη νομική ορολογία. Η αόριστη προβολή αυτών δεν υποχρεώνει το δικαστήριο όχι μόνο να τους απορρίψει αιτιολογημένα αλλά και να απαντήσει σ` αυτούς (απόφ. 698/2004 Α.Π., απόφ. 534/1999 Α.Π.) .

Οι κρίσεις για πράξη "ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση" και για "δικαιολογημένη αγανάκτηση" είναι νομικές έννοιες και συνεπώς υπόκειται σε έλεγχο Α.Π. η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, που έκρινε σχετικώς τα πραγματικά περιστατικά της εκάστοτε υπόθεσης.

Πότε προσβάλλεται η τιμή με εξύβριση; (Μέρος Α΄)

   * Δημοσιεύτηκε  8 /2/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας

    Στο προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για τη δυσφήμηση, απλή και συκοφαντική. Σήμερα θα μιλήσουμε για την εξύβριση, που και αυτή είναι από τα κατεξοχήν κατ΄ έγκληση εγκλήματα. Το εικοστό πρώτο κεφάλαιο του Ποινικού μας Κώδικα είναι αυτό που περιλαμβάνει βασικώς τα εγκλήματα κατά της τιμής τα οποία είναι η εξύβριση (άρθ. 361 Π.Κ.), η απλή δυσφήμηση (άρθ. 362 Π.Κ.) και η συκοφαντική δυσφήμηση (άρθ. 363 Π.Κ.)

Η εξύβριση είναι διαφορετική αξιόποινη πράξη από τη δυσφήμηση.

Πριν να μιλήσω για αυτό το θέμα θα ήθελα πρώτα να μου επιτρέψετε να μιλήσω για την προ ημερών εκδοθείσα (3-2-2014) απόφαση - σταθμό του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κατερίνης που έρχεται να επιβεβαιώσει αυτά που γράφτηκαν σε ένα προηγούμενο άρθρο μου για την αντισυνταγματικότητα του αυτόφωρου στο αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (δημοσίευση 1/10/2013 στη "ΠΡΩΪΝΗ" Καβάλας) ως μη διαρκούς εγκλήματος. Συγκεκριμένα είχα γράψει και κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω ότι : "Σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα και το άρθ. 2 παρ. 1 "Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας". Άραγε εν καιρώ μεγάλης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης πόσο συμβαδίζει η αυτόφωρη διαδικασία και η στοιχειοθέτηση ως διαρκούς του παραπάνω αδικήματος με τις επιταγές του Συντάγματος αδιακρίτως και μάλιστα σε συμπολίτες μας που έχουν αποδεδειγμένα οικονομική και περιουσιακή αδυναμία πληρωμής των χρεών τους στο δημόσιο.

Γιατί πάντα θεωρείται από τα δικαστήρια ότι ενυπάρχει δόλος στη διάπραξη του αδικήματος; Έχουν όλοι αυτοί που καταδικάζονται τη δυνατότητα να πληρώσουν και δεν το κάνουν σκόπιμα; Και αν ναι (αμφιβάλλω σοβαρά για αυτό), ποιος άραγε έχει το βάρος της απόδειξης για να υπάρχει καταδίκη;

Αναρωτιέμαι εύλογα το συνταγματικά κατοχυρωμένο έννομο αγαθό της ζωής και της ελευθερίας του ανθρώπου υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι υπέρτερο από το τυχόν έννομο συμφέρον της Πολιτείας για είσπραξη χρεών προς το δημόσιο; Μπορεί ο νομοθέτης να "βαφτίζει" κατά βούληση ποινικά αδικήματα ως διαρκή για εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας; "

