Πότε οφείλεται διατροφή για το παρελθόν - Νομολογία

                 ΑΠΟΦΑΣΗ  2002 Μον. Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης

     Αριθμός κατάθεσης αγωγής ......./1-11-2001

 ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ (ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ)

         ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή XXXXXXXX, Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα XXXXXXXη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την 22 Απριλίου 2002  για να δικάσει την αγωγή με αριθμό καταθέσεως  ....../1-11-2001 και αντικείμενο διατροφή ανηλίκων τέκνων, μεταξύ

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ XXXXXXXX, το γένος XXXXXXXXX, κατοίκου XXXXXXXXς, ως ασκούσης την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της XXXXXXXX και XXXXXXX, που παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας της δικηγόρου ..................... XXXXXXXX ( ΑΜ XXXXX ).

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΨΨΨΨΨΨ, κατοίκου ΨΨΨΨΨΨΨ, που παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της  δικηγόρου ............ ΨΨΨΨΨΨΨΨ ( ΑΜ ΨΨΨΨΨΨ ).

 Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά, όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

            ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

             ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Με την υπό κρίση αγωγή, που κατατέθηκε στις 1-11-2001 και επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 3-1-2002 ( βλ. την υπ’ αριθμ. ......./2002 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ΧΧΧΧΧΧΧΧ ) τα ενάγοντα ανήλικα τέκνα του εναγομένου, ΧΧΧΧΧΧΧΧ και ΧΧΧΧΧΧΧ, νομίμως εκπροσωπούμενα από τη μητέρα τους, με την οποία και διαμένουν, μετά την αμετάκλητη λύση του γάμου των γονέων τους, διατεινόμενα ότι, λόγω της απορίας τους και της ανικανότητάς τους προς εργασία, δεν μπορούν να αυτοδιατραφούν, ενώ ο εναγόμενος πατέρας τους δύναται, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στην αγωγή, να καλύψει τις διατροφικές τους ανάγκες, ζητούν, να υποχρεωθεί ο τελευταίος, με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή, να καταβάλλει στη νόμιμη εκπρόσωπο μητέρα τους, ως συμμετοχή του στην τακτική εις χρήμα διατροφή τους, το ποσό των 90.000 δραχμών  στο πρώτο από αυτά και το ποσό των 80.000 δραχμών στο δεύτερο, την πρώτη ημέρα κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα των δύο ετών από την 24-11-2001 ( δηλαδή από τη λήξη του προγενεστέρου χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο ο εναγόμενος υποχρεώθηκε να καταβάλει σ’ αυτά διατροφή με βάση δικαστική απόφαση ), άλλως από την επίδοση της ένδικης αγωγής, με το νόμιμο τόκο, από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης μέχρις εξοφλήσεως και να καταδικασθεί στην προκαταβολή των εξόδων και τελών της δίκης, ως και στην εν γένει δικαστική τους δαπάνη. Το Δικαστήριο είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο να δικάσει υπό κρίση αγωγή (άρθρα 16 παρ.10, και 22 Κ.Πολ.Δ), κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681 Β Κ.Πολ.Δ). 

