Δικηγορος Καβαλας - Αρθρα, νομικες συμβουλες.
"Τέτοια όμως μεταβολή των συνθηκών διαβίωσης του ανηλίκου δεν δικαιολογείται ήδη από τον τρόπο που φροντίζει γι’ αυτό η μητέρα του, η οποία εξασφαλίζει στο τέκνο της επίπεδο μόρφωσης αντίστοιχο με τις συνθήκες διαβίωσής του και τις συνθήκες των γονέων του, ώστε ουδείς λόγος υφίσταται, μεταρυθμιζόμένης της πιο πάνω απόφασης, να αφαιρεθεί από αυτήν το αντικείμενο αυτό της γονικής μέριμνας για το ανήλικο και να ανατεθεί στον εναγόμενο πατέρα του."
ΑΠΟΦΑΣΗ ... /2002
Αριθμός κατάθεσης αγωγής ...../4-7-2002
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ (ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ)
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή .........., Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα ....................
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την ..... Νοεμβρίου 2002 για να δικάσει την αγωγή με αριθμό καταθέσεως ......../4-7-2002 και αντικείμενο μεταρρύθμιση απόφασης γονικής μέριμνας μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ ΚΚΚΚΚΚΚ, κατοίκου Θεσσαλονίκης, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Θεσσαλονίκης ......... (ΑΜ .......... ), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ ΜΜΜΜΜΜ, κατοίκου Θεσσαλονίκης, για τον εαυτό της και ως ασκούσα τη γονική μέριμνα του ανηλίκου υιού της ΝΝΝΝΝΝ, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Θεσσαλονίκης ........... ( ΑΜ ......... ), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.
Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά, όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 1536 ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 17 του ν. 1329/1983, αν από τότε που εκδόθηκε δικαστική απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα μεταβλήθηκαν οι συνθήκες, το δικαστήριο οφείλει, ύστερα από αίτηση ενός ή και των δύο γονέων, των πλησιεστέρων συγγενών ή του Εισαγγελέα, να προσαρμόσει την απόφασή του στις νέες συνθήκες, ανακαλώντας ή μεταρρυθμίζοντάς την, σύμφωνα με το συμφέρον του τέκνου και ιδίως να αποδώσει στον γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας που του έχει αφαιρεθεί (ΑΠ 1377/1996 ΕλλΔνη 38. 1053 ).
Στις αποφάσεις τις σχετικές με τη γονική μέριμνα στο μέτρο που περιλαμβάνουν ρύθμιση για μελλοντικό χρόνο και υπόκεινται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση κατά την παραπάνω διάταξη του άρθρου 1536 ΑΚ, περιλαμβάνονται και εκείνες που κατ΄εφαρμογή του άρθρου 1513 σε συνδ. με εκείνες των άρθρων 1510 και 1518 ΑΚ, αναθέτουν αποκλειστικά την ανάθεση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου στον ένα από τους γονείς, καθώς και εκείνες που ρυθμίζουν το δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο αν μεταβληθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκαν. Το Δικαστήριο έχει υποχρέωση, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει μεταρρύθμιση ή μεταβολή της απόφασης, η οποία εξαρτάται από τη φύση και την έκταση της μεταβολής των συνθηκών , να εκδώσει απόφαση μεταρρυθμιστική ή ανακλητική της πρώτης ( ΕΑ 1903/1999 Δνη 42. 751 βλ. ΕφΘεσ. 2322/1997 Ελλ. Δνη.40.358-359 και τις εκεί παραπομπές ). Αρμόδιο υλικά για να προσαρμόσει κατ΄άρθρο 1536 ΑΚ, την απόφασή του στις νέες συνθήκες, είναι κατά το άρθρο 17 άρ. 1 ΚΠολΔ το δικαστήριο που εξέδωσε την αρχική απόφαση, ήτοι το μονομελές πρωτοδικείο, που δικάζει κατά τη οριζόμενη στα άρθρα 681 Β΄ και 681 Γ΄διαδικασία, κατόπιν ασκήσεως αγωγής από τα αναφερόμενα στο άρθρο 1536 ΑΚ πρόσωπα, ακόμη και αν η απόφαση της οποίας ζητείται η μεταρρύθμιση ή ανάκληση εκδόθηκε από το Εφετείο, το οποίο, κατά παραδοχή λόγου εφέσεως, ως βασίμου, εξαφανίζει την πρωτόδικη απόφαση και ακολούθως διακρατώντας την υπόθεση, δικάζει αυτή κατ΄ουσία, ΕΑ 1903/1999 Δνη 42. 751 ).