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κατερίνης δικάζοντας επιχειρηματία που είχε συλληφθεί για βεβαιωμένες οφειλές ύψους 290.000 ευρώ προς το Δημόσιο, έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η αυτόφωρη σύλληψη και διαδικασία. Μετά παρέπεμψε την εκδίκαση της υπόθεσης σε τακτική δικάσιμο για τον Οκτώβριο 2014. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την ένσταση του συνήγορου υπεράσπισης ότι οι σχετικές διατάξεις του ν. 3943/2011, που χαρακτηρίζουν διαρκές το αδίκημα μη καταβολής χρεών στο Δημόσιο, είναι αντίθετες στα άρθρα 2 παρ. 1 και 7 παρ. 1 του Συντάγματος, αλλά και σε θεμελιώδεις αρχές του Ποινικού Δικαίου. Ο κατηγορούμενος ζητούσε τη παραπομπή της υπόθεσής του σε τακτική δικάσιμο, προκειμένου να του δοθεί χρόνος να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του.

Τα δικαστήρια θα πρέπει πλέον κατά τη ταπεινή μου γνώμη, όταν δικάζουν σχετικές υποθέσεις αυτόφωρης διαδικασίας να εξετάζουν και να κρίνουν ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ την ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ της σχετικής ρύθμισης, που είναι εισπρακτικού χαρακτήρα, ώστε να σταματήσει επιτέλους το μπαράζ αυτόφωρων συλλήψεων οφειλετών του δημοσίου για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών στο Δημόσιο. Κατά το άρθρο 93 παρ. 4. του Συντάγματος "Tα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα".

Στο σημείο αυτό όμως ας επανέλθουμε στο θέμα της προσβολής τιμής με εξύβριση, μιλώντας πρώτα για τον ορισμό της εξύβρισης και τη διάταξη που προβλέπει το αδίκημα αυτό.

Πότε τελείται δυσφήμηση κατά το Ποινικό Κώδικα; (Μέρος Β΄) - Συκοφαντική Δυσφήμηση

* Δημοσιεύτηκε  3 /2/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας  

  Σήμερα συνεχίζουμε για να ολοκληρώσουμε το θέμα που αφορά τη δυσφήμηση, απλή και συκοφαντική με το β΄μέρος του άρθρου και ειδικότερα τις παρακάτω ενότητες που ακολουθούν:

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ - ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Πέραν των γενικών λόγων που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (π.χ. συναίνεση ή άμυνα) μπορεί να συντρέχει και ειδικός λόγος θεμιτής προσβολής της τιμής σύμφωνα με το άρθρο 367 Π.Κ. το οποίο έχει ως εξής:

"1. Δεν αποτελούν άδικη πράξη: α) οι δυσμενείς κρίσεις για επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή επαγγελματικές εργασίες β) οι δυσμενείς εκφράσεις που περιέχονται σε έγγραφο δημόσιας αρχής για αντικείμενα που ανάγονται στον κύκλο της υπηρεσίας της, καθώς και γ) οι εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για την διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή δ) σε ανάλογες περιπτώσεις.

2. Η προηγούμενη διάταξη δεν εφαρμόζεται: α) όταν οι παραπάνω κρίσεις και εκδηλώσεις περιέχουν τα συστατικά στοιχεία της πράξης του άρθρου 363, καθώς και β) όταν από τον τρόπο της εκδήλωσης ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε η πράξη, προκύπτει σκοπός Εξύβρισης."

Μάθε για την δυσφήμηση και την συκοφαντική δυσφήμηση 

Πότε τελείται δυσφήμηση κατά το Ποινικό Κώδικα; (Μέρος Α΄)

* Δημοσιεύτηκε    1/2/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας         

    Στο προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για τα κατ΄έγκληση εγκλήματα. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη δυσφήμηση, την απλή και τη συκοφαντική, που είναι από τα κατεξοχήν απολύτως κατ΄ έγκληση εγκλήματα. Το εικοστό πρώτο κεφάλαιο του Ποινικού μας Κώδικα είναι αυτό που περιλαμβάνει βασικώς τα εγκλήματα κατά της τιμής τα οποία είναι η εξύβριση (άρθ. 361 Π.Κ.), η απλή δυσφήμηση (άρθ. 362 Π.Κ.) και η συκοφαντική δυσφήμηση (άρθ. 363 Π.Κ.).