Η αγωγή με το προαναφερόμενο περιεχόμενο  είναι νόμιμη κατά το επικουρικό αίτημά της επιδίκασης διατροφής για το χρόνο από την επίδοση αυτής και εφεξής, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1492, 1493, 1496 εδ. α’ και 1498, 1510 παρ.1 και 1516 παρ.1, ΑΚ, όπως τα άρθρα αυτά ισχύουν μετά το Ν. 1329/1983 και ως προς τα παρεπόμενα αιτήματά της στις διατάξεις των άρθρων 345, 346 ΑΚ, 907 και 910 περ. 4, 176 Κ.Πολ.Δ. Το κύριο αίτημα της αγωγής για επιδίκαση διατροφής για χρόνο προγενέστερο της ασκήσεώς της είναι αόριστο, διότι κατά το άρθρο 1498 ΑΚ όπως ισχύει μετά το νόμο 1329/1983 διατροφή για το παρελθόν δεν οφείλεται παρά μόνο από την υπερημερία, η οποία, κατά το άρθρο 340 ιδίου Κώδικα, επέρχεται αν προηγήθηκε δικαστική ή εξώδικη όχληση του οφειλέτη από το δανειστή. Όταν πρόκειται για οφειλή περιοδικών παροχών, όπως στη διατροφή η όχληση γι’ αυτές μπορεί να γίνει είτε για το σύνολο των μελλουσών παροχών είτε και για συγκεκριμένο μέρος, δηλαδή για παροχές ορισμένου χρόνου ( ΑΠ 1547/1986 Νοβ. 87.1040, ΕφΘεσ. 222/200 Αρμ. 2000.1493, ΕΑ 926/1995 Δνη 96.1119, ΕΑ 7841/1995 Δνη 37. 1120, ΕΑ 2340/1986 Δνη 1986.1142, ΕφΠειρ. 163/1990 Δνη 33. 403 ). Σε κάθε περίπτωση όμως η όχληση πρέπει να είναι ορισμένη και σαφής κατά το περιεχόμενό της, με την έννοια ότι θα πρέπει να προσδιορίζεται κατά το είδος, την έκταση κλπ η συγκεκριμένη παροχή που καλείται να εκπληρώσει ο οφειλέτης. Άλλωστε οφείλεται διατροφή για το παρελθόν και στις περιπτώσεις που ο οφειλέτης γίνεται υπερήμερος, χωρίς όχληση, όπως όταν έχει συμφωνηθεί ορισμένη ημέρα για την πληρωμή της διατροφής και περάσει η ημέρα αυτή ή όταν η όχληση είναι άσκοπη, γιατί ο οφειλέτης δήλωσε ότι, θα καταβάλει τη διατροφή ορισμένη ημέρα, οπότε υπάρχει αυτοόχληση. Επομένως η υπερημερία του υποχρέου της διατροφής ή και μόνη η όχληση αυτού από το δικαιούχο αποτελούν πρόσθετο όρο της αξιώσεως διατροφής για το παρελθόν και στοιχείο της αγωγής που επιδιώκει την επιδίκαση τέτοιας διατροφής.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση τα ενάγοντα ανήλικα τέκνα δεν επικαλούνται περιστατικά υπερημερίας του εναγομένου για τον προ της επιδόσεως της αγωγής xρόνο και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί το σχετικό αίτημά τους ως απαράδεκτο ( ΑΠ 557/1999 Δνη 2000.43 ). Ο εναγόμενος κατέβαλε τα προκαταβλητέα έξοδα, όπως ομολογείται ( άρθρο 173 παρ. 4 ΚπολΔ ).. Επομένως πρέπει η ένδικη αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, εφόσον καταβλήθηκε το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ποσοστά που αντιστοιχούν υπέρ ΤΝ και ΤΑΧΔΙΚ (βλ. τα με αριθμό ......... και .......... αγωγόσημα με τα κινητά επισήματά τους ).    

   H διατροφή των τέκνων χαρακτηρίζεται από τις ισχύουσες  διατάξεις των άρθρων 1390 εδ. α’ και 1489 εδ. β’ ΑΚ, ως κοινή υποχρέωση των συζύγων γονέων, αναλόγως προς τις δυνάμεις τους. Ο γονέας, συνεπώς, ο οποίος ενάγεται για παροχή διατροφής του ανηλίκου τέκνου του, δικαιούται να προτείνει για την ολική ή μερική κατάλυση της προς διατροφή υποχρεώσεώς του, ότι υπάρχει και άλλος γονέας, ο οποίος έχει την οικονομική δυνατότητα για διατροφή του κοινού τέκνου τους, οπότε περιορίζεται ανάλογα και η δική του υποχρέωση διατροφής. 

  Αντίθετα, δεν μπορεί να προβάλλει, κατ’ αρχήν, την από το άρθρο 1487 παρ. 1 ΑΚ, προβλεπόμενη ένσταση διακινδυνεύσεως της δικής του διατροφής, σύμφωνα με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, όταν πρόκειται για τη διατροφή ανηλίκου τέκνου του, εκτός αν επικαλεσθεί ότι το τέκνο μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υποχρέου και όχι απλώς εναντίον του άλλου γονέα ή αν μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του ( AΠ 676/2000 Ελλ. Δνη 41. 1597, ΑΠ 804/1994 Ελλ. Δνη 37. 98, EφΠειρ.157/1996 Ελλ. Δνη 38. 1614-1616, ΕΑ 5089/1996 Αρμ. 1998. 562 ).