Εξάλλου όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 1510 παρ. 1, 1511 παρ. 1,2, 1513 παρ. 1 εδ. α, 1514 παρ. 1α ΑΚ, η γονική μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει, τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, επίβλεψη, μόρφωση και εκπαίδευση εκείνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση, δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του ( ΑΠ 215/1998 Δνη 39, 1277 ). Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσεως των συζύγων, καταργήσεως του συζυγικού οίκου και δημιουργίας χωριστής εγκατάστασης των γονέων, η άσκηση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου, κατόπιν άσκησης σχετικής αγωγής, ρυθμίζεται από το Δικαστήριο, το οποίο μπορεί να την αναθέσει σε έναν από τους γονείς ή και σε τρίτο ή να την κατανείμει μεταξύ των γονεών. Για τη λήψη της απόφασης το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του τη γνώμη του τέκνου ανάλογα με την ωριμότητά του, τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς του και τους αδελφούς του, το περιβάλλον που εξασφαλίζει κατά τον καλύτερο τρόπο τη σωστή σωματική, ψυχική, διανοητική κα ηθική ανάπτυξη του, ώστε να μη διαραράσσεται, αλλά να διαφυλάσσεται κατά τον καλίτερο δυνατό τρόπο ο ψυχικός και συναισθηματικός του κόσμος, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου, σχετικά με την επιμέλεια και την διοίκηση της περιουσίας του, η οποία επιμαρτυρεί την κοινή και κατά τεκμήριο αντικειμενική αντίληψη για το συμφέρον του τέκνου, το οποίο ( συμφέρον ) πρέπει να αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή για τη ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας, το συμφέρον δε τούτο, εφόσον δε υπάρχει κάποιος περιορισμός από το νόμο, λαμβάνεται υπό έννοια ευρεία και γενική και για τη διαπίστωση της συνδρομής του εξετάζονται σε συνδυασμό και συνθετικά όλα τα πιο πάνω επωφελή και πρόσφορα για το ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. H απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μη κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας ( ΑΠ 1728/1999 Δνη. 41.972, ΑΠ 659/1998 ΕΕΝ 66.659, ΑΠ 834/1996 Δνη 38.791, ΑΠ 634/1996 Δνη 37.1549, ΑΠ 1019/1994 Δνη 36. 1064, όπου και παράθεση των προσφόρων στοιχείων, ΑΠ 1377/1996 Δνη 38.1053 και ΑΠ 728 /1990 Δνη 32. 1233, όπου και παράθεση των κριτηρίων προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου, ΕΑ 3743/1996 Δνη 39.386 και εκεί περαιτέρω παραπομπές ). Το συμφέρον δε του ανηλίκου επιβάλλει, ιδίως όταν αυτό στερείται προσωπικής περιουσίας, οπότε δεν γεννάται ζήτημα διοίκησης αυτής, η γονική μέριμνα να ασκείται από το γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο και ο οποίος ασκεί την επιμέλεια, όπως το περιεχόμενο αυτής εκτέθηκε παραπάνω, διότι, αν η γονική μέριμνα, εκτός βέβαια του δικαιώματος της επιμέλειας, που έχει ανατεθεί από το δικαστήριο στον ένα απ’ αυτούς, ασκείται κατά νόμο, κατά τις λοιπές ως άνω εξουσίες της, από κοινού, αν προκύψει ζήτημα εκπροσωπήσεως αυτού, κατά τα προεκτεθέντα, λόγω της χωριστής εγκατάστασης των γονέων του τέκνου και των μεταξύ τους, κατά κανόνα, υφισταμένων διαφορών και προστριβών, που δεν περιορίζονται μόνο στις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά επεκτείνεται και στις σχέσεις με τα τέκνα τους, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα λόγω πολύ πιθανής, μέχρι βεβαίας ασυμφωνίας των γονέων σχετικά με το ζήτημα αυτό, τα οποία ( προβλήματα ) θα δυσχεράνουν ή θα καταστήσουν αδύνατη την εκπροσώπησή του, όταν και όπου θα απαιτηθεί, κατά τα άνω, κατι το οποίο πάντοτε αποβαίνει σε βάρος των συμφερόντων του τέκνου.