Η εξύβριση είναι διαφορετική αξιόποινη πράξη από τη δυσφήμηση. Η απλή δυσφήμηση είναι το βασικό έγκλημα και η συκοφαντική η διακεκριμένη μορφή της. Μεταξύ των δύο μορφών δυσφήμησης υπάρχουν κοινά στοιχεία.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΕΓΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗΣ

Για τη άσκηση ποινικής δίωξης και των δύο μορφών δυσφήμησης απαιτείται έγκληση, για την οποία μιλήσαμε αναλυτικά στο προηγούμενο άρθρο. Σύμφωνα με το άρθρο 368 παρ. 1 Π.Κ.:

"1. Στις περιπτώσεις των άρθρων 361, 362, 363, 364 και 365 η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση. Κατά το άρθρο 368 παρ. 3 Π.Κ.:

"3. Αν ο παθών είναι δημόσιος υπάλληλος και η πράξη συνέβη κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του ή για λόγους σχετικούς με την εκτέλεσή της, έχουν επίσης δικαίωμα να υποβάλουν έγκληση η προϊσταμένη του αρχή και ο αρμόδιος υπουργός."

Τι θα πρέπει να γνωρίζετε για την έγκληση. Πότε γίνεται καταγγελία αξιόποινης πράξης με έγκληση; (Μέρος Β’)

   ΝΕΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ  με το άρθρο 71 Ν.5090/2024,ΦΕΚ A’ 30/23.02.2024

  Άρθρο 53. - Δίωξη μόνο με έγκληση.

«1 . Κατ’ εξαίρεση, στις περιπτώσεις που ορίζονται ρητά στον Ποινικό Κώδικα ή σε άλλους νόμους, η ποινική δίωξη γίνεται μόνο με έγκληση του παθόντος. 

Ο εγκαλών κατά την υποβολή της έγκλησης, για τα απολύτως κατ’ έγκληση διωκόμενα εγκλήματα, ενώπιον κάθε αρμόδιας αρχής καταθέτει παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ υπέρ του Ταμείου Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτιρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.). Το ύψος του ποσού αναπροσαρμόζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης. Αν δεν κατατεθεί παράβολο, η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξαιρούνται από την κατάθεση παραβόλου οι δικαιούχοι νομικής βοήθειας, όπως αυτοί προσδιορίζονται στο άρθρο 1 του ν. 3226/2004 (Α’ 24). Δεν απαιτείται κατάθεση παραβόλου για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, τα εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας, τα εγκλήματα ρατσιστικών διακρίσεων (άρθρο 82Α ΠΚ) και τα εγκλήματα παραβιάσεων της ίσης μεταχείρισης. Για αξιόποινες πράξεις που τελούνται σε βάρος δημοσίων οργάνων και υπαλλήλων κατά την άσκηση των καθηκόντων που έχουν ανατεθεί σε αυτούς, ο παθών υποβάλλει την έγκληση ατελώς και χωρίς την κατάθεση παραβόλου. Κατά της διάταξης του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, με την οποία η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω μη κατάθεσης παραβόλου, δεν επιτρέπεται άσκηση προσφυγής κατά το άρθρο 52.»

*** Τα εδάφια δεύτερο έως και όγδοο  προστέθηκαν και  η παρ.1 διαμορφώθηκε ως άνω

       με το άρθρο 71 Ν.5090/2024,ΦΕΚ A’ 30/23.02.2024. Έναρξη ισχύος,σύμφωνα

       με το άρθρο 138 παρ.3 του αυτού νόμου, από τη δημοσίευση αυτού στην Ε.τ.Κ.

