22/2015 ΑΠ (απόσπασμα απόφασης). - ".....Κατά τις διατάξεις του άρθρου 349 παρ. 1 και 7 του ΚΠοινΔ το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αναβολή της δίκης για λόγο ανώτερης βίας, τον οποίον αποτελεί και η αποχή των δικηγόρων. 'Ομως, η εμμονή του δικηγόρου στην άσκηση του δικαιώματος αποχής από τα καθήκοντα του για την προστασία εργασιακών και συναφών συμφερόντων του είναι μικρότερης σημασίας έννομο αγαθό από την απονομή της δικαιοσύνης και πρέπει, όταν επίκειται κίνδυνος παραγραφής της υποθέσεως και ματαιώσεως της αξιώσεως της Πολιτείας προς τιμωρία του ποινικού αδικήματος που αποδίδεται στον εντολέα του, να υποχωρήσει. Οπωσδήποτε δε, πρέπει ο δικηγόρος να ισχυριστεί και να αποδείξει ότι ζήτησε άδεια από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για να παραστεί στη δίκη και αυτός δεν του το επέτρεψε, λαμβανομένου υπόψη και του ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι επιτρέπουν στα μέλη τους να παρίστανται σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, όπως είναι οι υποθέσεις, στις οποίες ανακύπτει κίνδυνος παραγραφή( ΑΠ 322/2013).
Κατά τη διάταξη των άρθρων 170 παρ. 2, 171 παρ. 1 εδ. δ`, 349, 501 παρ. 1 και 510 παρ. 1 του ΚΠοινΔ προκύπτει ότι η παραδοχή ή μη του αιτήματος του κατηγορουμένου για αναβολή της δίκης για σημαντικά αίτια, απόκειται στην κυριαρχική και ανέλεγκτη αναιρετικώς κρίση του Δικαστηρίου, το οποίο, όμως, αν υποβληθεί τέτοιο αίτημα, οφείλει να απαντήσει σ" αυτό, διότι άλλως δημιουργείται λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως από τα άρθρα 170 παρ. 2 και 510 παρ. 1 στοιχ. ΒΛ του ίδιου Κώδικα. (Ολ ΑΠ 7/2005)...."