 Στην προκειμένη περίπτωση ο εναγόμενος, με προφορική του δήλωση, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά, ισχυρίσθηκε ότι, αν υποχρεωθεί να καταβάλει ως διατροφή για τα ανήλικα τέκνα του ποσό μεγαλύτερο των 293,48 Ευρώ  ( και για τα δύο ), θα διακινδυνεύσει η δική του διατροφή και ότι για το λόγο αυτό πρέπει τα ανήλικα να στραφούν εναντίον της μητέρας τους. Ο Ισχυρισμός αυτός είναι μη νόμιμος και πρέπει να απορριφθεί, διότι δεν ισχυρίζεται ο εναγόμενος ότι, μπορεί να στραφούν τα ανήλικα τέκνα του, εναντίον άλλου, πλήν της μητέρας τους, υποχρέου για την κάλυψη των αναγκών συντήρησής τους ( βλ. και την ΕφΘεσ. 1662/2001 αδημοσίευτη ), δεδομένου ότι η μητέρα τους είναι ούτως ή άλλως υπόχρεη προς συνεισφορά στη διατροφή αυτών. 

           Από τις καταθέσεις των μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του Δικαστηρίου αυτού, από όλα τα έγγραφα που με επίκληση προσκομίζουν οι διάδικοι και από τις ομολογίες αυτών, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: ο εναγόμενος και η XXXXXXXXX τέλεσαν νόμιμο γάμο στην .............. στις ....... και από το γάμο τους αυτό απέκτησαν τρία τέκνα, τον XXXXXXX, που ήδη είναι ενήλικας, τη XXXXX, που είναι ήδη ηλικίας 16 ετών και τον XXXXXX, που είναι ηλικίας 10 ετών. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων διακόπηκε οριστικά προ τριετίας και ήδη έχει εκδοθεί η υπ’ αριθμ. ......./2000 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, που λύνει το γάμο τους ( συναινετικό διαζύγιο ), η οποία όμως δεν προκύπτει εάν έχει καταστεί τελεσίδικη. Με την υπ’ αριθμ. ...../2000 τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου αυτού ανατέθηκε στη μητέρα των ανηλίκων τέκνων ....... και ....... η αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας γι’ αυτά, τα οποία από της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης διαμένουν μαζί της στην ....... και που έτσι νόμιμα εκπροσωπούνται από αυτήν στην προκειμένη δίκη διατροφής. Τα ανήλικα αυτά τέκνα δεν έχουν περιουσία και εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή, λόγω δε της ανηλικότητάς τους και των αναγκών εκπαίδευσής τους δεν μπορούν να ασκήσουν βιοποριστική εργασία. Το μεγαλύτερο από αυτά, η XXXXXX, είναι μαθήτρια τεχνικού επαγγελματικού λυκείου και το δεύτερο ο XXXXXXXX, είναι μαθητής της τετάρτης τάξης δημοσίου δημοτικού σχολείου. Παράλληλα το τελευταίο παρακολουθεί και μαθήματα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας στο « XXXXXXX » φροντιστήριο ξένων της εταιρίας « XXXXXXX» και τα απαιτούμενα δίδακτρα ανέρχονται στο ποσό των 82,17 Ευρώ ( 28.000 δραχμών ) ανά δίμηνο, δηλαδή στο ποσό των 140.000 δραχμών ετησίως ( βλ. τις προσκομιζόμενες υπ’ αριθμ. XXXXXXX/2001, XXXX/2001,  αποδείξεις καταβολής διδάκτρων ). Διαμένουν με τη μητέρα τους σε μισθωμένο από αυτή διαμέρισμα, για το οποίο καταβάλει η τελευταία μίσθωμα 293,47 Ευρώ ( 100.000 δραχμών ) μηνιαίως και επομένως βαρύνονται αυτά με δαπάνες στέγασης. Η μητέρα τους καλύπτει και τις συναφείς δαπάνες θέρμανσης, ύδρευσης, ηλεκροφωτισμού και παρέχει σ’ αυτά τις προσωπικές  υπηρεσίες της για την περιποίηση και φροντίδα τους, οι οποίες κατά τα διδάγματα της κοινής πείρα συνδέονται με τη συνοίκηση και είναι αποτιμητές σε χρήμα. Οι λοιπές ανάγκες συντήρησής τους δηλαδή για τροφή, ένδυση, ψυχαγωγία, αγορά σχολικών ειδών και παραθερισμό,  είναι οι συνήθεις που απαιτούνται για ανήλικα τέκνα της ιδίας με αυτά ηλικίας. Τις ανάγκες τους αυτές δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με δικές τους δυνάμεις και επομένως έχουν αυτά δικαίωμα διατροφής σε χρήμα, κατά μήνα προκαταβαλλομένης, έναντι των γονέων τους, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις, για το επίδικο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με τα άρθρα 1486 παρ.2 και 1489 παρ.2 ΑΚ. Από αυτούς ο εναγόμενος πατέρας τους είναι- από το έτος 19.. - ψαράς ( ....... ) και για την άσκηση του επαγγέλματός του χρησιμοποιεί καϊκι, το οποίο αγόρασε με δάνειο που έλαβε από την  Τράπεζα ........, στην οποία και οφείλει το ποσό των XXXXXXX Ευρώ, από το οποίο ποσό XXXXXX αφορά σε ληξιπρόθεσμες και μη καταβληθείσες δόσεις και ποσό XXXX Ευρώ σε άληκτο κεφάλαιο. Η άσκηση του επαγγέλματος του επηρεάζεται, όπως είναι κοινώς γνωστό και εύλογο, από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, όπως είναι οι καιρικές συνθήκες, οι, για διαφόρους λόγους, απαγορεύσεις αλλιείας κλπ. και γι’ αυτό συχνά δεν μπορεί να εργασθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα, όπως κατέθεσε και ο μάρτυρας αναταποδείξεως, που είναι και αυτός ψαράς. Με αυτά τα δεδομένα οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές του εναγομένου ανέρχονται κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτού στο ποσό τωνXXX Ευρώ. Αυτός βαρύνεται με έξοδα στεγάσεως, δεδομένου ότι, διαμένει σε διαμέρισμα, εμβαδού XX τετρ. μέτρων, για το οποίο καταβάλει μίσθωμα XX δραχμών το μήνα. Μαζί του διαμένει, από της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης και ο ενήλικος γιός του XXXXX, ο οποίος υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, που ήδη λήγει και επίκειται η απόλυσή του. Επίσης για τον ελλιμενισμό του καϊκιού του στη μαρίνα XXXXXX καταβάλει κατά την περίοδο του καλοκαιριού το ποσό των XXXX δραχμών το μήνα και κατά τους χειμερινούς μήνες το ποσό των XXXXX δραχμών. Ακόμη ο εναγόμενος βαρύνεται όχι μόνο με την αποπληρωμή των δόσεων του δανείου που έλαβε για την αγορά του καϊκιού, αλλά και με τις δόσεις, ποσού XXXX Ευρώ το μήνα, ενός ακόμη προσωπικού δανείου, ύψους XXXXXXXΕυρώ που έλαβε επίσης από την  Τράπεζα XXX. Οι δόσεις που καταβάλλονται για την εξυπηρέτηση των δανείων αυτών δεν αφαιρούνται μεν από το εισόδημά του, λαμβάνονται όμως υπόψη ως επί πλέον βιοτική του ανάγκη και ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών ζωής του και της αξίας της περιουσίας του. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν αποδείχθηκε ότι, έχει ο εναγόμενος, ο οποίος δεν βαρύνεται κατά νόμο με τη διατροφή τρίτων προσώπων πλην των ανηλίκων τέκνων του, δεδομένου ότι ο ενήλικος γιός του, μόλις απολυθεί από τις τάξεις του στρατού θα εργασθεί μαζί με αυτόν ως ψαράς. 