 2. Αφού υποβληθεί η έγκληση, η ποινική δίωξη προχωρεί όπως και στα εγκλήματα που διώκονται αυτεπαγγέλτως. Αν η δίωξη ασκήθηκε χωρίς έγκληση, η σχετική με την έγκληση δήλωση μπορεί να γίνει από τον παθόντα και στο ακροατήριο πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στον πρώτο βαθμό.

=========================

*SOS  - Αλλαγές με το ν. 44446/2016 και στο τέλος έγκλησης   

                      

                                  

 * Δημοσιεύτηκε   27/1/2014 στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας 

   Στο πρώτο μέρος του άρθρου μιλήσαμε για τον ορισμό της έγκλησης, για το κανόνα της αυτεπάγγελτης δίωξης των εγκλημάτων, την κατ΄εξαίρεση με έγκληση δίωξη ορισμένων αξιόποινων πράξεων που ορίζει ρητά ο νόμος, για τα εγκλήματα που διώκονται κατ΄έγκληση, τα πρόσωπα που έχουν δικαίωμα έγκλησης και στο τι ισχύει σε περίπτωση έγκλησης σε βάρος ενός από τους συμμετόχους της εγκαλούμενης πράξης.

Σήμερα συνεχίζουμε για να ολοκληρώσουμε το θέμα με τα παρακάτω θέματα που αφορούν την έγκληση:

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΕΓΚΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΗ ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ

Η προθεσμία υποβολής της έγκλησης είναι τρίμηνη. Η προθεσμία αυτή είναι αποκλειστική, αποσβεστική και νόμιμη. Στη προθεσμία αυτή υπολογίζεται και η μέρα της γνώσης τέλεσης της αξιόποινης πράξης. Είναι σχετικά σύντομη προθεσμία, ώστε να μην υπάρχει επί μακρόν χρονικό διάστημα αιωρούμενη η αβεβαιότητα περί του αν μια πράξη θα πρέπει να διωχθεί ποινικά ή όχι. Αρχίζει η προθεσμία "από την ημέρα που έλαβε γνώση (ο εγκαλών) για την πράξη που τελέστηκε και για το πρόσωπό που την τέλεσε ή για έναν από τους συμμετόχους της".

Αυτή η γνώση θεωρείται ότι υπάρχει αν το πρόσωπο που δικαιούται να υποβάλει έγκληση γνωρίζει όλα τα συγκεκριμένα πραγματικα περιστατικά της πράξης (αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος) και του συγκεκριμένου δράστη. Δεν απαιτείται να γνωρίζει και το όνομα του δράστη. Ως γνώση, κατά την άνω διάταξη, νοείται «τι πλέον της απλής υπόνοιας και ολιγώτερον της πλήρους βεβαιότητος», δηλαδή «κάτι περισσότερο από την υποψία και κάτι λιγότερο από την βεβαιότητα». 

Συνεπώς, δεν υφίσταται «γνώση», μόνον όταν υπάρχει απλή υπόνοια ή παροχή κάποιας αόριστης πληροφορίας κατά τρόπο που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη (λ.χ. ανώνυμος επιστολή). Αντιθέτως, υπάρχει τέτοια γνώση, όταν ο δικαιούμενος σε έγκληση έχει πληροφορηθεί επαρκώς τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία συγκροτούν την πράξη, έστω και αν δεν υφίσταται πλήρης βεβαιότητα περί τούτων και βεβαίως δεν απαιτείται η συνδρομή της δυνατότητας απόδειξης.

Η έγκληση «αποτελεί δικαστική προϋπόθεση για την έγκαιρη γένεση της ποινικής δίκης». Ενόψει της αρχής in dubio pro reo η όποια αμφιβολία περί του εμπροθέσμου ή μη της εγκλήσεως θα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ του κατηγορουμένου, υπό την έννοιαν ότι πρέπει το αρμόδιο δικαστικό όργανο να θεωρήσει την έγκληση ως εκπροθέσμως υποβληθείσα. Η προθεσμία αυτή δυνατόν να ανασταλεί για λόγους ανωτέρας βίας, αν ο παθών αποδείξει ότι δεν έχει δυνατότητα αντίληψης της πράξης και των πραγματικών περιστατικών και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υποβάλει έγκληση.