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή ο ενάγων, αφού επικαλείται ότι, με την υπ’ αριθμ. .../1995 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, που επικυρώθηκε από την υπ’ αριθμ. .../1996 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης και κατέστη αμετάκλητη με την υπ’ αριθμ. ....../1997 απόφαση του Αρείου Πάγου, ανατέθηκε στην εναγομένη σύζυγό του η αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας για το ανήλικο τέκνο τους ΝΝΝΝΝ, ηλικίας σήμερα 11 ετών, ζητεί να μεταρρυθμισθεί η άνω απόφαση του Δικαστηρίου αυτού και να ανατεθεί στον ίδιο η αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας γι’ αυτό, διότι, κατά τα λεπτομερώς αναφερόμενα στο υπό κρίση δικόγραφο, έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες και η προσαρμογή της απόφασης στις νέες συνθήκες επιβάλλεται από το αληθινό συμφέρον του ανηλίκου τέκνου του. Επικουρικά ζητεί, μεταρρυθμιζομένης της πιο πάνω απόφασης, να ανατεθεί και στους δύο γονείς από κοινού η άσκηση της γονικής μέριμνας για το τέκνο τους και να καθορισθεί ως τόπος διαμονής αυτού τέκνου η κατοικία της μητέρας του. Τέλος και επίσης επικουρικά ζητεί να κατατμηθεί η γονική μέριμνα και να ανατεθούν σ’ αυτόν τα αντικείμενα αυτής που αφορούν την εκπαίδευση του τέκνου, την εκπροσώπηση αυτού και τη διοίκηση της περιουσίας του. Το Δικαστήριο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη νομική σκέψη, είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο να δικάσει την υπό κρίση αγωγή (άρθρα 17 παρ.1 και 22 ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681 Β και 681 Γ ΚΠολΔ). Για το παραδεκτό της συζητήσεως της αγωγής επιχειρήθηκε, κατά την πρώτη συζήτηση αυτής στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, η προβλεπόμενη από το άρθρο 681 Γ παρ. 2 εδ. 3 ΚΠολΔ, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 38 Ν. 2447/1996 και τούτο αντικαταστάθηκε με το άρθρο 19 παρ. 3 Ν. 2521/1997, επί ποινή απαραδέκτου της συζητήσεώς της, απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς. Οι διάδικοι όμως, που παραστάθηκαν στο ακροατήριο μετά των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, δεν συμβιβάστηκαν. Η υποχρεωτική προδικασία που αφορά την έρευνα από όργανα της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας των συνθηκών διαβίωσης των ανηλίκων και υποβολής στο Δικαστήριο έως την ημέρα της συζήτησεως σχετικής εκθέσεως, που τάσσεται και αυτή από την ως άνω διάταξη επί ποινή απαραδέκτου, δεν πραγματοποιήθηκε, η μη τήρηση όμως αυτής δεν δημιουργεί εν προκειμένω απαράδεκτο και το Δικαστήριο δεν εμποδίζεται να δικάσει και χωρίς αυτήν, σύμφωνα και με την παρ. 4 του ιδίου ως άνω άρθρου, διότι δεν εκδόθηκαν ακόμη τα σχετικά προεδρικά διατάγματα για την, κατά τα άρθρα 49 επ. του ν. 2447/1996, ίδρυση των, κατά πρωτοδικείων, κοινωνικών υπηρεσιών, που θα λειτουργήσουν ως αυτοτελείς αποκεντρωμένες υπηρεσίες ( βλ. το υπ’αριθμ. 180/126-11-2002 έγγραφο της Εταιρίας Προστασίας Ανηλίκων και τις ΕΑ 2105/200 Δνη 42. 177 και ΕΑ 1898/2000 Δνη 42. 455 ).
