Τέλος στο Αυτόφωρο για εξύβριση, δυσφήμηση & συκοφαντική δυσφήμηση - Aυτόφωρο έγκλημα (βίντεο)

Αγαπητοί φίλοι και φίλες στο σημερινό βίντεο θα αναφερθούμε σε ένα πολύ σημαντικό θέμα και ειδικότερα για την κατάργηση της αυτόφωρης διαδικασίας σε ορισμένα εγκλήματα προσβολών τιμής και συγκεκριμένα για την εξύβριση (άρθρο 361 Π.Κ.), δυσφήμηση (άρθρο 362 Π.Κ.) και συκοφαντική δυσφήμηση (άρθρο 363 Π.Κ.) ακόμα και αν τελούνται δια του τύπου, εκτός και αν συντρέχουν ιδιαίτερα σοβαροί λόγοι. Η κατάργηση αυτή επήλθε με την τροποποίηση του άρθρου 417 Κ. Ποιν. Δικονομίας με το άρθρο 32 του Νόμου 4596/2019 (ΦΕΚ Τεύχος Α'   32/26-2-2019). 

Ενόψει της αναφοράς αυτής στο αυτόφωρο έγκλημα να επισημάνουμε και να θυμηθούμε ορισμένα βασικά πράγματα για το αυτόφωρο έγκλημα.

 Λοιπόν μιλάμε για αυτόφωρο έγκλημα, όταν πρώτον δεν πέρασε ολόκληρη η μέρα από την τέλεση της αξιόποινης πράξης,  δηλ. να μην πέρασε η 12 βραδινή ώρα της επόμενης μέρας και συγχρόνως δεύτερον  να συντρέχει μια από τις παρακάτω περιπτώσεις: 

Με ποιο τρόπο ο νόμος προστατεύει τη μνήμη των νεκρών?

Ο Ποινικός μας Κώδικας προστατεύει τη μνήμη των νεκρών (στενών συγγενικών μας προσώπων) με τα άρθρα 365 και 368 Π.Κ. Το πρώτο άρθρο εξ αυτών προβλέπει ότι: 

"'Οποιος προσβαλλει τη μνήμη νεκρού με βάναυση ή κακόβουλη Εξύβριση ή με Συκοφαντική Δυσφήμηση (άρθρο 363) τιμωρείται με Φυλάκιση μέχρι έξι μηνών." 

Το έγκλημα αυτό είναι πλημμέλημα και διώκεται κατ΄εγκληση από το σύζυγο που επέζησε και τα παιδιά του νεκρού, και αν αυτοί δεν υπάρχουν, από τους γονείς και τους αδελφούς του, όπως προβλέπεται στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 368 Ποινικού Κώδικα :

" 1. Στις περιπτώσεις των άρθρων 361, 362, 363, 364 και 365 η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση. 

2. Στην περίπτωση του άρθρου 365 δικαίωμα να υποβάλουν έγκληση έχουν ο σύζυγος που επέζησε και τα παιδιά του νεκρού, και αν αυτοί δεν υπάρχουν, οι γονείς και οι αδελφοί του. .."

Σκοπός της διάταξης αυτής είναι η προστασία του φυσικού συναισθήματος της ευλάβειας προς τη μνήμη των νεκρών και την τιμή της οικογένειας του πεθαμένων.

Για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος πρέπει να τελείται αυτό εκ δόλου με εξύβριση ή συκοφαντική δυσφήμιση (άρθρο 363 Π.Κ.). Η εξύβριση όμως δεν αρκεί να είναι απλή (άρθ. 361 παρ.1 Π.Κ.) αλλά θα πρέπει να είναι βάναυση (βαρειά και χυδαία) ή κακόβουλη (από κακεντρέχεια και από ταπεινά αίτια).

Συκοφαντική δυσφήμηση | Νομολογία

Απόφαση δικαστηρίου γιά Συκοφαντική δυσφήμηση

Απόφαση Α.Π. 5/2010 (απόσπασμα)

 "....Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 362 και 363 του ΠΚ, κατά την πρώτη των οποίων "όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή" και κατά τη δεύτερη "αν στην περίπτωση του άρθρου 362 (προηγούμενη) το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών", προκύπτει ότι το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφημήσεως προϋποθέτει είτε ισχυρισμό ενώπιον τρίτου ψευδούς γεγονότος που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη άλλου, είτε διάδοση σε τρίτον τέτοιου γεγονότος, το οποίο ανακοινώθηκε προηγουμένως στον υπαίτιο από άλλον. Ως γεγονός δε, κατά την έννοια των πιο πάνω διατάξεων, θεωρείται κάθε συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού Κόσμου, που ανάγεται στο παρελθόν ή το παρόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό αποδείξεως, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά, αναφερόμενη στο παρόν ή το παρελθόν, που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια. Για την υποκειμενική θεμελίωση του εν λόγω εγκλήματος απαιτείται άμεσος δόλος, που συνίσταται στην ηθελημένη ενέργεια του ισχυρισμού ή της διαδόσεως ενώπιον τρίτου του ψευδούς γεγονότος, εν γνώσει του δράστη ότι αυτό είναι ψευδές και δύναται να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου. Δεν αρκεί δηλαδή ο απλός ή ο ενδεχόμενος δόλος. Περαιτέρω, έλλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν δεν εκτίθενται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία και στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι αναγκαίο κατ' αρχήν να αιτιολογείται ιδιαιτέρως στην καταδικαστική απόφαση, γιατί ο δόλος ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεως του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή. Όταν όμως αξιώνονται από το νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, όπως, κατά τα ανωτέρω, επί του εγκλήματος της συκοφάντες δυσφημήσεως, η "εν γνώσει" ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως, άμεσος δηλαδή δόλος, πρέπει, η ύπαρξη τέτοιου δόλου να αιτιολογείται ειδικώς στην απόφαση με παράθεση των περιστατικών που δικαιολογούν τη γνώση αυτή.

Πότε τελείται δυσφήμηση κατά το Ποινικό Κώδικα; (Μέρος Β΄) - Συκοφαντική Δυσφήμηση

* Δημοσιεύτηκε  3 /2/2014  στην "Πρωϊνή" Εφημερίδα της Καβάλας  

  Σήμερα συνεχίζουμε για να ολοκληρώσουμε το θέμα που αφορά τη δυσφήμηση, απλή και συκοφαντική με το β΄μέρος του άρθρου και ειδικότερα τις παρακάτω ενότητες που ακολουθούν:

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ - ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Πέραν των γενικών λόγων που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (π.χ. συναίνεση ή άμυνα) μπορεί να συντρέχει και ειδικός λόγος θεμιτής προσβολής της τιμής σύμφωνα με το άρθρο 367 Π.Κ. το οποίο έχει ως εξής:

"1. Δεν αποτελούν άδικη πράξη: α) οι δυσμενείς κρίσεις για επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή επαγγελματικές εργασίες β) οι δυσμενείς εκφράσεις που περιέχονται σε έγγραφο δημόσιας αρχής για αντικείμενα που ανάγονται στον κύκλο της υπηρεσίας της, καθώς και γ) οι εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για την διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή δ) σε ανάλογες περιπτώσεις.

2. Η προηγούμενη διάταξη δεν εφαρμόζεται: α) όταν οι παραπάνω κρίσεις και εκδηλώσεις περιέχουν τα συστατικά στοιχεία της πράξης του άρθρου 363, καθώς και β) όταν από τον τρόπο της εκδήλωσης ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε η πράξη, προκύπτει σκοπός Εξύβρισης."

Μάθε για την δυσφήμηση και την συκοφαντική δυσφήμηση