Η προθεσμία υποβολής έγκλησης λήγει με την παρέλευση της μέρας του τελευταίου μήνα αντίστοιχης με την ημέρα έναρξης. Αν η τελευταία μέρα είναι εξαιρετέα λήγει μόλις παρέλθει η επόμενη αυτής εργάσιμη μέρα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ορίζεται στην έγκληση πότε έλαβε γνώση ο εγκαλέσας για την πράξη που τελέστηκε και για το πρόσωπό που την τέλεσε ή για έναν από τους συμμετόχους της (για το εμπρόθεσμο υποβολής της).

Η μη υποβολή της έγκλησης επιφέρει εξάλειψη του αξιοποίνου της πράξης. Η παρ. 1 του άρθρου 117 ΠΚ προβλέπει ρητώς ότι:

"1. Οταν ο νόμος απαιτεί έγκληση για την ποινική δίωξη κάποιας αξιόποινης πράξης, το αξιόποινο εξαλείφεται αν ο δικαιούχος δεν υποβάλει την έγκληση μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που έλαβε γνώση για την πράξη που τελέστηκε και για το πρόσωπό που την τέλεσε ή για έναν από τους συμμετόχους της.

Τι θα πρέπει να γνωρίζετε για την έγκληση. Πότε γίνεται καταγγελία αξιόποινης πράξης με έγκληση; (Μέρος Α’)

ΝΕΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ  με το άρθρο 71 Ν.5090/2024,ΦΕΚ A’ 30/23.02.2024

  Άρθρο 53. - Δίωξη μόνο με έγκληση.

«1 . Κατ’ εξαίρεση, στις περιπτώσεις που ορίζονται ρητά στον Ποινικό Κώδικα ή σε άλλους νόμους, η ποινική δίωξη γίνεται μόνο με έγκληση του παθόντος. 

Ο εγκαλών κατά την υποβολή της έγκλησης, για τα απολύτως κατ’ έγκληση διωκόμενα εγκλήματα, ενώπιον κάθε αρμόδιας αρχής καταθέτει παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ υπέρ του Ταμείου Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτιρίων (ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.). Το ύψος του ποσού αναπροσαρμόζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης. Αν δεν κατατεθεί παράβολο, η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξαιρούνται από την κατάθεση παραβόλου οι δικαιούχοι νομικής βοήθειας, όπως αυτοί προσδιορίζονται στο άρθρο 1 του ν. 3226/2004 (Α’ 24). Δεν απαιτείται κατάθεση παραβόλου για τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, τα εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας, τα εγκλήματα ρατσιστικών διακρίσεων (άρθρο 82Α ΠΚ) και τα εγκλήματα παραβιάσεων της ίσης μεταχείρισης. Για αξιόποινες πράξεις που τελούνται σε βάρος δημοσίων οργάνων και υπαλλήλων κατά την άσκηση των καθηκόντων που έχουν ανατεθεί σε αυτούς, ο παθών υποβάλλει την έγκληση ατελώς και χωρίς την κατάθεση παραβόλου. Κατά της διάταξης του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, με την οποία η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω μη κατάθεσης παραβόλου, δεν επιτρέπεται άσκηση προσφυγής κατά το άρθρο 52.»

*** Τα εδάφια δεύτερο έως και όγδοο  προστέθηκαν και  η παρ.1 διαμορφώθηκε ως άνω

       με το άρθρο 71 Ν.5090/2024,ΦΕΚ A’ 30/23.02.2024. Έναρξη ισχύος,σύμφωνα

       με το άρθρο 138 παρ.3 του αυτού νόμου, από τη δημοσίευση αυτού στην Ε.τ.Κ.