Η αγωγή, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της εναγομένης μητέρας του ανηλίκου, είναι νόμιμη κατά το πρώτο κύριο και το δεύτερο επικουρικό αίτημά της, στηριζόμενη, στις αναφερόμενες στη νομική σκέψη διατάξεις των άρθρων 1510 παρ.1, 1511, 1513, 1514, 1516 παρ.2, 1518, 1520 και 1536 ΑΚ. Το πρώτο όμως επικουρικό αίτημα της αγωγής είναι μη νόμιμο και πρέπει να απορριφθεί, καθόσον σύμφωνα με το άρθρο 1513 ΑΚ, που εφαρμόζεται και επί διακοπής της έγγαμης συμβίωσης ( άρθρο 1514 ΑΚ ), το Δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας καθ’ όλα τα αντικείμενα της και στους δύο γονείς από κοινού, για να γίνει όμως αυτό πρέπει προηγουμένως να έχουν συμφωνήσει στη λύση αυτή και οι δύο γονείς και να έχουν ορίσει ταυτόχρονα και τον τόπο διαμονής του τέκνου ( βλ. και ΑΠ 634/1996. Ελλ.Δνη 37.1549 ).
Στην προκειμένη όμως περίπτωση τέτοια συμφωνία δεν επικαλείται ο ενάγων, ως λόγο μεταρρύθμισης της αποφασης. Περαιτέρω η αγωγή κατά το μέρος που στρέφεται κατά του ανηλίκου τέκνου, νομίμως εκπροσωπουμένου από τη μητέρα του, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποιήσης αυτού, διότι στη δίκη που έχει ως αντικείμενο τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας διάδικοι είναι μόνο οι γονείς και επομένως αυτοί είναι διάδικοι και στη δίκη που έχει ως αντικείμενο τη μεταρρύθμιση απόφασης που ρύθμισε τη γονική μέριμνα και όχι το ανήλικο τέκνο Επομένως πρέπει να ερευνηθεί η ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του Δικαστηρίου αυτoύ, από όλα τα έγγραφα που με επίκληση προσκομίζουν οι διάδικοι και από όσα αυτοί ομολογούν, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα:
Οι διάδικοι σύζυγοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στη Θεσσαλονίκη στις ..-9-1988 και από το γάμο τους αυτό απέκτησαν ένα άρρεν τέκνο, τον ΝΝΝΝ, που γεννήθηκε στις ...-...-1991, ηλικίας ήδη 11 ετών. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων διακόπηκε οριστικά τον Ιούνιο του 1994, ακολούθησε δε, τον Δεκέμβριο του 1994, η έκδοση της υπ’ αριθμ. ...../1994 απόφασης του Δικαστηρίου αυτού, διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία διατάχθηκε, ως μέτρο προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, η μετοίκηση του ενάγοντος από τη συζυγική οικία, καθόσον οι δύο σύζυγοι διαβιούσαν από τον Ιούνιο έως και τον Δεκέμβριο του 1994 υπό την αυτή στέγη, δίχως όμως οιαδήποτε ψυχική ή σωματική επαφή μεταξύ τους. Με την ίδια απόφαση ανατέθηκε προσωρινά στην εναγομένη η άσκηση της γονικής μέριμνας για το ανήλικο τέκνο τους, απορρίφθηκε η αντίθετη αίτηση του ενάγοντος και ρυθμίσθηκε το δικαίωμα επικοινωνίας αυτού με το τέκνο του . Εν συνεχεία, μετά από αντίθετες αγωγές που άσκησαν και οι δύο γονείς, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. ......./1995 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία