Καλωσήλθατε στο blog μου.
Σήμερα θα συνεχίσουμε με το γ΄ μέρος μιάς σειράς τριών (3) βίντεο απαντώντας στο καυτό ερώτημα: πότε μια μάνα μπορεί να χάσει την επιμέλεια του παιδιού της.
Γειά σας είμαι ο Γιώργος Γιαγκουδάκης δικηγόρος Καβάλας ειδικός για διαζύγια και οικογενειακό δίκαιο και σας ενημερώνω πάνω στο οικογενειακό δίκαιο και τις εξελίξεις του.
Να σας υπενθυμίσω για όσους δεν το έχετε κάνει μέχρι τώρα να εγγραφείτε στο κανάλι μου κάτω δεξιά στο κόκκινο κουμπί και να κάνετε ένα κλικ στο καμπανάκι για να ενημερώνεστε αμέσως για τα νέα βίντεό μου.
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις πότε και πως μπορείς να ασκήσεις τα δικαιώματά σου προς όφελός σου. Πάμε απευθείας στο θέμα μας χωρίς καθυστέρηση.
Στο α΄ και β΄ μέρος αναλύσαμε εννιά κατηγορίες περιπτώσεων που μπορεί μια μητέρα να χάσει την επιμέλεια του παιδιού της.
Σήμερα στο γ΄ μέρος θα παραθέσουμε στην αρχή την 10η κατηγορία περιπτώσεων, που εκ παραδρομής παραλείψαμε στο προηγούμενο βίντεο καθώς και άλλες τρεις κατηγορίες (από 11-13) περιπτώσεων από την νομολογία των δικαστηρίων μας, όπου κρίθηκε ακατάλληλη η μητέρα για την επιμέλεια και ότι η ανάθεσή της σε αυτήν αντιβαίνει στο αληθινό συμφέρον του παιδιού.
10. Μη δημιουργία μιας σταθερής διαπροσωπικής σχέσης της μητέρας με τον γιό της, που να του παρέχει συναισθηματική ασφάλεια και ηρεμία. Αντίθετα η μητέρα φορτίζει τον γιό της συναισθηματικά ευρισκόμενη σε διαρκή αντιπαράθεση με τον πατέρα του εμποδίζοντας τον τελευταίο να επικοινωνεί μαζί του, παρά το γεγονός ότι ο ανήλικος το επιθυμεί πολύ. Περίπτωση ανάθεσης στον πατέρα της γονικής μέριμνας τέκνου ηλικίας 8 ετών, λόγω της ηλικίας του, του συναισθηματικού δεσμού του με αυτόν, της ολοκληρωτικής, από τη γέννησή του και μετέπειτα, αφοσίωσής του πατέρα σε αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η μητέρα του δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την υγεία του και την εν γένει ζωή του.
11. Ωριμότητα των ανηλίκων που εξέφρασαν με ελεύθερη βούληση και ανεπηρέαστα την πρόθεση και την επίμονη επιθυμία τους να έχει την επιμέλειά ο πατέρας τους σε συνάρτηση με την καταλληλότητά μου μπορούν να κάνουν τον δικαστή να αποφασίσει με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών να αναθέσει στο πατέρα την επιμέλειά τους με τον οποίο είναι πολύ περισσότερο συνδεδεμένα τα ανήλικα με τον πατέρα τους και όχι με τη μητέρα τους.
Κρίθηκε ότι είναι προς το συμφέρον του ανηλίκου να μη διαταραχθούν οι ομαλές έως τώρα σχέσεις και να μη διαρραγούν οι δεσμοί του με τους δύο ενήλικους αδελφούς του, οι οποίοι ζουν επίσης στην οικία του πατέρα τους.
Περίπτωση μητέρα της οποίας το παιδί ηλικίας 13 ετών επανειλημμένως έχει εκφράσει την επιθυμία του να ζήσει με τον πατέρα του, που του παρέχει ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον και είναι ο πλέον κατάλληλος για την άσκηση της επιμέλειας αυτού. Θέλει το παιδί να φύγει από τη μητέρα και θέλει να ζήσει με τον πατέρα. Τα στοιχεία της υπόθεσης επιβεβαιώνουν κατα τη κρίση του δικαστή τον ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό που έχει αναπτύξει το παιδί με τον πατέρα του, έναν δεσμό που έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα.
Μητέρα με έφηβη κόρη υγιή και ώριμη, χωρίς ψυχοπαθολογικά στοιχεία, με ελεύθερη βούληση, με επιθυμία να διαμείνει με τον πατέρα της που είναι ειλικρινής. Αντίθετα η βίαιη παραμονή του παιδιού στην οικία της μητέρας του ενδέχεται να του δημιουργήσει εναντιωματική προκλητική συμπεριφορά απέναντι στη μητέρα του, επιφέροντας μη αναστρέψιμες και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης για το τέκνο.
Συνεκτιμώντας το δικαστήριο και τα στοιχεία της σταθερότητας των συνθηκών ανάπτυξης της ανήλικης, η οποία βρίσκεται στην κρίσιμη εφηβική ηλικία, αλλά και με γνώμονα το αληθινό συμφέρον της, έκρινε ότι η επιμέλειά της πρέπει μέχρι να αποκατασταθεί η σχέση της με τη μητέρα της, να ανατεθεί στον πατέρα της. Τούτο έκρινε καθόσον ο πατέρας είναι κατάλληλος προς αυτό και συμβάλλει θετικά στην περαιτέρω ομαλή ψυχοσωματική της ανάπτυξη, καθώς έχει δημιουργήσει ένα ομαλό και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον και συνεπικουρείται στη φροντίδα της από τη νέα του σύντροφο, με την οποία η ανήλικη έχει πολύ καλές σχέσεις.
Εφετειακή απόφαση Αθηνών έκρινε σε μιά υπόθεση ότι αν το περιβάλλον και των δύο γονέων είναι κατάλληλο για την ψυχοσωματική και ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του ανηλίκου το δικαστήριο πρέπει να επιλέξει το γονέα με τον οποίο ο ανήλικος έχει μεγαλύτερο ψυχικό δεσμό.