Εξάλλου η μητέρα των ανηλίκων, που είναι ηλικίας XX ετών και δεν έχει γνώσεις τέχνης ή επιστήμης, εργαζόταν τα δύο τελευταία χρόνια ως σερβιτόρα σε κατάστημα ηλεκτρονικών παιχνιδιών-αναψυκτήριο. Κατά τους ισχυρισμούς της, με τους οποίους συμπορεύεται και η κατάθεση του μάρτυρα αποδείξεως, τώρα πλέον δεν εργάζεται γιατί έκλεισε η πιο πάνω επιχείρηση. Ωστόσο είναι δυνατόν να εργασθεί αυτή σε ανάλογη εργασία και να αποκομίζει εισόδημα 440 Ευρώ το μήνα. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει η τελευταία, η οποία δεν βαρύνεται κατά νόμο με τη διατροφή τρίτων προσώπων πλην των ανηλίκων τέκνων της, ενώ βαρύνεται, σύμφωνα με όσα προαναφέρονται με έξοδα στεγάσεως. 

Με βάση τις πιο πάνω περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες και των δύο γονέων και των συνολικών διατροφικών αναγκών των ανηλίκων τέκνων τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής τους, με συνεκτίμηση και των συνθηκών ζωής και των δυνάμεων των γονέων τους, από τις οποίες αυτές συμπροσδιορίζονται, η απαιτούμενη ανάλογη διατροφή για το μεγαλύτερο από αυτά ανέρχεται στο ποσό των 264,13 Ευρώ (90.000 δραχμών) και για το δεύτερο στο ποσό των 234,78 Ευρώ (80.000 δραχμών), στο οποίο συνυπολογίζεται και η δαπάνη παροχής στέγης, ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης κλπ. και η παροχή της προσωπικής εργασίας και των φροντίδων της μητέρας τους. Με το ποσό αυτό μπορούν να καλυφθούν όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση την ανατροφή και την εκπαίδευσή τους, ώστε να εξασφαλισθεί επίπεδο διαβίωσής τους ανταποκρινόμενο προς το επίπεδο που αρμόζει στην ηλικία τους, στις συνθήκες υπό τις οποίες έζησαν πριν από το χωρισμό των γονέων τους και προς το επίπεδο ζωής αυτών μετά από αυτόν. 