κρίθηκε ότι, η εναγομένη ήταν η πλέον κατάλληλη να εξακολουθήσει να ασκεί τη γονική μέριμνα για το ανήλικο τεκνο της, που τότε ήταν ηλικίας τεσσάρων ετών, γι’ αυτό έγινε δεκτή η δική της αγωγή και απορρίφθηκε η αγωγή του συζύγου της. Η απόφαση αυτή, με την οποία ρυθμίσθηκε οριστικά και το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος με το τέκνο του και καθορίσθηκε η καταβλητέα από αυτόν προς τη σύζυγο και το τέκνο του διατροφή, επικυρώθηκε από την υπ΄αριθμ. ......./1996 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, κατά της οποίας άσκησε ο ενάγων αίτηση αναίρεσης που απορρίφθηκε με την υπ’ αριθμ. ......./1997 απόφαση του Αρείου Πάγου. Κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς μετά την έκδοση των πιο πάνω αποφάσεων, έχουν ήδη μεταβληθεί τα κριτήρια προσδιορισμού του συμφερόντος του τέκνου που λήφθηκαν υπόψη από το ως άνω δικαστήριο και ανάγονται τόσο στην καταλληλότητα και ετοιμότητα της εναγομένης να ανταποκριθεί στο δύσκολο λειτουργικό καθήκον της γονικής μέριμνας, όσο και στις προσωπικές αυτού του ιδίου συνθήκες ζωής. Ειδικότερα ισχυρίζεται ο ενάγων ότι, αποφασιστικό κριτήριο στη διαμόρφωση της πιο πάνω κρίσης των άνω Δικαστηρίων της ουσίας για ανάθεση στην εναγομένη της άσκησης της γονικής μέριμνας για το ανήλικο τέκνο, υπήρξε ο ισχυρισμός της τελευταίας περί υπάρξεως εξωγάμου τέκνου του, που γεννήθηκε, συνεστώτος του γάμου τους, από τις εξωσυζυγικές σχέσεις του με άλλη γυναίκα, την .........., ενώ από την εκ των υστέρων γενομένη πραγματογνωμοσύνη αποδείχθηκε ότι, το ανήλικο τέκνο αυτής, δεν είναι δικό του παιδί και γι’ αυτό παραιτήθηκε η τελευταία από την αγωγή αναγνωρίσεως της πατρότητας που άσκησε εναντίον του. Ισχυρίζεται ακόμη ο ενάγων ότι, ο άλλος λόγος που επιβάλλει τη μεταρρύθμιση της πιο πάνω απόφασης είναι το γεγονός ότι, το μορφωτικό επίπεδο της εναγομένης, που είναι ιδιωτική υπάλληλος, απόφοιτος λυκείου, υπολείπεται κατά πολύ του δικού του που είναι πτυχιούχος της ..... Σχολής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, της Νομικής Σχολής .......και γνώστης πέντε ξένων γλωσσών, που έχει κάνει διδακτορικές σπουδές πολιτικής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο ...... και έχει πτυχίο μελετητή κοινωνικών μελετών του Υπουργείου .......... και γι αυτό δεν μπορεί να ανταποκριθεί αυτή το ίδιο αποτελεσματικά στις ανάγκες διαπαιδαγώγησης και επιμόρφωσης του τέκνου που ήδη έχουν αυξηθεί και θα βαίνουν αυξανόμενες, δεδομένου διανύει αυτό το ενδέκατο έτος της ηλικίας του . Όσον αφορά στον πρώτο από τους πιο πάνω ισχυρισμούς, από τις αιτιολογίες της απόφασης, της οποίας ζητείται η μεταρρύθμιση και της εφετειακής απόφασης που την επικύρωσε προκύπτει ότι, η εξωσυζυγική σχέση του ενάγοντος με την ............, που ομολογείτο από τον ίδιο σε δικόγραφο προτάσεων