Δικηγορος Καβαλας - Αρθρα, νομικες συμβουλες.
Απόφαση δικαστηρίου γιά απόρρητο της επικοινωνίας διαδικτύου
Απόφαση υπ΄ αριθ. 1564/2010 Αρείου Πάγου (απόσπασμα)
"....Περαιτέρω, κατά τα άρθρα 2 παρ. 1, 9 παρ. 1 εδ. β` , 9Α, 19 παρ. 1 και 3 και 25 παρ. 1 εδ. δ` του Συντάγματος, "ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει...Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων ... Απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9 Α. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν να επιβληθούν στα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας".
Εξάλλου, κατά το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία κυρώθηκε με το ΝΔ 53/1974 και έχει υπερνομοθετική ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, "κάθε πρόσωπο δικαιούται στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και της αλληλογραφίας του. Δεν επιτρέπεται επέμβαση δημοσίας αρχής στην άσκηση του δικαιώματος αυτού παρά μόνο στο μέτρο που αυτή η επέμβαση προβλέπεται υπό του νόμου και αποτελεί μέτρο το οποίο, σε μια δημοκρατική κοινωνία, είναι αναγκαίο δια την εθνική ασφάλεια, την δημοσία ασφάλεια, την οικονομική ευημερία της χώρας, την προάσπιση της τάξης και την πρόληψη ποινικών αδικημάτων, την προστασία της υγείας ή της ηθικής, ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών άλλων". Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 171 παρ. 1 στοιχ. δ` του ΚΠΔ, απόλυτη ακυρότητα προκαλείται, αν δεν τηρηθούν οι διατάξεις που καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και των δικαιωμάτων που του παρέχονται, στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόμος. Από τις ως άνω διατάξεις, που εφαρμόζονται και στην προδικασία, αφού δεν γίνεται διάκριση σ` αυτές, ότι εφαρμόζονται μόνο στο ακροατήριο, προκύπτει ότι με την αναφερόμενη Συνταγματική αρχή “του απορρήτου της επικοινωνίας” προστατεύεται το περιεχόμενο της κάθε μορφής επικοινωνίας, ήτοι και εκείνης που γίνεται μέσω τηλεφωνικής συνδέσεως με σύνδεση στο διαδίκτυο (Internet) και αφορά την προσωπική και ιδιωτική ζωή και ως απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο δεν λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο για την κήρυξη της ενοχής ή την επιβολή ποινής ή τη λήψη μέτρων καταναγκασμού.
Κατ` εξαίρεση όμως, κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη επιτρέπεται η λήψη τέτοιου αποδεικτικού μέσου εάν πρόκειται για κακουργήματα που απειλούνται με ποινή ισόβιας καθείρξεως και έχει εκδοθεί για το ζήτημα αυτό απόφαση Δικαστηρίου που να αιτιολογεί ειδικά τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται η λήψη υπόψη του παράνομου αποδεικτικού μέσου για την κήρυξη της ενοχής ή την επιβολή ποινής στον κατηγορούμενο (ΑΠ 1261/2009, ΑΠ 2383/2003, Ολ. ΑΠ 1/2001 Πολιτική). Έτσι, αν ληφθεί υπόψη από το δικαστικό Συμβούλιο, αποδεικτικό μέσο που έχει αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών, χωρίς να συντρέχει η παραπάνω περίπτωση, κατά την οποία επιτρέπεται κατ` εξαίρεση η λήψη αυτού υπόψη, δημιουργείται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο δικαστικό Συμβούλιο. Δεν αποτελεί όμως απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο η αποκάλυψη των εξωτερικών στοιχείων της επικοινωνίας που γίνεται μέσω τηλεφωνικής συνδέσεως και συνδέσεως στο διαδίκτυο, δηλαδή του αριθμού της τηλεφωνικής συνδέσεως και των στοιχείων ταυτότητος του κατόχου της, η οποία δεν είναι ανεπίτρεπτη, ούτε αποτελεί δέσμευση και περιορισμό στην ελεύθερη άσκηση της επικοινωνίας (ΑΠ 570/2006, ΑΠ 1622/2005 [σχ. η 79/2002 γνωμοδότηση και η 234/2009 πράξη της ΑΔΑΕ]). ......"