Περαιτέρω το Δικαστήριο, από την εκτίμηση και τη σύγκριση των δυνάμεων των γονέων των τέκνων, δεδομένου ότι με την αγωγή διώκεται μόνο η επιδίκαση ποσού, που αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου στην ανάλογη διατροφή των ανηλίκων τέκνων, σχηματίζει την κρίση ότι, ο τελευταίος βαρύνεται με μέρος της συνολικής διατροφής που απαιτείται γι’ αυτά, ποσού 190,75 Ευρώ (65.000 δραχμών) για τη XXXXX και 161,41 Ευρώ (55.000 δραχμών) για τον XXXX. Τα ίδια πιο πάνω ποσά υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να καταβάλει στα ενάγοντα ανήλικα τέκνα του ως διατροφή αυτών και με την υπ’ αριθμ. XXX/2000 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού για το προηγούμενο χρονικό διάστημα από 23-11-1999 έως 23-11-2001 αποδεχόμενος σχετική αγωγή αυτών. Ήδη η αύξηση του ποσού της συμμετοχής του εναγομένου στη διατροφή των τέκνων του δεν είναι δυνατή ενόψει των πολύ περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων του, εν σχέσει και με το σύνολο των υποχρεώσεών του, που δικαιολογούν και τον καθορισμό της διατροφής κάτω από το επίπεδο διαβίωσης των ανηλίκων ως δικαιούχων ( EA 6077/1994 Δνη 36. 391, ΕφΘεσ. 1190/2001.αδημ. ). Κατά το υπόλοιπο ποσό των 73,37 Ευρώ (25.000 δραχμών), που απαιτείται προς συμπλήρωση της ανάλογης διατροφής καθενός ανηλίκου, στο οποίο περιλαμβάνεται και η αποτίμηση των προσωπικών υπηρεσιών και λοιπών παροχών που προσφέρει σ΄αυτά η μητέρα τους, βαρύνεται η τελευταία. 

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η ένδικη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή και ως κατ’ ουσία βάσιμη, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει ως συμμετοχή του στην τακτική διατροφή των ανηλίκων τέκνων του τα προαναφερόμενα ποσά, να επιδικασθούν νόμιμοι τόκοι από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης μέχρις εξοφλήσεως (άρθρα 340, 341 και 345 ΑΚ) και να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή. Τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων ανηλίκων, λόγω της μερικής νίκης και ήττας κάθε διαδίκου, πρέπει να επιβληθούν μειωμένα αναλόγως στον εναγόμενο ( άρθρα 178 παρ. 1, 191 παρ, 2 ΚπολΔ  όπως το πρώτο ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο2 του ν.2915/2001 ). Στα μειωμένα αυτά έξοδα περιλαμβάνεται και το ποσό εκείνο, το οποίο ο εναγόμενος έχει ήδη προκαταβάλλει (άρθρο 176 ΚΠολΔ). 

                          ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

        ΔΙΚΑΖΕΙ  κατ’ αντιμωλία. 

        ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

        ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλλει στην αρχή κάθε μήνα σε καθένα από τα ενάγοντα ανήλικα τέκνα του, όπως αυτά εκπροσωπούνται νόμιμα από τη μητέρα τους, για χρονικό διάστημα δύο ετών αρχής γενομένης από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των εκατόν ενενήντα Ευρώ και εβδομήντα έξι λεπτών (190,76 Ευρώ ) στο πρώτο από αυτά και το ποσό των εκατόν εξήντα ένα Ευρώ και σαράντα ένα λεπτών (161,41 Ευρώ ) στο δεύτερο, ως συμμετοχή του στην τακτική εις χρήμα διατροφή αυτών, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση προσωρινά εκτελεστή. 

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλει μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων ενενήντα τεσσάρων Ευρώ (294 ), αφού εκπέσει από τη δαπάνη αυτή το ποσό που έχει προκαταβληθεί. 

         ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στη Θεσσαλονίκη την      Σεπτεμβρίου  2002. 

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