του, όπως επισημαίνεται από τις πιο πάνω αποφάσεις, καθώς και η ύπαρξη της εκκρεμούς τότε αγωγής της τελευταίας εναντίον του, αξιολογήθηκαν στα πλαίσια της έρευνας της ουσιαστικής βασιμότητας της αγωγής της εναγομένης για επιδίκαση σ’ αυτήν διατροφής, την οποία σώρευε αυτή στο ίδιο πιο πάνω δικόγραφο για ρύθμιση της γονικής μέριμνας του ανηλίκου και επίδικαση διατροφής και σ’ αυτό. Αξιολογήθηκε δηλαδή, το γεγονός αυτό και κυρίως η ύπαρξη του εξωσυζυγικού δεσμού του ενάγοντος ως ένας από τους λόγους που συνιστούσαν εύλογη για την εναγομένη αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσής της με τον εναγόμενο, προκειμένου να κριθεί το δικαίωμα διατροφής της ιδίας έναντι του συζύγου της και ουδόλως συνδέθηκε και αξιολογήθηκε το ίδιο αυτό γεγονός σε σχέση με τη διαφορά της ρύθμισης της γονικής μέριμνας, η ανάθεση της οποίας στην εναγομένη κρίθηκε και αποφασίσθηκε επί τη βάσει των αναφερομένων στις αιτιολογίες των αποφάσεων αυτών κριτηρίων της ετοιμότητος και καταλληλότητάς της να ανταποκριθεί στο λειτουργικό αυτό καθήκον.
Επομένως αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της εκ των υστέρων αποδείξεως ότι, το τέκνο που γέννησε η ........ δε είναι καρπός των αδιαμφισβήτητα υπαρκτών εξωγάμων σχέσεων της με τον ενάγοντα δεν συνιστά μεταβολή συνθηκών που να δικαιολογεί την αιτουμένη μεταρρύθμιση, αφού κείται εκτός των σχέσεων των διαδίκων γονέων προς το τέκνο τους. Περαιτέρω, αναφορικά με το δεύτερο λόγο της αιτουμένης μεταρρύθμισης, από τα ίδια πιο άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι, το « υπολειπόμενο » έναντι του ενάγοντος και κατά τους ισχυρισμούς του ιδίου, μορφωτικό επίπεδο της εναγομένης, ουδόλως εμπόδισε αυτήν από το να επιλέξει, αποφασίσει και προσανατολίσει τον ανήλικο υιό της, σε ενδεδειγμένες για την ηλικία του δραστηριότητες, δεδομένου ότι το τελευταίο παρακολουθεί εκτός από τα μαθήματα του σχολείου και μαθήματα εκμάθησης δύο ξένων γλωσσών, της αγγλικής και γερμανικής και έχει άριστες επιδόσεις σε όλα, όπως αποδεικνύεται από τους προσκομιζόμενους ελέγχους προόδου του. Παράλληλα έχει πραγματοποιήσει μαζί με τη μητέρα του πολλά επιμορφωτικά ταξείδια σε διάφορες πόλεις της Έλλάδος, όπως προκύπτει και από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες αυτού, που τον εικονίζουν στα μέρη που έχει επισκεφθεί. Έχει επίσης πολύ καλή κοινωνική συμπεριφορά, ενώ διατηρεί με τον ενάγοντα πατέρα του άριστες σχέσεις, γεγονός που υποδηλώνει, ότι δεν γίνεται δέκτης από το περιβάλλον της μητέρας του αρνητικών για το πρόσωπο αυτού σχολιασμών, παρά την οξύτατη επί σειρά ετών αντιδικία αυτής με τον ενάγοντα, όπως και παρακάτω θα αναφερθεί, την οποία γίνεται φανερό ότι, η εναγομένη επιδεικνύουσα ωριμότητα δε επέκτεινε στις σχέσεις της με το τέκνο της και δεν επιχείρησε να το επηρεάσει αρνητικά εναντίον του πατέρα του.