 2. Αφού υποβληθεί η έγκληση, η ποινική δίωξη προχωρεί όπως και στα εγκλήματα που διώκονται αυτεπαγγέλτως. Αν η δίωξη ασκήθηκε χωρίς έγκληση, η σχετική με την έγκληση δήλωση μπορεί να γίνει από τον παθόντα και στο ακροατήριο πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στον πρώτο βαθμό.

                

==========================================

*SOS  - Αλλαγές με το ν. 44446/2016 και στο τέλος έγκλησης

 ΜΑΘΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΣΗ 
και τα κατ΄έγκληση διωκόμενα εγκλήματα.

                                        

                                    
                      

* Δημοσιεύτηκε  25/ 1/2014 στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας

   Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε προς ενημέρωσή σας για την έγκληση στο Ποινικό Δίκαιο. Θα αναφερθούμε ειδικότερα για το τι είναι η έγκληση, ποια εγκλήματα διώκονται κατ΄ έγκληση, την ανάκληση της έγκλησης, αλλά και πολλές άλλες σχετικά με αυτό το θέμα ενδιαφέρουσες, όσο και χρήσιμες πληροφορίες. Επίσης παραθέτουμε παρακάτω αυτούσια τα σχετικά άρθρα του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας (όπως ισχύουν σήμερα).

ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΓΚΛΗΣΗΣ

Η έγκληση είναι η καταγγελία ορισμένης αξιόποινης πράξης στα αρμόδια κρατικά όργανα της Πολιτείας από τον αμέσως παθόντα ή αμέσως ζημιωθέντα (φορέα του έννομου αγαθού που προσβάλλεται με την καταγγελλόμενη πράξη) με τη θέληση διώξεως του δράστη. Η έγκληση είναι θεσμός ουσιαστικού ποινικού και δικονομικού δικαίου. Η έγκληση αποτελεί δικονομική προϋπόθεση της κίνησης της ποινικής δίωξης, ενώ η παραίτησή από αυτήν (έγκληση) εξαλείφει το αξιόποινο της πράξης κατ΄ άρθ. 117 Π.Κ.

Παροχή oδηγιών για αναζήτηση στο blog - Ενημερωτικό βίντεο

                           

  

                                                                                                                                   
*Υ.Γ.:     Στείλε το σχόλιο σου, κάνε LIKE και  γράψου στη mailing list. Ευχαριστώ.   

Πότε παραγράφονται και δεν εκτελούνται οι ποινές κατά το Ποινικό Κώδικα; (Μέρος Β')

        * Δημοσιεύτηκε  20/1/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας   
     

  Μιλήσαμε στο προηγούμενο μέρος α΄ για τις ποινές και για το τι είναι η παραγραφή ποινών. Συνεχίζουμε αμέσως από εκεί που σταματήσαμε για το θέμα της παραγραφής των ποινών στο Ποινικό Δίκαιο.

Πότε παραγράφονται οι ποινές των εγκλημάτων;

Σύμφωνα με το άρθ. 114 Ποινικού Κώδικα προβλέπεται παραγραφή των ποινών σε περίπτωση που αυτές κατέστησαν αμετάκλητες και έμειναν ανεκτέλεστες :

α) μετά τριάντα χρόνια, για την θανατική ποινή και για την ισόβια κάθειρξη

β) μετά είκοσι χρόνια, για τη πρόσκαιρη κάθειρξη και το περιορισμό σε ψυχιατρικό κατάστημα άρθ. 38 Π.Κ.)

γ) μετά δέκα χρόνια, για τη Φυλάκιση, τη χρηματική ποινή και το περιορισμό σε ειδικό κατάστημα Κράτησης νέων ( άρθ. 54 Π.Κ.),

δ) μετά δύο έτη για κάθε άλλη μικρότερη ποινή

Η παραγραφή της ποινής αφήνει άθικτη τη καταδίκη. Απλά έχει ως συνέπεια το ότι δεν εκτελείται η ποινή.