Απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας σχετικά με διατροφή της συζύγου εν διαστάσει, όπου στην εν λόγω δίκη ο εναγόμενος παραστάθηκε μετ΄ εμού ως πληρεξούσιου δικηγόρου του.
"...Όμως ο εναγόμενος θα πρέπει να καταβάλει ως διατροφή μόνο το ποσό των 100,00 ΕΥΡΩ μηνιαία για χρονικό διάστημα δύο ετών, από την επίδοση της αγωγής, εκτός εάν ..στο μεταξύ η λύση του γάμου καταστεί αμετάκλητη, οπότε η παρούσα απόφαση θα αποβάλει την ισχύ της, ενώ για το υπόλοιπο θα πρέπει η ενάγουσα να αποταθεί προς συμπλήρωση του στα τέκνα της, τα οποία είναι ενήλικα και εργάζονται και μπορούν να της το παράσχουν είτε με τη μορφή οικονομικής βοήθειας, είτε με το να της παραχωρήσουν στέγη και τροφή στις οικίες τους, κατά ουσιαστική παραδοχή της ένστασης παραπομπής που προέβαλε ο εναγόμενος...."
Αριθμός απόφασης:....50/2006
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΚΑΒΑΛΑΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το Δικαστή ......... Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος
Πρωτοδικών και από τη Γραμματέα ..............
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο
ακροατήριο του, στην Καβάλα, την ... .......
2006 για να δικάσει την ακόλουθη υπόθεση, μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: ΧΧΧΧ .του ........, κατοίκου Καβάλας,
η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της
..................-
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ΨΨΨΨ του
......., κατοίκου Καβάλας, ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο
Δικηγόρο του Γεώργιο Γιαγκουδάκη.-
Η ενάγουσα άσκησε ενώπιον
αυτού του Δικαστηρίου την από .......2005 (αριθ. Καταθ. ......./........-2005) αγωγή.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, κατά
τη συζήτηση της υπόθεσης ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και αναφέρθηκαν
στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.-
ΑΦΟΥ
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων
1389, 1390 και 1391 του Α.Κ. (όπως έχουν μετά τον ν. 1329/1983) συνάγεται ότι οι
σύζυγοι έχουν υποχρέωση να συνεισφέρουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις
του, για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας. Στην υποχρέωση αυτή, το μέτρο
της οποίας προσδιορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής, περιλαμβάνονται
ειδικότερα, η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή τους, η κοινή υποχρέωση
αυτών για διατροφή των τέκνων τους και γενικά η υποχρέωση για συμβολή στη λειτουργία
του κοινού οίκου. Η συνεισφορά αυτή των συζύγων γίνεται με την προσωπική τους εργασία,
τα εισοδήματα και την περιουσία τους. Όταν διακοπεί η έγγαμη συμβίωση, οπότε δεν
υπάρχει κοινός οίκος και οικογενειακές ανάγκες, παύει μεν η υποχρέωση συνεισφοράς
διότι δεν είναι νοητή, αλλά ο σύζυγος που
διέκοψε την έγγαμη συμβίωση από εύλογη αιτία ή
εγκαταλείφθηκε από τον άλλο δικαιούται να απαιτήσει από τον άλλο σύζυγο διατροφή
σε χρήμα, προκαταβαλλόμενη κάθε μήνα, με τις ίδιες προϋποθέσεις που δικαιούνταν
κατά τη διάρκεια της συμβίωσης, με τη διαφορά ότι ενώ όταν υπάρχει συμβίωση οι υποχρεώσεις
συνεισφοράς δεν συμψηφίζονται, αλλά εκπληρώνονται αθροιστικά, όταν διακοπεί η συμβίωση
χωρεί ένα είδος συμψηφισμού των αμοιβαίων υποχρεώσεων για διατροφή, με την έννοια
ότι δικαιούχος τελικά είναι μόνο ο σύζυγος ο οποίος υπό τους όρους της έγγαμης συμβίωσης
οφείλει τη μικρότερη συνεισφορά και στον οποίο, εφόσον διέκοψε την έγγαμη συμβίωση
για εύλογη αιτία ή εγκαταλείφθηκε από τον άλλο σύζυγο, οφείλεται ως διατροφή (σε
χρήμα) η διαφορά μεταξύ της μεγαλύτερης συνεισφοράς του άλλου και της δικής του
μικρότερης συνεισφοράς (βλ. Ματθία, Η συμβολή των συζύγων στις οικογενειακές ανάγκες
και η αξίωση διατροφής, ΝοΒ 31 σελ. 1484 - ΑΠ 613/1999 Ελ.Δικ. 41,71 - ΑΠ
804/1992 Ελ.Δικ. 35,108 - Α.Π. 1714/1984 Ελ.Δικ. 26, 431 - Εφ.ΑΘ. 6588/1998 Ελ.Δικ.
28,151).