Έξάλλου η τελευταία από της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, δηλαδή επί οκτώ συναπτά έτη, ανατρέφει τον υιό της με στοργή και αγάπη, γεγονός το οποίο ούτε και ο ενάγων αμφισβητεί στη δίκη αυτή, με συνέπεια να έχουν δημιουργηθεί, όπως έιναι ευνόητο, άρρηκτοι συναισθημτικοί δεσμοί μεταξύ αυτής και του ανηλίκου. Τη δυσαναπλήρωτη μητρική στοργή έξακολουθεί να έχει απόλυτη ανάγκη ο ανήλικος στο στάδιο αυτό της προεφηβικής ηλικίας, την οποία δεν μπορεί να αναπληρώσει ούτε ο ίδιος ο ενάγων, ούτε οι ηλικιωμένοι γονείς τους, παρά τη αδιαμφισβήτητη αγάπη που τρέφουν γι’ αυτό, όπως επίσης έκριναν και οι πιο πάνω αποφάσεις. Άλλωστε η αδιάλειπτη και σταθερή επικοινωνία που έχει ο ενάγων με το τέκνο του παρέχει σ’αυτόν τη δυνατότητα να πληροφορείται, ελέχγει και συμβάλει στην πνευματική εξέλιξη του τέκνου του και στη διαπαιδαγώγησή του, με την προσφορά σ’ αυτό σε σταθερή βάση των αναγκαίων μέσων. Να λεχθεί στο σημείο αυτό ότι, ο ενάγων διαμένει σε μισθωμένο διαμέριμα τριών δωματίων, το οποίο έχει εξοπλίσει με όλα τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, αλλά και με βιβλία και παιγνίδια, έτσι ώστε να απολαμβάνει το τέκνο όλες τις ανωτέρω παροχές κατά το χρόνο της επικοινωνίας τους, που γίνεται κάθε πρώτο και τρίτο Σαββατοκύριακο από ώρα 10 του Σαββάτου έως ώρα 20.00 της Κυριακής, καθώς και οκτώ ημέρες τόσο κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων, όσο και του Πάσχα και δέκα πέντε ημέρες το καλοκαίρι. Είναι βέβαιο ότι, ο ενάγων αποδεσμευόμενος από τα αρνητικά αισθήματα, από τα οποία εξακολουθεί να διακατέχεται έναντι της εναγομένης και με γνώμονα το συμφέρον του ανηλίκου, μπορεί να παράσχει σ’ αυτό πολλά από τα πιο πάνω μέσα επιμόρφωσης και στον τόπο της κύριας διαμονής του, δηλαδή στην κατοικία της μητέρας του, εφόσον ενδιαφέρεται πραγματικά για την πνευματική ανέλιξη του τέκνου του. Άλλωστε η ίδια πιο πάνω επικοινωνία και συνακόλουθα η σταθερή παρουσία του ενάγοντος στη ζωή του ανηλίκου δεν στερεί αυτό από την * ύπαρξη της πατρικής-ανδρικής φυγούρας στο άμεσο περιβάλλον του *, ώστε και από την άποψη αυτή η συνέχιση της άσκησης της γονικής μέριμνας από τη μητέρα να μην είναι αντίθετη προς το συμφέρον του ανηλίκου. Με βάση τα πραγματικά περιστατικά που αποδεικνύονται και κυρίως ενόψει του ότι, δεν αποδείχθηκαν περιστατικά που να συνιστούν αδιαφορία της εναγομένης για την ανατροφή και την επίβλεψη του ανηλίκου τέκνου τους ή που να μειώνουν αυτή ηθικώς, αλλά αντίθετα αποδείχθηκε ότι, η τελευταία, με αγάπη και στοργή φροντίζει το παιδί της από της γεννήσεώς του, το οποίο μεγαλώνει σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον, η αποκοπή του από αυτό και κυρίως από τη μητέρα του δεν θα εξυπηρετούσε το αληθινό του συμφέρον, αφού θα αποτελούσε βλαπτική γι΄αυτό μεταβολή των συνθηκών διαβίωσής του, διότι θα ανατρέπονταν αυτές για μία ακόμη φορά, με ενδεχόμενη συνέπεια τη δημιουργία συναισθημάτων ανασφάλειας για τις συνθήκες ζωής του στο μέλλον, ενώ ενόψει και της ηλικίας του έχει αυτό ανάγκη σαφών και σταθερών κατευθύνσεων και βεβαιότητα γι’ αυτές.
Τέτοια όμως μεταβολή των συνθηκών διαβίωσης του ανηλίκου δεν δικαιολογείται ήδη από τον τρόπο που φροντίζει γι’ αυτό η μητέρα του, η οποία εξασφαλίζει στο τέκνο της επίπεδο μόρφωσης αντίστοιχο με τις συνθήκες διαβίωσής του και τις συνθήκες των γονέων του, ώστε ουδείς λόγος υφίσταται, μεταρυθμιζόμένης της πιο πάνω απόφασης, να αφαιρεθεί από αυτήν το αντικείμενο αυτό της γονικής μέριμνας για το ανήλικο και να ανατεθεί στον εναγόμενο πατέρα του.
Έξάλλου από τον τρόπο που μέχρι τώρα αποφασίζει η τελευταία για τη ανατροφή και εκπαίδευση του τέκνου της, φαίνεται ότι είναι αυτή απολύτως ικανή να εκπροσωπεί αυτό σε οποιαδήποτε δίκη ή δικαιοπραξία ή δημόσια αρχή και να διαχειρίζεται την περιουσία του. Άλλωστε το ανήλικο δεν έχει περιουσία και εισοδήματα από τέτοια πηγή, ούτε προβλέπεται ότι θα αποκτήσει τέτοια κατά το μέχρι της ενηλικιώσεώς του χρόνο, με συνέπεια να μην ενδείκνυται ο τεμαχισμός αυτός της γονικής μέριμνας, ενόψει και του γεγονότος ότι οι διάδικοι σύζυγοι από το 1994 βρίσκονται σε οξύτατη αντιδικία, καθόσον, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα έγγραφα και δέχθηκαν και οι προαναφερόμενες αποφάσεις, από της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης ο ενάγων απεδύθη σε σκληρό αγώνα ποινικοποιήσεως των οικογενειακών διαφορών, καταγγέλοντας την εναγομένη με σωρεία καταγγελιών στα διάφορα αστυνομικά τμήματα, για κακή και απάδουσα συμπεριφορά προς αυτόν και τον πατέρα του και καταθέτοντας εναντίον της σωρεία μηνύσεων ... περίπου στον αριθμό, η οποία ( αντιδικία ) μπορεί να επιταθεί λόγω διαφωνίας των γονέων για το αν κάποιο θέμα ανήκει στο πιο πάνω αντικέιμενο της γονικής μέριμνας.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η αγωγή και να καταδικασθεί ο ενάγων, ο οποίος ηττάται στη δίκη αυτή στα δικαστικά έξοδα της εναγομένης ( άρθρο 176, 191 παρ, 2 ΚΠολΔ ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον ενάγοντα να καταβάλει στην εναγομένη ως δικαστική της δαπάνη το ποσό των διακοσίων πέντε ( 205 ) Ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στη Θεσσαλονίκη στις ...................2002
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
